Gwiazdka na Zielonej 13 - Audiobook mp3

porządny remont, ale chyba muszę do tego dojrzeć. - Dlaczego w ogóle mi się tłumaczysz? Przecież jest dobrze i tak naprawdę najważniejsze jest, że mogłyśmy znowu się zobaczyć. Mariolka wyraźnie się rozpromieniła. - Serio nie przeszkadza ci to wszystko? Bo mnie już trochę zaczyna, ale naprawdę nie mam kiedy tego wszystkiego ogarnąć. - Spokojnie. Nie jest źle. Naprawdę. I nie tłumacz się, bo zaraz i mnie zrobi się głupio. - No - Mariolka lekko pociągnęła nosem. - Nie będę się tłumaczyć. Jest jak jest i choćbym chciała, to na szybko i tak niczego tu nie wymyślę. - Otóż to - podsumowała Justyna. - A skoro nie możesz niczego zmienić, warto to zaakceptować. Jezu, dawaj tę kawę, bo zaraz oszaleję od tego niebiańskiego zapachu! * * * Radeo nareszcie był z siebie zadowolony. Może nie do końca z siebie, ale z tego, co na jego plecach wytatuował mu Tom, najlepszy tatuażysta w mieście. Na miejsce w jego studio czekało się niemal pół roku, ale kiedy Radeo w końcu obejrzał się w lustrze, stwierdził, że było warto. Więcej - nawet jeśli trzeba by było, zaczekałby jeszcze dłużej, bez względu na odległość terminu. Tom był fachowcem. Jego prace były pokazywane w czasopismach branżowych, na targach tatuażu i w wielu innych miejscach. Był absolutnym mistrzem, więc Radeo wiedział, że może mu zaufać. Zresztą już sam zabieg odbywał się w dużo lepszych warunkach, niż ostatnie dziaranie na drugim końcu świata. A teraz na jego plecach pysznił się ogromny jastrząb z szeroko rozłożonymi skrzydłami. Jeszcze bolało, ale nie tak bardzo, jak śmiech Toma, kiedy Radeo opowiedział mu swoją historię. - Zajebiście cię załatwili. - Tom otarł łzę, która ze śmiechu zaszkliła mu się w kąciku oka. Radeo już na wejściu włączył mu jeden z filmików, który złośliwi wrzucili do sieci, a na którym on sam prężył swój tatuaż z chińskimi znakami, oznaczającymi ni mniej, ni więcej, tylko: ,,lubię kurwy i chleb ze smalcem". - Sorry, stary, ale to naprawdę była klasa. Słyszałem takie historie, ale jeszcze nigdy nie widziałem tego na żywo. Ja bym tak zostawił. Patrz, jaką karierę zrobiłeś! - Tatuażysta zarykiwał się ze śmiechu. Mężczyzna obrzucił go złowrogim spojrzeniem. Gdyby nie fakt, że Tom był najlepszy, Radeo już wtedy trzasnąłby drzwiami i więcej do niego nie wrócił. Ale ostatecznie stwierdził, że może rzeczywiście jest się z czego śmiać. Jego plecy były dosłownie wszędzie. Właściwie z dnia na dzień stał się człowiekiem-memem, na widok którego śmiali się wszyscy bez wyjątku. Filmiki z jego udziałem, a właściwie z udziałem jego tylnej, najbardziej w tej chwili wstydliwej części ciała, stawały się viralami w ciągu kilku godzin od publikacji. W normalnych warunkach byłoby się nawet z czego cieszyć i Radeo byłby z siebie dumny, gdyby nie fakt, że to nie on sam, a wyłącznie jego plecy były w centrum zainteresowania. Na co dzień nikt go nie rozpoznawał, nie zapraszano go do reklam ani filmów, ba, nawet agencja, z którą do tej pory współpracował, odwróciła się do niego, nomen omen, plecami. Gdyby mówili o nim samym, mógłby nawet się przyzwyczaić - od zawsze wyznawał bowiem zasadę, że nieważne jak mówią, byleby nie przekręcali nazwiska. Tylko niestety, w tym przypadku nikt nawet nie pytał go o nazwisko. Dlatego z ulgą przyjął telefon z salonu tatuażu Toma o dostępnym terminie i był nawet w stanie znieść upokorzenie i wyśmianie przez samego właściciela, żeby tylko pozbyć się tego cholerstwa z pleców i móc na dobre zapomnieć o całej sprawie. Radeo stał otoczony lustrami i podziwiał dzieło artysty. Bo to, że Tom był artystą, nie ulegało najmniejszej wątpliwości. Ptak, którego tatuażysta namalował mu igłą na ciele, był po prostu zjawiskowy. Zajmował całą górną część pleców, prężąc silny dziób i rozkładając do lotu skrzydła. Tom mówił, że to jastrząb, a ponieważ Radeo ni w ząb nie znał się na ptakach, stwierdził, że zaufa fachowcowi. No i teraz miał tego swojego jastrzębia i nie mógł wyjść z podziwu nad kunsztem pracy tatuażysty. Natomiast po wstydliwym napisie nie został nawet najmniejszy ślad. Radeo był więcej niż usatysfakcjonowany. Spędził na fotelu Toma bitych sześć godzin, raz po raz zalewając się potem z bólu, ale było warto. Już nie będzie musiał się wstydzić i chować swojego boskiego ciała w obawie, że jakiś domorosły lingwista znów wytknie mu jego ostatni życiowy błąd. - No, to teraz nie będziesz facetem z wydziaranym głupim napisem. Teraz będziesz facetem z ptakiem na plecach - zaśmiał się Tom, lekko klepiąc Radka w ramię. Ten tylko syknął z bólu, ale natychmiast się zmitygował i jeszcze bardziej wyprężył do lustra. Nie wypadało histeryzować, choć plecy bolały jak jasna cholera. Mama zawsze uczyła go, że trz