Mój Aniele

W zasadzie jest to niezależna historia, jednak żeby lepiej zrozumieć wszelkie zależności oraz ciąg przyczynowo - skutkowy wszystkich wydarzeń najlepiej przeczytać najpierw dylogię "Wada", na którą składają się "Wada" i "Wada. Kiedy serce przestaje bić", w której to właśnie mamy okazję poznać w traumatycznym momencie Kamila, głównego bohatera "Mój Aniele". Dla mnie było to kolejne spotkanie z twórczością autorki, Iza jest jedną z tych pisarek po których powieści sięgam w ciemno i jeszcze nigdy się nie zawiodłam. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się niesamowicie szybko, ja pochłonęłam ją w jeden wieczór i nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania. Uwierzcie, że już pierwsze strony sprawiły, że moich oczu płynął dosłownie potok lez... Z ogromnym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam losy bohaterów. Do tej pory przeczytałam ją już dwa razy i za każdym z nich przeżywałam wszystkie emocje równie silnie. Fabuła została w interesujący oraz bardzo życiowy sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i bardzo dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi, zostali w rewelacyjny sposób wykreowani, to postaci niezwykle prawdziwe, mające swoje wady i zalety, borykające się różnymi problemami, demonami, to postaci, które tak jak my popełniają błędy czy postępują pod wpływem emocji dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach podzielając podobne troski i dylematy moralne. Jestem również pewna, że z powodzeniem moglibyśmy spotkać ich w rzeczywistości. Ważne w tej powieści są również postaci drugoplanowe, które w znaczący sposób wpływają na życie bohaterów - są tutaj zarowno bohaterowie pozytywni jak i negatywni. Na kartach powieści mogłam lepiej poznać Kamila i Anielę, ich myśli, odczucia, mogłam dowiedzieć sie z czym zmagają się każdego dnia oraz jakie wydarzenia wpłynęły na ich obecnym życiu, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Oboje tak młodzi, a tak mocno doświadczeni przez los. Aniela od pierwszych chwil zaskarbiła sobie moją sympatię, swoim uporem, bezpośredniością, determinacją, aż ciężko było uwierzyć, że ta kobieta w niektórych momentach okaże się tak krucha.. Kamil natomiast początkowo wywoływał we mnie wiele mieszanych odczuć. Rozumiałam, dlatego zachowywał się w taki, a nie inny sposób i jednocześnie czekałam na moment kiedy w końcu zacznie dostrzegać na to co jest poza jego zamkniętą, smutną przestrzenią. Czytając fragmenty dotyczące tego co spotkało zarówno Kamila jak i Anielę nie mogłam opanować łez, to naprawdę straszne i niesprawiedliwe, że musieli mierzyć się z tak traumatycznymi wydarzeniami. Wielokrotnie miałam ochotę wejść do tej książki żeby przytulić i wesprzeć bohaterów oraz zapewnić ich, że jeszcze będzie dobrze, że nawet dla nich w końcu zaświeci słońce. Chociaż widziałam, że droga do tego momentu będzie długa, kręta i wyboista. Relacja bohaterów została w rewelacyjny sposób zaprezentowana. Początkowo jest mocno skomplikowana, oboje obcują ze sobą tylko wtedy kiedy muszą, jednak z czasem ich relacja zaczyna przybierać zupełnie inny tom. Kamil i Aniela zaczynają ze sobą rozmawiać, stopniowo otwierać się przez sobą. Wszystko w tej sferze toczyło się swoim niespiesznym rytmem, pozwalając Czytelnikowi skupić się na gestach, słowach i odczuciach towarzyszących głównym postaciom. Autorka udowadnia, że wszystko dzieje się po coś, że nic nie jest dziełem przypadku, a ludzie pojawiający się "niespodziewanie" na naszej drodze znajdują się na niej nie bez przyczyny. Autorka w swoje powieści porusza wiele ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas czy naszych bliskich. Mowa o stracie dziecka, żałobie, rozpadzie małżeństwa, trudnych relacjach rodzinnych i międzyludzkich, znęcaniu fizycznym i psychicznym, manipulacjach, tlamszeniu drugiego człowieka. Wszystko to wywołuje natłok skrajnych emocji. Iza udowadnia, że nigdy nie można się poddawać, bo to naturalne, że niektóre sytuacje nas przerażają, przerastają i właśnie w takich chwilach należy szukać wsparcia, należy rozmawiać, dzielić się swoimi obawami. Bo mieć wokół siebie ludzi, którzy są nam przychylni, kochający jest lekiem na całe zło. Na kartach powieści znalazłam wiele uniwersalnych prawd i wartości, którymi powinniśmy kierować się w życiu. Jestem przekonana, że historia Kamila i Anieli skłoni wielu Czytelników do głębszych refleksji. Iza w "Mój Aniele" wielokrotnie łamała moje serce, by później posklejać je na nowo.. To Mistrzyni w dotykaniu najczulszych strun serc i dusz! Po raz kolejny zostałam oczarowana słowem, gestem i emocjami, które dosłownie wylewają się z każdej strony tej powieści! Polecam z całego serca!

