Zwierzę - Audiobook mp3

o. Zalecana liczba dzieci - to może znaczyć dwoje, a czasem troje. Idę o zakład, że większość z nich nie przeżyła ani jednego procenta tego, co przypadło w udziale mnie. Dostawałam natomiast szału, kiedy ktoś nazywał mnie socjopatką. Niektórzy uważali to nawet za komplement. Jestem osobą przekonaną o tym, że wie, kto powinien być martwy, a kto żywy. Dałoby się mnie opisać na wiele sposobów. Ale ,,socjopatka" do nich nie należy. Kiedy Vic zafundował sobie nową dziurę, krew wypłynęła z niego jak wino. Nie widziałam takiej krwi, odkąd miałam dziesięć lat. Otworzyła jakiś portal. Ujrzałam w niej odbicie swojej przeszłości. Po raz pierwszy widziałam ją tak wyraźnie. W końcu do restauracji przyszła policja, funkcjonariusze byli tak przejęci, że prawie napaleni. Wszystkich wyprowadzono. Mężczyzna, z którym jadłam kolację, zapytał, czy sobie poradzę. Wkładał marynarkę. Chodziło mu o to, czy poradzę sobie sama dzisiaj i przez resztę życia, bo nigdy więcej go nie zobaczę. Kiedyś zapytał, do jakiego koła należę, a ja nie wiedziałam, o co mu chodzi, aż do teraz. Ten martwy facet na podłodze był moim kołem zainteresowań. Należałam do koła nieuznawanego przez prestiżowe uczelnie, takie jak Dartmouth. Kiedy policja już się zawinęła, poszłam do mieszkania. Sądziłam, że nie mam w domu żadnych węglowodanów, ale znalazłam zestaw do przygotowania tacosów. Najgorsze w przejedzeniu jest to, że potrzeba więcej klonazepamu niż normalnie. Przyćpałam na tyle mocno, żeby podjąć stanowczą decyzję. Postanowiłam, że ją znajdę. Do tego czasu Vic prawdopodobnie zdążył ostygnąć. Wyobrażałam sobie jego zimne macki. Kiedy ktoś dusi cię czymś, co uważa za miłość, to nawet jak brakuje ci już powietrza, nadal myślisz, że przynajmniej otacza cię ramionami. Kiedy Vic umarł, zostałam całkiem sama. Nie miałam w sobie dość energii, by przekonać kogoś innego, by mnie pokochał. Stałam się bezwładna. Vuota. Po to słowo sięgnęłaby moja matka. Ona zawsze miała na wszystko najlepsze słowa. Została mi jedna osoba. Kobieta, której nigdy nie poznałam. Ta wizja była szczególnie przerażająca, bo kobiety nigdy mnie nie kochały. Nie byłam taką dziewczyną, która budzi uwielbienie ze strony innych kobiet. Mieszkała w Los Angeles, mieście, którego nie pojmowałam. Fiołkowe stiuki, przestępcy, brokat. Nie spodziewałam się, że Alice - bo tak miała na imię - mnie pokocha, ale liczyłam na to, że przynajmniej będzie chciała się ze mną spotkać. Od lat znałam jej imię. Byłam niemal pewna, że ona mojego nie. Pierwszy raz od dawna jechałam gdzieś w konkretnym celu. Nie miałam pojęcia, jak mi się ułoży w Kalifornii. Czy kogoś przerucham, pokocham, czy zranię. Wiedziałam, że będę czekać na telefon. Że będę toczyć pianę jak wściekła. Miałam zero dolarów na koncie, ale nie wykluczałam perspektywy dorobienia się prywatnego basenu. Moja podróż mogła mnie poprowadzić wieloma ścieżkami. Nie spodziewałam się, że którakolwiek z nich zawiedzie mnie do morderstwa. * * * Od lat była nieuchwytna, nie miała kont w mediach społecznościowych, nie handlowała nieruchomościami. Raz na jakiś czas próbowałam jej szukać. Z tym że brakowało mi informacji, a na dodatek byłam na śmierć przerażona. Aż wreszcie któregoś popołudnia poszłam do dentysty, bo miałam wybite dwa zęby. Zrobił mi to mężczyzna - technicznie rzecz biorąc, bez użycia przemocy. Dentysta nie był tani, ale płacił facet odpowiedzialny za szkodę. Przez ponad godzinę siedziałam w poczekalni, kartkując któryś z tych aspiracyjnych magazynów dla ludzi, którzy zarabiają ponad pięć milionów rocznie. I oto ona, na okładce, w otoczeniu czterech innych atrakcyjnych kobiet opisanych jako najlepsze w fitnessie, asztandze, aikido i innych takich w całym Los Angeles. Tak mnie zafrapował jej wygląd, że przeczytałam cały artykuł i znalazłam jej imię i nazwisko, które potem przez dekadę trzymałam zapisane na kawałku papieru. Zachłysnęłam się powietrzem, wciągnęłam je ze świstem przez zęby. Była ładniejsza, niż to sobie wyobrażałam. Miała absolutnie doskonałe piersi. Dawny chłopak - nie mój chłopak, tylko jeden z tych dostarczycieli poranków równie częstych co niepewnych - powiedział kiedyś coś takiego o aktorce, która odsłoniła piersi w filmowej scenie. Jej piersi, powiedział, jedząc tanie lody waniliowe, jej piersi są absolutnie doskonałe. Do dziś jestem pod wrażeniem, że go wtedy nie zabiłam. * * * Latami widywałam ją w koszmarach. Często śniło mi się, że robię jej krzywdę. Przez resztę czasu chodziło o coś innego, równie niepokojącego. Wystarczyło mi kilka dni po śmierci Vica, żeby wyczyścić całe mieszkanie do goła. Byłam ekspertką w odchodzeniu. Nie wiedziałam, gdzie zamieszkam. Obdzwoniłam kilka agencji naj