Carska Manierka

Kolejny fantastyczny tom od Pilipiuka, którego nie odkłada się na półkę. Moim zdaniem Andrzej Pilipiuk to najlepszy polski autor fantasy, którego nie zastąpi nikt jeszcze przez bardzo, bardzo długo. Czytałam z zapartym tchem i nie wierzę, że można mieć aż taką nieograniczoną wyobraźnię jak ten pisarz. Szkoda, że jest taka krótka, ale chyba każda z jego książek była dla mnie za krótka i czekałam na kolejną. Mam nadzieję, że teraz będę musiała czekać krócej niż ostatnio, bo rozpalił moją ciekawość, wyobraźnię i czytelnicze rządze do czerwoności. Zdecydowanie dla fanów serii, ale mogę tez polecić tym, którzy nie znają jeszcze twórczości pana Andrzeja. Ale chyba takich nie ma :).

Pania Andrzeju, błagam, proszę o więcej! Te kilka opowiadań przeczytałam błyskawicznie, ostatnie opowiadanie to po prostu majstersztyk, ogłuszyło i narobiło ogromnej ochoty na więcej! Liczę, że autor w nowej książce pójdzie w kierunku historii alternatywnej, bo znakomicie to mu wychodzi. Ale cały zbiorek jest świetny - czytajcie, czytajcie!

Pilipiuk jest takim autorem, o którym powiedzieć kilka miłych zdań to mało. Jest dobry? No jest. Pisze fantastycznie i w świetnym stylu? No pisze. Zaskakuje czytelników nieustannie, choć jego książki pojawiają się rynku nad wyraz często? No i zaskakuje i pojawiają się. Nie mam pojęcia jak określić tego autora, ale z całą pewnością mogę przyznać, że nie miałem okazji jeszcze trafić nigdzie indziej na polską powieść, która w podobny sposób i z tym samym ironicznym humorem wprowadzałaby do interesującego świata z pogranicza realizmu, a czegoś, co mu zupełnie przeczy. Takie są bowiem książki Pilipiuka i podobnie też jest z "Carską manierką".

Tym razem mamy do czynienia z antologią opowiadań. To chyba ulubiona forma wydawnicza Pilipiuka, bo ma ich na swoim koncie całkiem pokaźną ilość. Osiem krótkich powiastek, które przenoszą nas między światami pozwala odkopać "tajemnice przeszłości". W przenośni i w dosłownym tego słowa znaczeniu. Aż pięć opowiadań poświęconych jest Stormowi - znanemu czytelnikom już z poprzednich wydawnictw tego autora. Wstęp miło zaskoczy fanów, bowiem poznajemy genezę odkrywczej pasji Roberta, a więc przenosimy się o kilkanaście lat wstecz, gdy młody Storm przeżywa swoje pierwsze przygody. Zaraz potem zobaczymy się z dobrze znanym, dojrzalszym znacznie, ale podobnie zafascynowanym historią i nadal czasami nieudolnym bohaterem, który wciąga czytelników w wir wydarzeń towarzyszących rozwiązywaniu tajemnic z pogranicza historii i czegoś znacznie mniej uchwytnego niż fakty i daty. Wszystkie opowiadania poświęcone Robertowi zachowują ten sam styl i niezwykle prężnie rozpędzającą się samoczynnie fabułę pełną zwrotów akcji osadzonych w zaskakującej historii pełnych niedomówień.

W książce pojawiają się także dwa opowiadania pasujące tematycznie do tych o Stormie, ale traktujących o przygodach polskiego Indiany Jonesa, czyli doktora Skórzyńskiego. To nie lada gratka dla zakochanych w archeologii, którzy mają ochotę pogrzebać trochę w ziemi i odmętach historii, a przy okazji przenosić się w czasie i po świecie jednocześnie. Ze Skórzyńskim bowiem zmierzymy się z mroźną Rosją bolszewicką, by za chwilę podjąć wyzwanie odnalezienia Arki Noego. Zakończenie "Carskiej manierki" to już wisienka na torcie, deser słodko-pikantny i coś co połechta miło zarówno fanów Pilipiuka, jak i po prostu dobrej fantastyki. Autor zbierze swoich czytelników do alternatywnego świata w steampunkowym klimacie, o który zadbał z nad wyraz dużą starannością.

Cała "Carska manierka" utrzymuje się w typowym dla Pilipiuka stylu. Obok prostej, nazwijmy to, "codzienności" da się wyczuć dziwną aurę "nierzeczywistości". Wszystko jest jednocześnie naturalne i nienaturalne. Typowy klasyk fantastyki osadzony we współczesnym realizmie. Czy to dobrze? Idealnie. Pilipiuk jak nikt inny potrafi bawić się alternatywnym światem, czasem i historią, a wszystko razem polewa dobrze doprawionym sosem z ironii, przedniego humory i nieograniczonej nijak kreatywności.

"Carska" to nie tylko niezły kąsek dla fanów autora czy gatunku w ogóle, ale myślę, że świetnie będą się bawić podczas lektury wszyscy ci, którzy jeszcze nie mieli okazji poznać takiego rodzaju fantastyki. Chyba przede wszystkim dlatego, że Andrzej Pilipiuk to mistrz równowagi - banały miesza z rzeczami wielkimi, a spokojną fabułę szpikuje zwrotami akcji lub zaskakującymi wątkami. Nie jest nudno, choć jest prosto, a przy tym wszystkim bardzo celnie. Pisarz potrafi w ten dziwny sposób trafić do czytelnika tak, że ten momentalnie przenosi się do zupełnie innego świata i wpada weń po uszy. Jedyną rzecz mogę panu Andrzejowi zarzucić. Z tego świata najczęściej bardzo trudno wyjść. Miłej lektury!

Przeczytałam "Carską manierkę" w jeden wieczór i ...czuję niedosyt. Szkoda, że tylko tyle opowiadań, szkoda że nie są choć troszkę dłuższe, szkoda, że to już koniec po prostu! Pilipiuk ma fantastyczne pomysły, podoba mi się jego humor i ironia, a także genialne mieszanie historii z fantastyką. Zdecydowanie polecam!

Jeśli ktoś jest fanem Pilipiuka, to zdecydowanie powinien mieć w swoich zbiorach "Carską manierkę". Ostatnio moje zainteresowanie jego twórczością nieco opadło, ale po przeczytaniu tych ośmiu świetnych opowiadań (szczególnie podobają mi się te ze Stormem), muszę przyznać, że Pilipiuk znowu jest w formie! Aż szkoda, że książka nie jest dłuższa. Pozycja obowiązkowa!