Jak wspierać rozwój dziecka w wieku 6-13 lat?

czynności, której chcą się poświęcić. Ciekawostka Bardzo trafne stwierdzenie mówi, że przeciętny człowiek zapamiętuje 5% tego, co usłyszy, 15% tego, co zobaczy, i aż 80% tego, co wykona osobiście. Nie tylko młodsze dzieci, lecz także starsi uczniowie i dorośli poznają świat wszystkimi zmysłami i łatwiej im zapamiętać to, czego doświadczają, co wymaga od nich działania, co można obejrzeć, powąchać, czego można wysłuchać lub dotknąć. Współczesna szkoła jednak oczekuje od dziecka, że będzie w sposób bierny chłonęło wiedzę przekazywaną przez nauczyciela. Już starożytni zauważyli, że jeśli człowiek jedynie słucha, zapamiętuje niewiele. Im młodszy jest człowiek, tym większe odzwierciedlenie w rzeczywistości mają te słowa. By dziecko mogło się uczyć, potrzebuje czegoś więcej niż przyklejanie nalepek i kolorowanie połączone ze słuchaniem nauczyciela. Potrzebuje także uwzględnienia własnych potrzeb, wzięcia pod uwagę tego, jak ono postrzega świat. Panuje powszechne przekonanie, że dziecko może się uczyć tylko w bezruchu. Często zarówno rodzice, jak i nauczyciele sądzą, że uczeń, który się ,,kręci", kiwa na krześle, rysuje czy nawet rusza nogami, nie uważa i z pewnością nie wie, co chce się mu przekazać. Jest to myślenie całkowicie błędne. Wiele dzieci, zwłaszcza małych, potrzebuje ruchu właśnie do tego, by w ogóle móc się skupić. Mimo że dzieci, które wiecznie się czymś bawią, kopią w stół czy rysują, wydają się nieobecne duchem, często doskonale orientują się, co się dzieje wokół. Jednak gdy zakaże im się jakiejkolwiek aktywności, nie mają pojęcia, o czym mówią ludzie wokoło. Wskazówka Jeżeli dziecko nie może w danym momencie poradzić sobie z jakąś czynnością, to zamiast wytrwale ją ćwiczyć, warto zastanowić się, co powinno umieć, by ją opanować. Można wtedy skupić się na ćwiczeniu potrzebnych elementów składowych w formie zabawy - bez nacisku na efekt i bez odczuwania stresu, gdy nie wychodzi. Gdy wraz z dzieckiem wykształcisz solidne podstawy, z dużym prawdopodobieństwem umiejętność przyjdzie sama. Przykładem może być pisanie kształtnych liter. Umiejętność ta wymaga wyćwiczenia precyzji ręki i koordynacji ręka-oko. Zamiast ćwiczyć pisanie liter, które w danym momencie sprawia trudność (nie jest więc dla dziecka przyjemne), możesz z nim rysować, malować, kolorować, lepić z plasteliny, nawlekać koraliki - te wszystkie czynności wyćwiczą sprawność ręki. Dodatkowo koordynację wspomogą: rzucanie i łapanie piłki, nadziewanie krążków na patyk, a nawet zawody w trafianiu papierowymi kulkami do śmietnika. Takie zabawy są przyjemne, a równocześnie pomagają ćwiczyć umiejętność, jaką jest pisanie. Należy pamiętać, że każde dziecko uczy się w nieco innym tempie i nawet jeżeli pewne zagadnienia opanowuje błyskawicznie, z innymi może mieć kłopot. Jeśli dziecko nie może pojąć konkretnego zagadnienia w danym momencie, nie świadczy to, że jest mniej inteligentne od innych. Nie znaczy nawet, że mało się stara. Po prostu mogło jeszcze nie rozwinąć się wystarczająco, by być gotowe do opanowania konkretnej kwestii. Im dziecko młodsze, tym opóźnienia tego typu są bardziej prawdopodobne i tym ważniejsze jest, by wziąć je pod uwagę w procesie kształcenia. Istnieje całkiem duża szansa, że to samo dziecko, które przez pół roku ma kłopoty z dodawaniem w zakresie pięciu, nagle w ciągu tygodnia nauczy się dodawać i odejmować w zakresie dwudziestu i to niemal samodzielnie. Ważne jednak, by do tego czasu całkowicie nie zniechęcić dziecka do podejmowania prób i by nie zanudzić go ćwiczeniami, które mają na nim wymusić nauczenie się czegoś, na co nie jest jeszcze gotowe. Ciekawostka Niekiedy wydaje się, że dzieci opanowują pewne umiejętności z dnia na dzień, innym razem ćwiczą przez miesiąc lub dłużej i nie potrafią pojąć danego zagadnienia. Jest to zjawisko całkowicie normalne i w żaden sposób nie świadczy o zdolnościach danego dziecka. Człowiek może nauczyć się czegoś dopiero wtedy, gdy jego mózg (a często także mięśnie) jest na to gotowy. Gdy to się stanie, nabywa daną umiejętność często niemal automatycznie. Z tego powodu rozwoju dziecka nie da się przyspieszyć. Można za to sprawić, by wykorzystało w pełni możliwości, które posiada w danej chwili. Zapamiętaj Sześciolatek jest gotów, by się uczyć - nie zawsze jednak potrafi dostosować się do wymogów szkolnych. Różnice pomiędzy sześcioa siedmiolatkami mogą być widoczne podczas prób koncentracji, a także panowania nad swoim zachowaniem i emocjami. Kłopoty w pierwszym okresie uczęszczania do szkoły zwykle wynikają nie z tego, że dziecko jest niegrzeczne, lecz z jego niewystarczającej dojrzałości. Pozostała część książki dostępna w pełnej wersji.