Banita

Banita? to kontynuacja losów bohaterów z książki ?Kontroler?. Nie czytałam pierwszego tomu, jednak nie miałam problemu, by odnaleźć się tutaj, gdyż autor przypomniał zarys fabuły z poprzedniej części.

Uwielbiam gatunek science-fiction i tutaj nie zawiodłam się. Otrzymałam dużą dawkę fantasy, świetną, naszpikowaną intrygami opowieść jak i pasjonujące starcia wojenne. Wojciech Zieliński swoim lekkim piórem potrafi przyciągnąć uwagę czytelnika, dostarczyć niezapomnianych wrażeń i dokształcić z pojęć fizyki kwantowej.

Akcja wielowątkowej powieści rozgrywa się w 2030 roku. Ziemia jest w stanie zagrożenia wywołaną przez obcą cywilizację. Panuje chaos, a dodatkowo potęguje go uprowadzenie z rosyjskiej bazy przetrzymywanego tam Istoty z kosmosu. Przywódcy światowych mocarstw do tej pory współpracujący ze sobą, obwiniają się o to nawzajem.

Czy podejrzenia i wzajemna niechęć doprowadzą do konfliktu zbrojnego? Kto jest porywaczem i dlaczego to zrobił? Czy pozaziemską cywilizacja zagraża ludzkości i chce ją zgładzić, a może to my sami jesteśmy dla siebie największym niebezpieczeństwem?

Z wielką przyjemnością spędziłam czas z lekturą, którą czytało mi się w ekspresowym tempie. Treść jest mega ciekawa, akcja dosyć dynamiczna, często zaskakuje i daje do myślenia. Wielkim plusem powieści są genialne dialogi pełne czarnego humoru. Kreacja bohaterów świetna. Emanują oni siłą charakteru, charyzmą i inteligencją.

Zakończenie zaskakuje i nie da się go przewidzieć. Niedomknięte wątki utwierdzają mnie, że będzie kontynuacja. Mam nadzieję, że autor wyjaśni wszystko w trzecim tomie i usatysfakcjonuje moją dociekliwość oraz odpowie na pytania, które nadal mnie dręczą.

Może i nie jest to lektura dla każdego, jednak jestem pewna, że znajdzie się wiele pasjonatów czytelnictwa, których zachwyci książka pełna intrygujących wydarzeń, dramatów ludzkich, jak i potyczek politycznych. Uważam, że jest to pozycja niezwykle wartościowa i godna uwagi.

Ja z całego serca zachęcam, gdyż znalazłam tu wszystko co lubię i cenię w lekturze science-fiction. Naprawdę polecam!

Pierwsza część cyklu jasno pokazała, że człowiek nie jest osamotnionym kosmicznym bytem. Zagrożenie ze strony obcej cywilizacji było na tyle duże, że największe militarne potęgi naszej planety, zmuszone były do zawiązania ścisłej współpracy. Ludzie w razie zagrożenia potrafią ze sobą dobrze współpracować. Nie jest to jednak rzecz trwała i prędzej czy później musi dość do wewnętrznych konfliktów. Bodźcem do zaburzenia ?względnego spokoju? staje się uprowadzenie z rosyjskiej bazy, przetrzymywanego tam ?Starszego?. Podejrzenia padają na jednego z dotychczasowych sojuszników. Wszystko to, co następuje później, prowadzi naszą planetę w stronę nieuchronnych zmian, w których człowiek znajdzie się na liście gatunków zagrożonych. Pozostaje więc pytaniem otwartym, czy wzajemne niechęci, polityczne ambicje i wewnętrzne intrygi przełożoną się na globalną katastrofę? Czy może jednak ponownie uda się uratować świat?

Tak jak zostało to wspomniane we wstępie, nie mamy tutaj do czynienia z typowym dziełem z gatunku sci-fi. Co prawda autor sięga po pewne elementy z tego segmentu literatury, jednak doskonale uzupełnia je treściami lepiej pasującymi do książek wydawanych przez WarBook. Na czytelnika obok obcej cywilizacji, zagadnień z zakresu fizyki kwantowej, badania alternatywnych wymiarów, czeka więc tutaj również solidna dawka militarnej treści, nieźle nakreślone polityczne wątki czy szpiegowskie intrygi. Wszystko to podane jest przez autora w doskonałej proporcji. Twórca kreśli tu wielowątkową historię, w której nie zapomina o odpowiednim rozłożeniu akcentów, wyraźnym rozdzieleniu wątków i poświęceniu im należytej ilości miejsca. Dzięki temu każdy znajdzie tutaj coś interesującego dla siebie. Miłym dodatkiem do wciągającej treści jest również zastosowany przez autora czarny humor, który przejawia się głównie w dobrze napisanych dialogach.

Nie można mieć również zastrzeżeń do przedstawionych bohaterów. Postacie są naprawdę nieźle wykreowane, tętnią życiem i różnorakimi emocjami, które potrafią oddziaływać na czytelnika. Ilość scen, w których ich zachowanie może wydawać się odrobinę dziwne i mało racjonalne, jest naprawdę marginalna. Wojciech Zieliński zadbał o to, aby następujące po sobie zdarzenia i decyzje podejmowane przez postacie były bardzo racjonalne.

