Mikołaj z ulicy Pogodnej

Wystraszyła mnie ilość bohaterów wymienionych "na dzień dobry", ale na szczęście nie odczułam w związku z tym żadnych niedogodności podczas lektury i dałam się ponieść historii. A opowiada ona o mieszkańcach najbardziej zaniedbanej ulicy w mieście, ulicy pełnej niespodzianek.
Na początek autorka przeniosła mnie w lata dziewięćdziesiąte do czasów mojego beztroskiego dzieciństwa, gdzie pewien tajemniczy jegomość postanowił obdarować wszystkie dzieciaki z ulicy Pogodnej.
Mijają lata a na Pogodnej coraz mniej dzieci. W poszukiwaniu inspiracji na świąteczną opowieść pewna znana, cierpiąca na blokadę twórczą pisarka, trafia tu w poszukiwaniu weny.

"Mikołaj z ulicy Pogodnej" Joanny Szarańskiej to historia o potędze dobrych uczynków, które ofiarowane bezinteresownie, potrafią wrócić do nas ze zdwojoną mocą!
Powieść wciągnęła mnie od pierwszych stron i urzekła swoim klimatem. Ciepła, urocza i zabawna, w której świąteczne przygotowania przeplatają się z problemami dnia codziennego. Wprowadza wspaniałą atmosferę i tryska optymizmem. Rozbrzmiewa kolędami i pachnie piernikiem. Zachwyca lekkością i angażuje w sprawy bohaterów.

Czujecie już świąteczny klimat i zaczynacie ozdabiać dom na ten wyjątkowy czas? Dla mnie jest jeszcze za wcześnie na tego typu sprawy, ale książki świąteczne zaczęłam czytać już jakiś czas temu. Ostatnio miałam okazję poznać niesamowicie piękną i przejmującą historię ?Mikołaja z ulicy Pogodnej?. Powiem szczerze, że na początku nie byłam do niej przekonana i myślałam że, że chyba nie jest to coś dla mnie. Ale gdy tylko zaczęłam ją czytać, nie mogłam się oderwać od stron. Autorka w magiczny sposób połączyła mnie z bohaterami tej niesamowitej historii i czułam, że każda postać w tej książce posiada kawałek mojego serca. Bardzo się cieszę, że przeczytałam tę cudowną książkę i cieszę się każdą minutą, którą z nią spędziłam. Poczułam tu niezwykle przytulną atmosferę zgranej społeczności, ciepło i przedświąteczną magię, jaką niesie ze sobą radość nadchodzących świąt.

Główną bohaterką tej historii jest Kornelia Straska, uważana za królową świątecznych powieści. Do tej pory, co roku wydawała książkę w temacie świątecznym, które rozbudzały w czytelnikach świąteczny klimat. Problem jednak w tym, że dopadł ją kryzys twórczy i nie może przemóc się, by napisać kolejną świąteczną historię. Na pomoc przychodzi jej redaktorka, która podsuwa jej pomysł na książkę, która wzorowałaby się na historii tajemniczego Mikołaja z ulicy Pogodnej, który co roku obdarowuje dzieci drobnymi upominkami. Czy Kornelia zdoła napisać nową książkę i tym samym poznać tożsamość Mikołaja z ulicy Pogodnej? Tego dowiecie się z lektury tej książki, do czego już teraz bardzo was zachęcam.

?Mikołaj z ulicy Pogodnej? to moje pierwsze spotkanie z twórczością Joanny Szarańskiej, ale wiem, że z pewnością nie będzie ostatnie. Książka jest doskonale napisana w podnoszący na duchu i niezwykły sposób. Przypomina nam, że nawet jeśli zmagamy się z trudnościami i mamy w życiu chwile zwątpienia, nie możemy się poddawać, bo zawsze po deszczu wychodzi słońce. Historia, która kryje się na kratkach tej powieści w magiczny sposób wprawia w świąteczny klimat, pomimo tego, że za oknami deszcz i plucha. Jest to historia, która wywołuje uśmiech na twarzy i zapewnia piękną ucieczkę od własnych problemów. Zdecydowanie taka, do której warto wracać i czytać ją wielokrotnie. Ta książka ciepło ogarnęła mnie duchem Świąt i sprawiła, że wielokrotnie się uśmiechałam, ale i wzruszałam. Bardzo miło było poznać mieszkańców ulicy Pogodnej i ich osobiste historie, a historia tajemniczego Mikołaja dodała jej nutki ciekawości.

Jeżeli więc szukacie książki w świątecznym klimacie, która otuli Wasze serce i rozgrzeje jak najcieplejszy koc w zimowe wieczory, to historia ?Mikołaja z ulicy Pogodnej? taka właśnie jest. Pod niepozorną okładką kryje się emocjonalna i piękna historia, którą zapamiętajcie na długo. Polecam z całego serca.

To naprawdę piękna i prze świąteczna książka, która swoim początkiem przypomniała mi moje dzieciństwo. Co jak co, ale sanki to chyba najlepsze co ludzie mogli wymyśleć. Dają frajdę jak nic innego:-) No może jeszcze po za rzucaniem się śnieżkami:-) Taki właśnie jest wstęp książki, który zabiera nas do grudnia 1992 roku pełnego śnieżnych zabaw i smutnych opisów o ulicy Pogodnej, gdzie nazwa zupełnie mijała się z rzeczywistością. Zanim jednak do tego dojdzie na wstępie poznamy nazwy rozdziałów w których będzie się działo coś innego, oraz słownik dotyczący opisów występujących w historii postaci. Sam druk jest nieco mniejszy, a czas dawniejszy oznaczony inną czcionką. W treści z grubsza poznamy postacie, gdyż najważniejszy jest tu przekaz, przepiękny świąteczny klimat i coś jeszcze. Autorka bardzo dobrze wcieliła się w rolę dzieci, ich zachowań i wypowiadanych słów. Zupełnie jakbym tam była z nimi i cieszyła się chwilą, śniegiem, jazdą na sankach i wszystkim tym, co obecnie gdzieś przepadło zapomniane. Teraz ludzie wolą oglądać filmiki jak inni się wygłupiają aniżeli samemu dać ponieść się dziecięcej duszy, która i tak nigdy nie znika, tylko jest tłumiona przez dumę i inne uczucia wystawione na pokaz. W czasie obecnym, czyli dwadzieścia lat później poznamy pisarkę, która będzie chciała opisać tą opowieść z początku książki i przeprowadzi małe śledztwo, by dowiedzieć się, kto przed laty pod szalikami pozostawiał mieszkańcom ulicy Pogodnej prezenty. Reszty wam nie zdradzę, ale ponownie nalegam, byście sięgnęli po tą cudowną opowieść w której każdy płatek śniegu spadający na nosek jest również najcudowniejszym uczuciem nadchodzących Świąt Bożego Narodzenia:-) Prawdziwa magia, dobroć i wiara w to, co nie możliwe i możliwe jednocześnie. Pamiętajcie, że to my odpowiadamy za klimat jaki wokół nas panuje. Im więcej radości przekażemy innym, tym i ono podwojone do nas powróci. Przeczytajcie ją opowiedzcie o niej innym, by sami również mogli odnaleźć radość nie tylko na święta i niech nam się darzy:-)