Amerykański brud

"Acapulco upada", a wraz z nim życie pełne zwyczajnych nadziei, marzeń i planów Lydii i jej syna, po tym jak kartel narkotykowy morduje całą ich rodzinę. Jednego dnia traci wszystko, staje się uciekinierką, migrantką. Teraz plan jest tylko jeden - musi ratować siebie i syna. Podejmuje desperacką ucieczkę byle szybciej, byle dalej od strefy zagrożenia. Ale czy nawet setki mil dalej może poczuć się bezpiecznie? Bez strachu obejrzeć za siebie?

Lęk, strach i niewyobrażalny smutek. To uczucia, które towarzyszą podczas lektury całej książki nie tylko bohaterom. Bo czyż można podejść lekko do przytłaczającego ogromu ludzkiego nieszczęścia? Do zbrukanej niewinności i odebranego dzieciństwa?

Autorka porusza temat bestialskiej bezwzględności i bezkarności karteli narkotykowych i migracji będącej jej następstwem. Krzyczy głosami ofiar, które nie mogąc liczyć na pomoc państwa i skorumpowanej policji, ratują się ucieczką. Obnaża przemoc, biedę i brud, którym towarzyszy jedno marzenie pozwalające im przetrwać. Marzenie o normalności.

To książka, która wydrążyła mnie emocjonalnie. Zburzyła wewnętrzny spokój. Wiele drastycznych obrazów mam cały czas pod powiekami i z pewnością na długo tam pozostaną. Ale niech Was to nie zniechęci, bo to książka, którą trzeba przeczytać, napisana przepięknie i z ogromnym wyczuciem.

Krew. 16 pozbawionych życia ciał. I dojmujące uczucie straty, które przyćmiewane jest jedynie przez jedno - wolę walki. Lydia przez przywódcę kartelu straciła niemal całą rodzinę, pozostał jej jedynie ukochany syn, dla którego zdecyduje się na czyny, o których nigdy nawet by nie pomyślała. Na żmudną i niebezpieczną przeprawę z Meksyku do USA, byleby ocalić jego życie.

Premiera "Amerykańskiego brudu" była przekładana kilkukrotnie, i ostatecznie dobrze się stało, bo nie ma lepszej pory na tak bardzo poruszającą książkę niż jesień.
Czasami trafiamy na pozycje, podczas czytania których nieustannie czujemy gulę w gardle. Chwilami wstrzymujemy powietrze, kompletnie nie zdając sobie z tego sprawy - niemoc, lęk, wzruszenie, obezwładniająca bezsilność, wiele emocji kotłowało się we mnie podczas czytania tej historii. I przerażenie, że pojedyncze brutalne akty, gdy w końcu stają się codziennością, są powszechnie akceptowalne przez społeczeństwo. Że ludzie odwracają wzrok i po cichu łudzą się, że ich to nie dotyczy. I że nigdy nie będzie. Jeanine stworzyła historię nie tylko o piekle migracji, ale przed wszystkim o ludziach i ich skrajnych relacjach. O okrucieństwie, ale i bezinteresowności.

"Amerykański brud" zostawiła trwałą rysę w mojej pamięci, to jedna z lepszych, o ile nie najlepsza przeczytana przeze mnie pozycja 2020.

"Lęki z przeszłości mieszają się z horrorem teraźniejszości, niczym niepasujące do siebie kawałki puzzli, których nie można ułożyć, ponieważ nigdy nie miały do siebie pasować?.

Poznajemy Lydie i jej rodzinę. Kobieta prowadzi księgarnię, praca daje jej dużo zadowolenia. Lubi rozmawiać o książkach z klientami. Z jednym z nich nawiązuje szczerą, przyjacielską relację. Potrafią rozmawiać ze sobą na wszystkie tematy, rozumieją się doskonale. Lydia jest przekonana, że zyskała przyjaciela. Kiedy się tego najmniej spodziewa, okrutna prawda wychodzi na jaw. Kobieta w jednej chwili traci wszystko, całe dotychczasowe życie, zostaje sama z synem.

Marzenia o spokojnym, bezpiecznym życiu. Miłość do syna napędza wszystko i dodaje odwagi do dalszego działania. Ogromna determinacja, podejmowanie trudnych decyzji. Ile człowiek jest w stanie, znieść, przeżyć, wytrzymać? Koszmarna wędrówka przez pustynie, walka o przetrwanie, samotność, upór. Prawdziwe życie, codzienność mieszkańców Ameryki Środkowej. Gdzie na porządku dziennym są gwałty, bezprawie, handel ludźmi, morderstwa, przekupstwo. Wszystko to za zgodą skorumpowanej policji. Przeraża ubóstwo w jakim żyją ci ludzie, głód, brak pracy. Ich życie, życie migrantów jest niewiele warte?

Powieść wywarła na mnie ogromne wrażenie, do bólu przejmująca, szokująca, brutalna i realna. Niesamowita, cały czas trzyma w nerwowym napięciu. Jest to fikcja literacka, jednak bijący z niej realizm poraża. Takie rzeczy się niestety dzieją? Jedna z lepszych, jakie miałam okazję przeczytać. Myślę, że zostanie ze mną na zawsze. Bardzo polecam!

Meksyk jest krajem, w którym w bieżącym roku ofiarami zabójstw stało się dziennie średnio 97 osób. Zdecydowana większość tych morderstw to efekt działania karteli narkotykowych.

