Legenda o popiołach i wrzasku

"Ogień twego smoka nie zrani two­jej duszy - po­wie­dział uro­czy­ście Grat­t­zo, od­su­wa­jąc się lekko od oł­ta­rza. Tak jak oręż twój nie wy­pę­dzi duszy twego smoka. Magia wydobywająca się ze źródła jest jak woda. Musisz pozwolić jej przez siebie swobodnie płynąć." (...) kiedy nie możesz czegoś mieć i w dodatku posiadasz władzę, możesz tego zakazać. Wtedy nikt nigdy nie zyska nad tobą przewagi. Dwa królestwa, dwie odrębne historie, trzy bohaterki, zakazana miłość I magia a przede wszystkim smoki! Właśnie to wszystko okazało się dla mnie tak kuszące a całości dopełniło piękne wydanie tej historii. Na Północy, a dokładniej w stolicy tego imperium - Flugstadt w pałacu znanym Gniazdem mieszka pokojówka arcyksiecia Fiyona - Antionette, dziewczyna nie znająca swoich korzeni ani nawet prawdziwego nazwiska. Po drugiej stronie spotykamy dwie księżniczki Elendoru, mieszkanki pałacu królewskiego w Kantalarze- Rosmary i Rainę, które w wyniku zamachu przeprowadzonego przez ich wuja tracą swoich bliskich i zmuszone są opuścić jedyny dom jaki znają, jednak ich sojusznikiem zostaje Bash, dowódca królewskiej straży. Kim jest James i z jakimi trudnościami będą walczyć kobiety? Jak połączą się ich losy? O tym musicie się przekonać. Dawno nie spotkałam się z powieścią opisywaną równie skrajnie jak ta. I muszę przyznać, że dobrze zrobiłam nie sugerując się ilością tych nieprzychylnych ponieważ dostałam wszystko czego oczekuję po dobrym fantasy - ciekawą fabułę, zwroty akcji, unikatowych bohaterów oraz naprawdę dobrze wykreowane uniwersum, a wszystko napisane z dużą swobodą i pasją. Bardzo mi się podobało, a zakończenie pozostawiło mnie z otwartą buzią i już teraz biorę się za drugą część tego cuda

"??"W tej książce poznajemy dwie historie. Jedna dzieje się na Południu, a druga na Północy. Historia na Północy opowiada o Antoinette, która zostaje królewską ochmistrzynią, a na Południu o Rosemary i Rainie, które są zmuszone do ucieczki z zamku, po dokonanym zamachu na ich ojca.
"??"Antoinette zostaje niespodziewanie awansowana na królewska ochmistrzynie tajemniczego arcyksięcia Fiyonna, który włada magicznymi mocami. Niedługo okazuje się, że sama ochmistrzyni ma w sobie magiczne moce, a książę pomaga jej w odkrywaniu magii jej przodków.
"??"Rosemary i Raina zostają zmuszone do ucieczki. Ich ojciec ? król, zostaje zamordowany, Rose dzięki swoim magicznym umiejętnościom przewiduje to i przez to mają szanse uciec. Teraz są zdane na siebie, znajdują się w sytuacji, w której nie wiedzą co począć. Na szczęście, los się do nich uśmiecha i znajdują osobę, która pomoże im w ucieczce do innego królestwa.

