Ebook Słoneczne Rodos mobi,epub

ierała się i przetrwała. Teraz jednak gwałtownie powróciły pamięć przeszłości, ból i lęk. Widok kamiennej twarzy Xenona, kiedy w końcu odwiedził ją w szpitalu po tym, jak straciła dziecko. Jej cierpienie, gdy nie donosiła drugiej ciąży. Te wspomnienia były tak przytłaczające, że musiała przez chwilę oprzeć się o zlew. Oddychała głęboko, póki nie opanowała się na tyle, by móc wrócić do salonu. Postawiła tacę na stoliku i podała filiżankę kawy Xenonowi siedzącemu w fotelu, który wydawał się zbyt mały dla jego potężnej postaci. Lexi przysiadła na parapecie okna w niejasnym przekonaniu, że spoglądanie z góry na tego mężczyznę zapewni jej jakąś psychologiczną przewagę. Xenon rozejrzał się po małym salonie. - Zapewne nie mieszka ci się tu zbyt wygodnie? - Ale przynajmniej jestem u siebie i mam spokój - odparła, urażona tą krytyczną uwagą, choć zdawała sobie sprawę z absurdalności swojej reakcji. - Ale tu jest bardzo ciasno. - Utkwił spojrzenie w dwóch złotych rybkach krążących w owalnym akwarium i zmarszczył brwi. Odkąd to jego żona trzyma w domu rybki? - Wiem, nie wysyłam ci alimentó - Powiedziałam ci, że nie potrzebuję twoich pieniędzy! - Najwyraźniej potrzebujesz, skoro mieszkasz w takich warunkach. - Podoba mi się tutaj. - Porzuciłaś życie, w którym miałaś piękne domy na całym świecie. - To były twoje domy, nie moje. - A teraz dowiedziałem się, że pracujesz jako projektantka biżuterii. - Dowiedziałeś się? - Lexi uniosła brwi. - Zapewne wynająłeś prywatnego detektywa, żeby mnie szpiegował. - Nie nazwałbym szpiegowaniem zebrania kilku podstawowych informacji o własnej żonie - zaoponował. - Intryguje mnie po prostu sposób życia, jaki wybrałaś. Śpiewając w zespole, zarobiłaś fortunę. Co się stało z tymi wszystkimi pieniędzmi? Miała ochotę zripostować, że to nie jego sprawa, ale znając upór męża odpowiedziała: - Większość wydałam na moją rodzinę. - Ach, tak. Twoja rodzina - mruknął, po czym wypił łyk kawy i skrzywił się lekko na to, jaka jest słaba. Pochodzenie Lexi to jeden z wielu czynników sprawiających, że nie nadawała się na żonę Xenona Kanellisa. Jej matka nigdy nie wyszła za mąż, toteż Lexi i dwójka rodzeństwa wychowali się bez ojca. Chaotyczne, nieuporządkowane, cygańskie życie, jakie wiodła w dzieciństwie, przerażało Xenona, lecz nawet to nie osłabiło jego pożądania tej kobiety. Zlekceważył opinię przyjaciół, że dwoje ludzi o tak odmiennych doświadczeniach nigdy nie zdoła harmonijnie współżyć, i poślubił Lexi. - Co u nich? - zapytał. Zaniepokoiła ją dziwna nuta w jego głosie. Xenon nigdy nie interesował się jej rodziną i z pewnością nie przebył teraz prawie trzystu kilometrów, by się o nią dowiadywać. - W porządku - odrzekła wymijająco. - Naprawdę? Napotkała jego spojrzenie i westchnęła z rezygnacją. - Słuchaj, najwyraźniej masz coś na myśli, więc może po prostu to powiedz. Xenon milczał chwilę, po czym oznajmił: - Widziałem się z twoim bratem. - Z moim bratem?! - powtórzyła wstrząśnięta, gdyż to mogło oznaczać jedynie kłopoty. Skryła niepokój i przybrała minę wyrażającą lekkie zaciekawienie. - Z którym? - Chyba dobrze wiesz, z którym. Z Jasonem. Serce ciężko załomotało jej w piersi. Jason od urodzenia sprawiał problemy. - Czego chciał? - zapytała, opanowując drżenie głosu. Xenon z cichym zirytowanym prychnięciem odstawił filiżankę. - Nie udawaj, nie jesteś głupia. A jak myślisz, czego mógł chcieć? Lexi poczuła, jakby niewidzialna dłoń ścisnęła jej serce. - Przypuszczam, że pieniędzy - odrzekła głucho. - Owszem, pieniędzy! - potwierdził. - Stale ich potrzebuje, chociaż przez całe swoje jałowe, próżniacze życie nigdy nie zadał sobie trudu, żeby je zarobić. - Proszę, nie obrażaj go. - Och, daj spokój, są jakieś granice siostrzanej lojalności! Odkąd to prawda jest obrazą? A może po prostu wolisz jej nie dostrzegać? - Xenon przyjrzał się jej uważnie. - Nie widzisz, że właśnie dawanie mu wszystkiego, co zechce, tak go zdemoralizowało? Z furią potrząsnęła głową i spiorunowała go wzrokiem. Xenon tego nie pojmie, bo urodził się i wzrastał w niewyobrażalnym bogactwie. Nie wie, co to znaczy wracać ze szkoły do domu i zastawać pustą lodówkę. Albo wycinać dziury w czubkach butów, ponieważ się z nich wyrosło. Xenon w dzieciństwie był zawsze otoczony licznymi krewnymi i służbą, którzy go rozpieszczali. Nie musiał nigdy chodzić na posterunek policji, żeby wyciągnąć z aresztu swoją pijaną matkę, a potem zatajać to przed pracownikami opieki społecznej z obawy, że jeśli prawda wyjdzie na jaw, rodzina zostanie rozdzielona. Ani tulić przerażonego, szlochającego braciszka, który obudził się z kolejnego koszmarnego snu do nieskończenie gorszej rzec