"Amerykański brud" jest historią fikcyjną. Głównej bohaterce powieści przyszło żyć właśnie na terenie Meksyku i osobiście odczuć śmiertelną, bezwzględną i bezkarną siłę jednego z takich karteli. Lydia Quixano Perez jest szczęśliwą żoną i matką, prowadzi księgarnię w Acapulco, ma ośmioletniego syna Lucę i męża Sebastiana, dziennikarza piszącego artykuły o działalności gangów narkotykowych. Mimo wyczuwalnego wokół zagrożenia życie Lydii kręci się w granicach względnej normalności. Któregoś dnia w jej księgarni pojawia się Javier, z którym Lydia bardzo szybko znajduje wspólny język i wiąże nić porozumienia, zmieniającą ich początkowo przelotną znajomość w prawdziwą przyjaźń. Świat Lydii zawala się nagle jak mury Jerycha, gdy odkrywa, że główny "bohater" najnowszego artykułu jej męża, bezwzględny szef narkotykowego kartelu zwany La Lechuza, to nie kto inny jak jej przyjaciel Javier. Początkowy spokój po publikacji artykułu to złudna cisza przed burzą. Któregoś dnia przyjęcie rodzinne przed domem Lydii kończy się krwawą masakrą - na zlecenie La Lechuzy od gangsterskich kul ginie szesnaścioro członków jej rodziny, w tym mąż i matka. Lydii i jej synowi udaje się przeżyć, ale jedyną szansą na ich ocalenie jest natychmiastowa ucieczka z Meksyku do Stanów Zjednoczonych...

Jeanine Cummins jest mieszkanką USA, "Amerykański brud" pisała przez cztery lata; odbywała w tym czasie podróże do Meksyku, studiowała publikacje na temat nielegalnych migrantów, studiowała statystyki narkotykowej przestępczości w Meksyku i rozmawiała z wieloma ludźmi mającymi cokolwiek wspólnego z nigdy do końca przez nikogo niepoznanym (pół)światkiem migracyjnym. Zebrane informacje oraz osobiste doświadczenia autorki zaowocowały powstaniem książki chyba jedynej w swoim rodzaju. Fabularny realizm powala, zagrożenie i strach czuć na każdej stronie; stonowana, nostalgiczna, w żadnym miejscu nieprzesadzona, płynąca prosto z serca narracja pozwala wczuć się w rolę śmiertelnie przerażonej matki, której jedynym celem jest uratować życie swoje i przede wszystkim życie swojego syna.

Ta książka to opis trwającej ponad 50 dni wyniszczającej fizycznie i psychicznie ucieczki, ponad 2600 mil usłanych strachem, śmiercią i cierpieniem. Ta książka otwiera oczy i otwiera serca, by spojrzeć na problem migrantów właśnie sercem i ujrzeć w nich doświadczonych ogromną krzywdą ludzi, a nie przyczajonych na granicy bezrobotnych brudasów.

Otwórzcie oczy.

Być może mieliście okazję słyszeć o "Amerykańskim brudzie" wcześniej, ponieważ jakiś czas temu pojawiły się pierwsze zapowiedzi. Wydawnictwo jednak zdecydowało się przesunąć premierę na jesień i choć nie mogłam się już doczekać lektury to uważam to za mądre posunięcie. Takie książki czyta się najlepiej w tym okresie roku.

Dużo głosów z zagranicy sugerowało, by jak najszybciej zabrać się za czytanie, ponieważ podobno to klasyk na miarę współczesnych czasów i historia równie silna w przekazie co "Grona gniewu". Zazwyczaj unikam wszystkich haseł promujących powieść tak intensywnie, ale przyznam, że tu czuję się złapana na haczyk i to nawet skutecznie, bo książka faktycznie okazała się fenomenalna.

Mam jednak wrażenie, że nie będzie to lektura dla każdego. Ona zmusza silnie do myślenia, każde drążyć, doszukiwać, czytać między wierszami i bardzo silnie skupia się na profilach psychologicznych bohaterów. To chyba podobało mi się najbardziej, ta możliwość wejścia w głąb umysłu danej postaci, fantastyczne rozłożenie na czynniki pierwsze działań, wyborów, myśli. Przez to miałam poczucie, że nie tylko wiem co kierowało danym bohaterem, ale w pewnym momencie po prostu nim byłam. Jeanine Cummins - chapeau bas!

To mocny, silny w przekazie thriller, który rozpoczyna się dość spokojnie. Widzimy ustatkowane życie Lydii prowadzącej swoją księgarnię. Ma synka Lucę oraz wspaniałego męża a także kartele narkotykowe tuż obok siebie choć nie czuje się tym faktem zagrożona. Do czasu, gdy szef kartelu zjawia się w księgarni kobiety. Wówczas jej życie wywraca się do góry nogami.

Powieść napisana jest silnym w przekazie, ale przyjemnym w odbiorze językiem. Prowadzi czytelnika przez zawiłe tajniki życia prywatnego, które stało się celem narkotykowych porachunków i przyznam, że wiele razy podczas czytania czułam na plecach dreszcz przerażenia. To co spotkało tą rodzinę to horror w czystej postaci, tym straszniejszy, że rzeczywisty. Mnóstwo w tym wszystkim emocji, mnóstwo skrajnych myśli, ale to co szokuje najbardziej to zacierająca się granica między fikcją a rzeczywistością.

"Amerykański brud" to powieść obok której nie powinno przechodzić się obojętnie. Mocna, uzależniająca, niebezpieczna. Tym razem hasła reklamowe nie kłamały i zasługuje na wszystkie słowa uznania. Jeśli jesteście gotowi stanąć na miejscu głównej bohaterki i dowiedzieć się co ją spotkało - przygotujcie się na jazdę bez trzymanki. Uwaga! Ta książka otwiera oczy na otaczający nas świat.