Ezotero. Moje przeznaczenie

"W starszych ludziach jest jakaś moc widzenia, która może rodzić się z doświadczenia, a może z bliskości śmierci i obcowania z nieskończonością."

Jeśli poprzednia książka Agnieszki Tomczyszyn wprowadzała nas w zaskakujący i intrygujący klimat, tak ta powieść niesamowicie przejmuje nasze zmysły i wzbudza przyjemne emocje. Autorka pięknie odmalowuje uczucia, te bolesne i drażniące, ale także przynoszące ukojenie i radość w sercu. Przyznam, że właśnie te fragmenty opowieści, gdzie czytelnik napotyka i mocno przeżywa wewnętrzne rozterki bohaterów, zrobiły na mnie największe wrażenie. Bardzo plastycznie odmalowany obraz ludzkich wątpliwości, wahań, przemyśleń, poszukiwania własnej tożsamości, określenie cząstek osobowości, nabywania przekonania, potwierdzenia własnej woli i przeświadczenia o wewnętrznej sile. Zdefiniowanie ambicji, pragnień i marzeń, niepozwolenie na ich przygasanie, jednocześnie uczenie się rozumienia wrażliwości i poczucia odpowiedzialności za siebie i innych, szacunku, oddania, relacji przyjaźni i miłości. Książka wprowadza nas w ciepły i sympatyczny nastrój, nieco romantyczny, tajemniczy, poprzeplatany nutami magii i elementami fantasy.

Interesująco przedstawiono portret głównej bohaterki, jej stopniową przemianę, dojrzewanie do podejmowanych znaczących decyzji, chwytanie kierunków przeznaczenia i rozumienie złożoności przydzielonej misji. Pola Falesse odważnie i walecznie stawia czoło wyzwaniom, śmiało dąży do nieuniknionych zmian, starając się uczynić z nich swoich sprzymierzeńców. Uświadamia sobie, że rzeczywistość nie ma granic, a jeśli nawet, to tylko te, które wyznacza wyobraźnia, ale przecież i ona podlega elastycznemu kształtowaniu. Czy uda się młodej kobiecie zmienić otaczający ją świat, ten magiczny i ten realny? Jakie zagrożenia pociągają za sobą jej niezwykłe umiejętności i potężne moce? Dlaczego tak trudno zrozumieć istotę człowieka, dostrzec drzemiące w nim możliwości i uwolnić siłę czynienia dobra? Jak pomóc osobom będącym w śpiączce, porwanym dzieciom, zrozpaczonym rodzicom? Wciągający opis przebiegu zdarzeń, ciekawy pomysł na przenikanie się motywów z poprzedniej książki, satysfakcjonujące zakończenie, powodują, że przedstawiana historia przekonuje nas do siebie, z dużą wrażliwością zagłębiamy się w nią, choć na chwilę przenosimy do świata wyobraźni, wróżek i legend, czerpiąc z niego nadzieję, optymizm i instynktowną chęć uczynienia świata lepszym.

...

Książka ?Ezotero. Moje przeznaczenie? to opowieść o młodej Poli, która mieszka na górze Brocken i ma nadzwyczajne zdolności przepowiadania przyszłości i teleportacji. Pola ubiera się niezwykle oryginalnie, bowiem często nosi czarne jeansy z dziurami na całej długości, bluzkę z motywem pajęczej sieci, do tego ma niespotykany tatuaż na plecach i sięgające do pasa czarne dredy.
Wychowywała ją babcia, a gdy Pola pytała o rodziców, babcia mówiła, że nie żyją. Dlatego ona jako prawna opiekunka zajęła się Polą, aby nie trafiła do domu dziecka. Babcia mówiła Poli, że czeka ją niezwykła przyszłość, która jednak nie będzie usłana różami, dlatego Pola musi być silna i twarda. Babcia całe lata czytała małej książki i nie były to bajki na dobranoc, ale księgi z zakresu magii, codziennie przepytywała ją z zaklęć, dopytywała o szczegóły historii. Od dziecka fascynowało ją życie zwykłych ludzi, dlatego zawsze chciała poznać Ziemię, odkryć ciepły dom, którego nigdy nie miała. Chciała przekonać się czy faktycznie rodzice jej nie żyją, oraz marzyła o pięknej ziemskiej miłości u boku ukochanego mężczyzny. Czy spełnią się te marzenia? Dowiecie się czytając tę ciekawą opowieść, lecz zanim Pola zmieni losy ludzkości, musi jeszcze odkryć losy nieznajomej dziewczyny, która nachodzi ją w snach i dowiedzieć się kim jest.
Pola zamierzała przeprowadzić rewolucję i u swego boku musiała mieć taką wróżkę, z którą mogłaby rozliczać zarządzających niższego szczebla z wykonywanych działań, oraz nadzorować i kontrolować. Świadomość tego, że dusza dziewczyny która ją prześladuje, liczy na jej pomoc zmuszała ją do działania. Czy Poli uda się sformułować taką misję jaką ma pełnić Brocken? Pytania te czekają na Ciebie drogi czytelniku, abyś chciał zajrzeć do tej książki i pochylił się nad nią aby ją przeczytać.
Książka wydana w miękkiej oprawie, zawiera 26 krótkich rozdziałów i 330 stron. Pisana przez absolwentkę języka biznesu i swoimi wątkami nawiązuje do ?Ezotero. Córka wiatru.?
Zachęcam do lektury.
Moja ocena: 10/10