Anioły są wśród nas, nie podcinajmy im skrzydeł.
Tak bardzo za Tobą tęsknię synku. Każdego dnia, ale zrobię wszystko byś był dumny ze swojego taty.

Aniela od wczesnego dzieciństwa zmagała się z wieloma problemami.
Mama dziewczynki zmarła, gdy ta miała około trzech lat zaś ojciec pogrążony w żałobie nie potrafił zająć się córką, a swoje smutki topił w alkoholi.
Gdy w wieku osiemnastu lat poznała Rafała czuła się jakby wygrała na loterii. Szarmancki i dobrze zarabiający mężczyzna zdawał się być wymarzonym partnerem, a całości szczęścia młodej kobiety dopełniła ciąża i pojawienie się na świecie małej Zosi.
Niestety.. szybko okazało się, że ten który obiecał kochać okazał się katem.
A był to ledwie początek jej kłopotów..
Kamil jest zawodowym żołnierzem i doświadczył niewyobrażalnej straty.
Jego siedmioletni synek Krzyś umarł i mężczyzna nie potrafi sobie poradzić z żałobą oraz rozpadem małżeństwa..

Okoliczności w jakich para się spotkała nie są specjalnie sprzyjające, delikatnie mówiąc.
Osamotniony trzydziestopięciolatek jest uziemiony po złamaniu ręki i nogi , a Aniela ma za zadanie wyciągnąć go ze stagnacji i pomóc mu uporać się z dręczącymi go demonami.
Czy jej się uda?
Czy dwie poturbowane przez los osoby będą w stanie wzajemnie uleczyć swoje serca?

Siedząc i pisząc tę recenzję wciąż odczuwam emocje towarzyszące bohaterom tej pięknej przepełnionej bólem, cierpieniem ,a jednocześnie miłością i nadzieją opowieści.
Byłam dosłownie oczarowana piórem Pani Izy Maciejewskiej i tym w jak piękny sposób odmalowała historię Anieli i Kamila.
Z każdą przeczytaną stroną czułam się tak jakbym ich znała, zaś fabuła nie pozwalała złapać oddechu nawet na krótką chwilę.
Dobroć tej młodej dziewczyny porażała mnie na każdym kroku.
Kamil zaś podbił moje serce i dołączył do grona moich literackich mężów.
Jeśli szukacie książki, która porusza najczulsze struny duszy - z czystym sercem polecam Wam sięgnąć po tę niesamowitą lekturę.

Cześć!
Dziś będę kusiła was nowa powieścią Izy Maciejewskiej.
A uwierzcie mi...Jest czym.
Wiem, że udało mi się już namówić kilka osób, ale mam nadzieję, że po tej opinii, znajdzie się jeszcze więcej osób.
Kamila mieliśmy okazję poznać w dylogii "Wada".(Też polecam!). Nie martwcie się, bo tę powieść, możecie czytać bez znajomości Wady.
Kamil w raz utratą synka i...żony traci sens życia. Ulega wypadkowi, a opiekę nad nim będzie sprawowała Aniela. Kobieta bardzo wrażliwa, ale o dobrym sercu. Swoją radością próbuje "naprawić" zepsute serce Kamila. Czy jej się to uda? Czy Kamil dostrzeże, że nie jest sam na tym świecie?

Kochani! Niezaprzeczalnie ta książka znajdzie w TOPce najlepszych książek 2024 roku.
Najlepsza książka Izy.
FENOMENALNA!
Wzruszająca.
Skłaniająca do refleksji.
Trochę bolesna.
Życiowa.
Ja już kiedyś napisałam, że ta autorka jest przykładem tworzenia historii, które dotykają codziennych problemów. Tak.. Wśród nas z pewnością są osoby, które straciły nam bliską osobę i walczą ze smutkiem po stracie. Wśród nas z pewnością są osoby, wobec których stosuje się przemoc słowną i fizyczną.
To te życiowe tematy, które porusza w swoich książkach, dają taki wartościowy odbiór.
Iza ma dar ubierania słów w emocje, które towarzyszą nam przez całą lekturę.
Niesamowite, jak bardzo jej powieść trafia w serca czytelnika, sprawiając, że zostaje w nim na długo.
Podkreślę, że w książkach autorki zdecydowanie odjadą się dojrzałe osoby, które mają ukształtowany światopogląd i byli świadkami wielu życiowych doświadczeń. Tak..., bo historie przelane na papier są dojrzałe, piękne i wartościowe.
Domyślam się, kto będzie kolejnym bohaterem, a w zasadzie bohaterką i z jednej strony nie mogę się doczekać, a z drugiej bardzo się boję. Iza... Nie wybaczam ci "tego". Ale mam nadzieję, że jak zawsze nakleisz plasterek na moje poharatane serduszko.
Bardzo Ci dziękuję za twoją twórczość, bo tworząc takie powieści, pokazujesz, jak kruche i bolesne potrafi być życie, a czasami szczęście czai się za rogiem, a w zasadzie ścianą.
Polecam
10/10

