Doll story

?Doll story? to najnowsza powieść Michała Pawła Urbaniaka, która 08.03.2023 r. miała premierę. To książka, która od pierwszych stron zaskakuje, intryguje, niepokoi i uwiera? bo tematów do refleksji mamy tu wiele? bo przedstawiony świat budzi lęk? bo otrzymujemy mocny obraz relacji międzyludzkich. Historia skupia się na losach jednej rodziny, jej relacjach, zawiedzionych ambicjach i atmosferze permanentnej walki ze wszystkimi i o wszystko. Matka, ojciec i chorowity syn? aktorzy odgrywający swe życie w smutnym teatrze utartych schematów. Codzienne rytuały potęgujące frustrację i poczucie osamotnienia w walce o kolejny dzień. Dzień, który nie przynosił zmiany, odzierał z kolejnego strzępka nadziei. Ładny dom stopniowo przemieniający się w złotą klatkę dla Wolfganga. ?Nienawidził tego domu. (?) Ten sam pokój. Te same meble, kolor ścian, tablice pełne nieustępliwych faktów. Całe jego życie, przeszłe, przyszłe, obecne. Nienawidził go!? Szare życie zmienia się wraz z przybyciem Maskotki. Płatny towarzysz chorowitego chłopca ma nie tylko być przyszywanym przyjacielem? ma również zasklepić pęknięcia w rodzinie? nadać błysku towarzyskiego rodzinie? uciszyć rodzicielskie sumienie. Wolfgang ?niczego tak bardzo nie pragnął jak Maskotki! Ktoś miał wreszcie do niego należeć, zaprzyjaźnić się z nim, zająć mu czas, wypełnić tę coraz bardziej dokuczliwą lukę!? Czy można kupić przyjaźń? Czy tajemniczy chłopiec spełni oczekiwania rodziny? Co motywuje młodego człowieka do podjęcia takiej pracy? Nowa osoba w domu przepełnionym pozorami, domownik zobligowany umową do przyjaźni, człowiek ukrywający przeszłość? czy możliwe, by na takim podłożu wyrosła szczera przyjaźń? ?Nie mieli o czym rozmawiać, to nie był dialog, lecz dwa przecinające się monologi. A powinni spędzać razem wolny czas, zwierzać się sobie. Wolf był samotny i zakładał, że jego wynajęty przyjaciel też będzie. Mieli stać się dla siebie najważniejsi, jakby się odnaleźli w tych swoich przygnębiających samotnościach.? Gorzka pigułka rzeczywistości podana na literackiej srebrnej tacy. Obraz przerażającej samotności, niespełnionych ambicji, kolejnych porażek i narastających latami pretensji. W bezpośredni i bezpardonowy sposób pokazuje relacje międzyludzkie, chore uzależnienie od rutyny, powielanie schematów, wicie rodzinnego gniazdka z bólu, przegranej, porażki. Gorąco polecam lekturę. Autorowi gratuluję tak głębokiej i poruszającej publikacji. Czytajcie!