Na Ziemi panuje chaos, wywołany przez obcych. Czy aby na pewno? A może to człowiek znowu toczy walkę z innych człowiekiem o władzę, terytorium lub wpływy?
Obca cywilizacja stwarza ogromne zagrożenie dla ludzi. Nasza cywilizacja jest zagrożona, a nasze życie jest nie na rękę Obcym.
W obliczu niebezpieczeństwa najważniejsi tego świata stają razem w szyku i odbierają wspólny front na Obcych że Świata Centralnego.
Tylko jak długo? Ile czasu będą razem stawiać czoła przeciwieństwom?
Wizja wojny jest bliska, a jak wiadomo człowiekowi bardzo ciężko pohamować emocje.
A może manipulują nami Obce Istoty i sprowadzają nasz umysł jedynie do najniższych instynktów?

Autor zabiera nas w prawdziwa podróż miedzywymirową. Mamy 2030 rok i już wszystko jest możliwe (epidemia zażegnana między innymi????????).
Nie miałam okazji czytać poprzedniej książki pana Wojciecha, toteż mam wrażenie, że w ,,Kontlorerze" były poruszone podstawowe wątki pochodzenia Obcych, aczkolwiek po krótce ich geneza została przedstawiona na samym początku, więc nie pogubiłam się w akcji.
Fabuła jest wielowątkowa. Mamy zagrożenie ze strony Istot ze Świata Centralnego, ale także historie najważniejszych bohaterów. Nie brakuje też czarnego humoru w dialogach, co zdecydowanie działa na korzyść i nadaje wydźwięku wypowiedziom.

Mocno wybrzmiewa tu wątek ideologiczny, wojenny i strategiczny.
Dzięki temu historia ta to jednoczesne połączenie sci-fi z mocnym akcentem konfrontacji zbrojnej na tle wydarzeń politycznych.

Co innego już fizyka kwantowa. Ta mnie przerosła, ale ogólny sens jest zrozumiały bez konieczności pojmowania zawiłych zjawisk, jak stan splątania kwantowego????aczkolwiek dzięki wujkowi Google można sobie przybliżyć kilka aspektów i znaleźć interesujące ciekawostki... np.: naukowcom z Sznghaju udało kwantowa teleportować foton na odległość 100 km????
Ogólnie dzięki lekturze (nie, nie jest to książka naukowa, ale mogą was zainteresować występujące tam zjawiska i zechcecie się doinformowac jak ja????) dowiedziałam się, że fizyka kwantowa może być interesująca, ma ogromne zastosowanie, a może mieć jeszcze większe w przyszłości.

Nie uważacie, że to ciekawe?????

...

Dzisiaj na szybko opowiem Wam kilka słów na temat nowej książki Wojciecha Zielińskiego pt. ?Banita?, czyli drugiego tomu Kuli światów. Była to moja pierwsza styczność z lekturą z gatunku science-fiction i o dziwo mogę zaliczyć ją do udanych. Byłam w szoku, ponieważ wcześniej omijałam ten gatunek szerokim łukiem... Jeśli nie czytaliście, tak samo jak ja poprzedniej części, czyli ?Kontroler?, to nic straconego, możecie do niej sięgnąć przed lekturą ?Banity? albo i nie, ponieważ autor - za co mu dziękuję - na początku całej historii, przypomina pokrótce co takiego się wydarzyło w pierwszym tomie.

Co znajdziecie w tej serii? Na pewno wątek podróży w czasie, wojny, która wyniszczyła ludzkość, ale również kilka słów na temat fizyki, czy strategii.

O czym właściwie jest ta książka?
Zagrożenie, jakim jest obca cywilizacja, zmusza przywódców światowych mocarstw do współpracy. Niestety wzajemnie animozje okazują się wielkim wyzwaniem, a czas działa niestety na niekorzyść mieszkańców Ziemi. Co by się stało, gdyby wykorzystując najniższe instynkty, ktoś zaczął manipulować ludźmi?

Jeśli chodzi o to co mi się w tej pozycji podobało, jest to bez wątpienia czarny humor. Przypadł mi do gustu również styl pisania Pana Wojciecha, ponieważ potrafiłam poczuć te same emocje, co bohaterowie, (a uwierzcie rzadko to się zdarza).

Zaczynając moją przygodę z bookstagramem, nie sądziłam, ze stanę się fanką książek z wątkiem wojennym. A że ?Banita? pochodzi o wydawnictwa Warbook, to dostałam to czego oczekiwałam - mocny wątek wojenny oraz też polityczny.

Jeśli chodzi o minusy, przeszkadzało mi niestety wtrącanie zwrotów z obcych języków, do wypowiedzi bohaterów. Owszem były tłumaczenia oraz zdaję sobie sprawę, że w niektórych sytuacjach musiały zostać wplecione, ale mnie to nie kupiło - wręcz odpychało od czytania.


Bardzo spodobała mi się okładka tej książki - ta kolorystyka sprawia, że nie mogę się na nią napatrzeć i autorka ?Pustych diabłów? zyskała konkurenta w tej kwestii. Jeśli już mówimy o cechach zewnętrznych książki powiem Wam, że bardzo spodobał mi się rodzaj papieru użyty w tej książce, nigdy wcześniej nie miałam z takim gatunkiem do czynienia.


Jeśli chodzi o zakończenie...Myślałam, że w czasie czytania domyśliłam się co wydarzy się w ostatnich rozdziałach ?Banity?. Jednak autor mile mnie zaskoczył. Z niecierpliwością wyczekuję kolejnego tomu, ponieważ nie wszystkie wątki zostały domknięte i jestem pewna, że autor ma ciekawy pomysł jak doprowadzić je do końca.


Jeśli są tutaj fani tego gatunku książek, koniecznie musicie przeczytać "Banitę" !