Herbaciane róże

"Każdy z nas został kiedyś zraniony. Żyjemy wśród ludzi, a ludzie nie są idealni. Jedni ranią nas, drugich ranimy my. Czy jest sposób, by te wszystkie zranienia zabliźnić i by te blizny nie przeszkadzały nam w życiu?"

Jedna chwila, jedno zdarzenia odkrywa prawdziwe oblicze 30letniego małżeństwa Katarzyny i Krzysztofa. Wydaje się, że tej fikcji, tego udawania, które stało się udziałem ich rodziny, nic już nie jest w stanie naprawić. Najbardziej w tej sytuacji poszkodowana zostaje ich córka Pola. Zderzenie się tej młodej kobiety z wielką, rodzinną tajemnicą początkowo burzy jej poukładany świat, zamyka serce w złości i rozżaleniu, ale jedna rozmowa zmienia jej spojrzenie na postępowanie najbliżych. Czy wdzięczność i przebaczenie staną się tym plastrem, który zaleczy rany zadane przez życie i nie zawsze dobre wybory?

Autorka beataagopsowicz w swojej najnowszej powieści, mierzy się z niełatwym tematem zranień. Stawia swoich bohaterów w trudnych okolicznościach, zmusza do podejmowania decyzji, które w przyszłości będą nieść ze sobą ból i rozczarowanie. Ale czy nie takie jest życie? Tak jak w przytoczonym wyżej cytacie, ludzie nas ranią i my sami również ranimy. Ważne jest co dalej z tym zrobimy. W tej pięknej historii mamy podaną niejako receptę na życiowe rany, a jest nią właśnie przebaczenie i wdzięczność. Pola i jej bliscy doświadczyli tego , co ze sobą niosą kłamstwa, niedopowiedzenia, brak porozumienia, ale dzięki otwartości serca, potrafili dostrzec to, co naprawdę się liczy i zawalczyli o siebie.

"Herbaciane róże" to kolejna z serii Opowieści z wiary, powieść niosąca nadzieję, pełna dobra i miłości, kojąca poobijane serca. Nie sposób się od niej oderwać. Przeniosła mnie do ukochanego Krakowa, niejednokrotnie wzruszyła ale i otuliła ciepłem niosąc ze sobą piękny przekaz. Jestem pewna, że zostanie w mojej pamięci jeszcze na długi czas.