Krew sióstr - Audiobook mp3

za zadanie połączyć ze sobą brązowe i szare ziemie. Obecnie podróżując żółtymi ziemiami w blasku jaśniejącego słońca, Srebrna z zaciekawieniem spoglądała na nieznaną jej dotąd konstrukcję. Dwie pary połyskujących w świetle szyn, po których ponoć z zawrotną prędkością mogły się przemieszczać wielkie wozy napędzane energią uzyskiwaną ze spalania brunatnych kamieni. Dla wychowanej w północnej głuszy srebrzystej dziewczyny kiedyś byłoby to doprawdy niepojęte. Jednak odkąd sama podróżowała sterowcem te, jak i inne dziwy świata robiły na niej coraz mniejsze wrażenie. Przez to jej myśli mimo wszystko mocniej skupiały się nie na przedmiotach, a ludziach. Wspomniała Aezona z Perlisem. Dlaczego nie było ich u bram niebios, kiedy ku nim powróciła? Przydarzyło im się coś złego, czy może zdradą wykazał się alabastrowy młodzieniec? Były to niepokojące myśli. Z kolei Ekru z mahoniowymi bliźniakami oraz towarzyszącym im Umbrą? Szczęśliwie przebili się ze wschodu klanowych terytoriów przez Srebrzyste Góry na zachodnie i szare równiny? Żywiła nadzieję, że właśnie tak. Więc gdy już zasiądzie na złotym tronie, wyda stosowne polecenie, aby złociści gońcy wypatrywali w przestworzach latającego sterowca powracającego po trudach do Kasztanowej Republiki. Z niej pochodziła będąca na łasce Alabaster siostra krwi Kasztan. Czy mogła zostać przez wielką księżną zgładzona? Srebrna podejrzewała, że raczej nie, ponieważ trochę już zdążyła poznać władczynię białej krainy. W związku z tym sądziła, że zechce ona zachować Kasztan przy życiu, jako zakładniczkę, aby ewentualnie stanowiła jej kartę przetargową w przyszłych zmaganiach. To w pewnym sensie krzepiło. Wszak do rozmyślań o nim było jeszcze alabastrowe niebo, ta niezwykła na nowo otwarta dla świata kraina. Czy anioły na rozkaz Alabaster opuściły już niebiańskie przestworza? Prawdopodobnie nie, bo sama była świadkiem ścierania się w niebie wpływów dwóch alabastrowych władczyń. Czyli wielkiej księżnej oraz dziewczynki zwanej Chmurną. I o ile wielka księżna dała się już poznać, jako absolutnie bezwzględna istota, to Alabaster Trzecia sprawiała wrażenie kogoś, w czyim wnętrzu toczyły się zmagania. Swoiste zapasy, w których za barki wzięły się zakorzenione w przeszłości miłość oraz nienawiść. Dlatego Srebrna to skrzydlatej dziewczynce kibicowała, nie widząc większych szans na odmianę skażonej czerwienią duszy wielkiej księżnej. Istoty, która mieniła się jej białą siostrą i tak bardzo rozczarowała nie tylko, jako rodzeństwo. Chociaż na horyzoncie jawił się jeszcze większy i wydawało się bezwzględniejszy wróg. Było nim czerwone plemię, które, jak zapowiedziała Fuksja, miało wkrótce zaatakować kontynent Unton z czterech stron świata. Na tak potężne zagrożenie należało się koniecznie przygotować i tym bardziej zbierać wokół siebie siły oraz sojuszników, co Srebrna niniejszym czyniła. Tak oto na czele zbrojnego pochodu zawitała do bram miasta królewskiej stolicy. Główne wrota były otwarte na oścież, jakby witając złotą armię wspartą srebrzystym kontyngentem i z szarą przywódczynią na czele. Lecz prawda przedstawiała się tak, że w mieście poza nielicznymi strażnikami nie pozostał praktycznie nikt, kto mógłby go bronić. Wszyscy bowiem złoci rycerze znajdowali się w szeregach armii srebrzystej dziewczyny uwiedzeni jej syrenim śpiewem i na jej rozkazy. Dzięki temu wojowniczka już wkrótce przemierzała spokojnie jasne ulice stolicy. Witały ją rzesze złocistych mieszkańców, całe tłumy, choć panowała całkowita cisza i bezruch, jakby atmosfera wyczekiwania. Takiemu powitaniu Srebrna się nie dziwiła, ponieważ jej przybycie stanowiło dla wszystkich jedną wielką niewiadomą. Mimo to mieszkańcy zmęczeni wojną domową, widząc połączone ze sobą pod jednym sztandarem wojsko, wydawali się nawet patrzeć na przybyszy z pewną ulgą. Sama wojowniczka już zresztą zadbała o to, aby podsycać pozytywne nastroje, śląc zawczasu do miasta posłów. Ci rozgłaszali, że na jej rozkaz więźniowie polityczni zostaną zwolnieni i bez powodu nikt nie zostanie zatrzymany. Jedynie dokona się sąd nad Ozłonem oskarżonym o próbę zabójstwa cudownie ocalałego księcia Złotego. Ponadto Srebrna nakazał obwieścić, że z prawowitym następcą tronu była już niejako po słowie i przybywała zostać srebrną królową, jako przyszła żona złotego króla. Z kolei, co się tyczyło dotychczasowej królowej, Bursztyn, to po spektakularnych wydarzeniach pod Słomkowem wszelki słuch o niej zaginął. Zaś wieść głosiła, że ze skromną ilością sług i dobytku uciekła w popłochu do Kasztanowej Republiki. Tak czy inaczej, nie miała ona obecnie wpływów ani środków, by w jakikolwiek sposób zagrozić dominującej pozycji Srebrnej. Więc