Dzieci dla większości rodziców są najcenniejszym skarbem i powodem do dumy. Gdy pojawiają się na świecie wszystko się zmienia i trudno wyobrazić sobie życie bez nich. Niestety, los nie dla każdego jest łaskawy i czasem zabiera nasze pociechy zbyt szybko. A to sprawia, że serce chce pęknąć z bólu i rozpaczy i ponownie zmienia już nieodwołalnie nasz mały, prywatny świat, w którym istniejemy.

Kamil stracił syna w wypadku i nie może się podźwignąć po tej stracie. Kiedyś był wysportowanym żołnierzem, obecnie splot wypadków sprawił, że jest niemal przykuty do łóżka. Mężczyzna stracił jakąkolwiek chęć do życia i nie widzi sensu dalszej egzystencji, zwłaszcza, że cały jego świat rozpadł się z dnia na dzień. Zapomniał jednak o tym, że jeszcze czuwają nad nim anioły, choć sam kompletnie w nie nie wierzy.

Aniela podjęła trudną decyzję o rozwodzie, by wyrwać się z koszmaru, jaki przypominała jej codzienność. Lecz koszmar nadal trwa, a ona nie ma sił, by walczyć. Choć patrząc na nią z boku nikt nie posądziłby jej o problemy- jest życzliwa, uśmiechnięta, lubi podśpiewywać i zawsze służy dobrą radą i otwartym sercem. Na pozór promyk szczęścia, w głębi duszy złamana dziewczyna, może okazać się remedium na bolączki Kamila, choć żadne z nich nie ma o tym pojęcia.

"Mój Aniele" to kolejna książka Izy, w której można się zakochać... choć przez łzy. Wzruszająca, poruszająca jakże istotne, życiowe tematy, trafia do serca jak mało która powieść. Już pierwszy rozdział sprawia, że kraje się serce i trudno utrzymać suchość oczu, a tych momentów podczas lektury będzie jeszcze więcej. Ale pomimo bólu duszy, pomimo niezgody na perypetie bohaterów i na to jak doświadcza ich los, ta książka jest warta wszystkiego - przeczytania, zauroczenia w nienagannym piórze Autorki, pokochania jej bohaterów i treści, zanurzenia się w refleksji nad losem ogółem i tym, jak toczą się nasze życia. I choć znajdziemy w niej ogrom bólu to jest ona okraszona delikatnym humorem, chwilami, które rozświetlają fabułę, nadzieją na lepsze, ciepłem i miłością. Tak naprawdę można powiedzieć, że to życie napisało do niej scenariusz i choć ono potrafi dać w kość jak nic innego, rozszarpać duszę na maleńkie części i sprawić, że nie chcemy dalej zwyczajnie być, to ta powieść przypomina, że wszystko jest po coś. Także te złe, brutalne i smutne momenty. I zawsze warto brać to, co los nam zsyła na barki, choć może być niewyobrażalnie ciężko i zwyczajnie się nie poddawać. Iza dzięki tej historii przypomina, jak zbawienny wpływ na tragedie innych mają dobre ludzkie serca. Porusza tu wątki dotyczące żałoby, rozwodu, nieuleczalnej choroby. Przypomina jak ważna jest miłość- do samego siebie, do drugiego człowieka ale i do zwierząt. Jak zwykła rozmowa, towarzystwo, moralne wsparcie, mogą zdziałać małe cuda i nieść wiele pięknych momentów. Jak mogą poskładać roztrzaskane kawałki serca w całość i choć to serce nie będzie już takie samo, to przecież nie znaczy, że będzie gorsze. Ta historia pokazuje, że nie można nigdy tracić nadziei, bo anioły są wokół nas, zsyłają nam małe cuda i drobne gesty, które finalnie mogą tak wiele zdziałać. Trzeba tylko chcieć je dostrzec. A Was proszę o dostrzeżenie tej wyjątkowej książki. Naprawdę warto!