Po "Ezotero. Moje przeznacznie" sięgnęłam, ponieważ bardzo podobała mi się poprzednia część "Ezotero. Córka wiatru". Bardzo chciałam przeczytać tę książkę, bo po tamtej książce czułam lekki niedosyt świata przedstawionego w tej lekturze. Czy książka równie mi się podobała jak poprzednia? Czy może nie przypadła mi do gustu?

Agnieszka Tomczyszyn jest absolwentką języka biznesu oraz prawa Uniwersytetu Opolskiego. Wnikliwa obserwatorka życia, psychologii człowieka i ludzkiej natury. Inspiruje ją sztuka, pasjonują podróże i rozmowy. Jej debiutem literacki było "Ezotero. Córka wiatru". Bardzo dobrze przyjęte przez czytelników doczekało się kontynuacji: "Ezotero. Moje przeznaczenie".

Pola mieszka na Górze Brocken. Magia to dla niej chleb powszedni. Życie zwykłych ludzi jest za to nieznanym lądem pełnym tajemnic. Gdy w końcu ma okazję, by bliżej poznać Ziemię, odkrywa w niej ciepły dom, którego nigdy nie miała. Poznaje smak prawdziwej miłości, ogląda najpiękniejsze zakątki świata, ale też dotyka problemów, z którymi zmagają się ludzie. Dowiaduje się, jak wielką wartość ma rodzina i bezinteresowna pomoc. Ona sama ma jednak do zaoferowania światu dużo więcej? coś, czego nikt się nie spodziewa. Zanim jednak zmieni losy ludzkości, musi odkryć tajemnicę nieznajomej dziewczyny, która nachodzi ją w snach? i odpowiedzieć na jej proste z pozoru pytanie: kim jest?

Tak jak w "Ezotero. Córka wiatru", okładka bardzo mi się podobała. Według mnie jest śliczna i oddaje klimat tej książki. Od razu przypomniałam sobie miesiące letnie. Nie mogłam przejść do czytania, tylko patrzyłam i patrzyłam w obrazek na okładce.
Na temat okładki tyle, przejdźmy do innych zalet.

Pani Agnieszka posłużyła się prostym i lekkim językiem, który umożliwił przeczytanie książki w dość szybkim tempie. Pochłonęłam ją w kilka dni.
Opisy były bardzo pobudzające wyobraźnię, ponieważ nie na co dzień mamy do czynienia z magią, więc trudno sobie narysować w głowie obraz tego. Zdecydowanie łatwiej jest wyobrazić coś, z czym mamy styczność codziennie lub przez dłuższy czas.
Od powieści nie mogłam się oderwać, bardzo wciągała w strony i literki.

Tym razem główną bohaterką jest Pola. Od pierwszym stron bardzo ją polubiłam. Był taki moment, kiedy wczułam się w jej rolę i zapomniałam o prawdziwej sobie. Oderwałam się na chwilę od rzeczywistości, wzięłam oddech, odpoczęłam i musiałam powrócić do realnego życia, ponieważ obowiązki obowiązkami.
Rodzina Poli też bardzo dużo pojawiała się w książce. Ale tak samo, jak ich córkę czy siostrę, polubiłam. Podobał mi się też stosunek z jakim traktowali Polę.
Ogólnie żaden bohater mnie nie irytował, więc postacie są dużym plusem.

Podsumowując, jest to idealna książka na wieczory, niekoniecznie te ponure i zimowe. Powieść Wam jak najbardziej polecam. Pomimo, że "Ezotero. Moje przeznaczenie" nie jest do końca drugim tomem i znajomość poprzedniego nie jest konieczna, to zachęcam do zapoznania się z "Ezotero. Córka wiatru".
Z całego serca polecam!
Czytaliście już "Ezotero. Córka wiatru"? Macie zamiar? Co o tej powieści sądzicie? do dyskusji w komentarzu!

MOJA OCENA: 8/10