Na "Legendę o popiołach i wrzasku" byłam pozytywnie nastawiona, opis brzmiał ciekawie, a wydanie jest przecudowne i przyciągające, także spodziewałam się czegoś dobrego. Niestety mam co do tego tytułu dużo zastrzeżeń.
Nie jest to książka zła, być może nie jest po prostu "moja". To jest typ fantasy w którym bardzo łatwo się zgubić, a ja za tym nie przepadam, bo czytając (niestety) często odpływam myślami. Trzeba się bardzo zaangażować, aby pojąć całą fabułę, a jest to trudne przy takiej obszernej historii.
Zdziwiło mnie to, że książka jest o trzech bohaterkach, a rozdziały są przeplatane. Początkowo bardziej interesowała mnie sprawa Antoinette, lecz jej rozwinięcie nie było zaskakujące, gdyż prawie wszystko mamy w opisie. Za to siostry - Rosemary i Rainy początkowo mnie nudziły, ale jednak ich historia okazała się dla mnie ciekawsza, a końcówka była ogromnym zaskoczeniem.
Dodatkowo dostajemy tu wątek miłosny, ale niestety nie podobał mi się, bo wziął się tak naprawdę znikąd. Dużym minusem dla mnie były praktycznie same opisy, a dialogów było zdecydowanie za mało.
Moimi ulubionymi momentami książki są pierwsze i ostatnie 100 stron. Reszta mi się dłużyła i myślę, że można było to streścić. Początek miał ogromny potencjał, ale fabuła poszła nie w tę stronę, którą oczekiwałam.

"Legenda o popiołach i wrzasku" Anna Bartłomiejczyk i Marta Gajewska
Antoinette wychowywała się wśród pałacowej służby władców królestwa Tesarythu. Każdy kolejny dzień nie różnił się od poprzedniego. Jednak niespodziewanie dziewczyna zostaje ochmistrzynią nieodgadnionego księcia Fyionna, który odkrywa drzemiący w niej magiczny zmysł.
"Legenda o popiołach i wrzasku" jest pierwszym tomem bardzo dobrze zapowiadającej się rozbudowanej, szeroko pojętej sagi fantastycznej. To dopiero początek epickiej przygody osadzonej w świecie skonstruowanym przez autorki popularnego kanału na platformie Youtube "Bestselerki" - Annę Bartłomiejczyk i Martę Gajewską. I już mogę śmiało stwierdzić, że w drugiej powieści w swoim dorobku twórczym autorki dały popis zarówno pod względem kreacyjnym, jak i stylistycznym, bezbłędnie również zyskują zaangażowanie czytelnika w zagmatwane losy bohaterów książki.
Jako osoba sięgająca po fantastykę sporadycznie, miałem pewne obawy w stosunku do "Legendy o popiołach i wrzasku", lecz na szczęście okazały się one kompletnie nieuzasadnione. Bartłomiejczyk i Gajewska nie wrzucają nas w świat przedstawiony z impetem, nie pozwalają na to, by czytelnik stąpał w ciemności, nie znając specyfiki danych miejsc. Od pierwszych stron, do niemal ostatnich, jesteśmy sukcesywnie wprowadzani w przestrzeń stworzoną na potrzeby fabuły, autorki prowadzą niejako za rękę, przeprowadzając jednocześnie niesamowicie wnikliwą ekspozycję, a która jest w rzeczywistości, moim zdaniem, głównym punktem kulminacyjnym tej historii, gdyż dynamiczniejszy rozwój zdarzeń nastąpi w tomach kolejnych; mam na to ogromną nadzieję, ponieważ uważam, iż tempo było troszeczkę zbyt wolne.
Wielki atutem jest konstrukcja, odpowiednie ulokowanie konkretnych informacji, gdyż dzięki temu w miarę szybko odnajdujemy się w całej masie intryg, spisków, zależności, koligacji rodzinnych, relacjach przyjacielskich czy też stosunkach politycznych.
"Legenda o popiołach i wrzasku" porusza mnóstwo ważnych kwestii m.in. skrzywione, nieprawidłowe relacje pomiędzy siostrami, które kształtują kolejne wydarzenia w ich życiorysie, a przy tym powieść Bestselerek nie przytłacza czytelnika, pozostawia swoistą swobodę ruchów i możliwość złapania oddechu, nie wymaga nieustannego, olbrzymiego skupienia nad przyswajaną treścią.
Podsumowując, postrzegam najnowszą pozycję, która wyszła spod imponującego pióra Anny Bartłomiejczyk i Marty Gajewskiej, jako naprawdę stabilną fantastykę! W książce znajdziemy wszystkie elementy świadczące o doskonałym warsztacie twórczym i niezwykłej, nieograniczonej żadnymi ramami wyobraźni. Całości dopełnia galeria niesztampowych postaci i voil?!
?6/10
...