Ebook Front Północny mobi,epub

rześnia dotarły do Bielska Podlaskiego, a siły główne do rejonu na północ od Łap. Oddział rozpoznawczy 10 DPanc. dotarł następnego dnia wieczorem do Nura nad Bugiem. Główne siły tej dywizji dotarły do Wysokiego Mazowieckiego, odcinając Podlaskiej i Suwalskiej BK drogi odwrotu na południowy wschód186. Brygady kawalerii znalazły się na tyłach XIX KPanc. Generał Młot-Fijałkowski wieczorem 11 września, po zapoznaniu się z aktualną sytuacją, zrezygnował z wycofania się za Bug i nakazał odwrót oddziałów SGO ,,Narew" na wschód przez Dąbrowę Wielką (9 km na północny wschód od Czyżewa). Skierowały się tam brygady kawalerii, a później miała dołączyć do nich 18 DP. Obie brygady miały pozostawić do świtu 12 września na szosie Zambrów - Czyżewo po jednym pułku dla osłony odwrotu 18 DP187. GRUPA MOSTOWA Do obszaru operacyjnego Frontu Północnego 10 września dotarły pododdziały saperów Grupy Mostowej dowodzonej przez ppłk. sap. Teodora Zaniewskiego188. Po opanowaniu przez niemieckie oddziały wydzielone podejść do przepraw na lewym brzegu Wisły i wysadzeniu mostów w Maciejowicach i Dęblinie zadanie Grupy Mostowej zostało zakończone. Na rozkaz Dowódcy Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych (MSWojsk.) gen. bryg. Tadeusza Kossakowskiego wieczorem 9 września część pododdziałów grupy odjechała do rejonu Lubartowa189. W Puławach pozostały trzy plutony 12 kompanii mostów ciężkich (12 kmc), z których dwa 10 września po zniszczeniu mostu na Wiśle pojechały za grupą. Jedynie jeden pluton 12 kmc i dwa plutony przepraw rzecznych miały pozostać na miejscu w Dęblinie oraz w Puławach i przeprawiać na wschodni brzeg żołnierzy, którym udało się dotrzeć do Wisły, tak długo jak to będzie możliwe. Następnie po zniszczeniu sprzętu miały odejść na wschód razem z oddziałami broniącymi przepraw wiślanych190. Poszczególne kompanie saperów po zniszczeniu mostów na środkowej Wiśle191 ewakuowały się na wschód. Dowództwo Grupy Mostowej znajdowało się w Folwarku Pałecznica (5 km na północny wschód od Lubartowa). Kompanie do końca dnia 10 września osiągnęły rejony: 11 kmc - Dwór Jarczew (5 km na wschód od Żelechowa), 12 kmc (bez plutonu) - Dwór Kozłówka (7 km na zachód od Lubartowa), 15 kmc - las (6 km na wschód od Lubartowa), 15 ciężka kolumna pontonowa (15 ckp) - las koło Woli Lisowskiej (4 km na północ od Lubartowa) i 17 ckp - las koło m. Domaczewo (4 km na wschód od Sławatycz). Dowództwo grupy nie posiadało łączności z 16 kmc. Wieczorem tego dnia gen. Piskor wydał rozkaz przejścia pododdziałów Grupy Mostowej na wschodni brzeg Bugu do rejonu Leplówki (10 km na wschód od Sławatycz), do dyspozycji Naczelnego Dowódcy Saperów i Fortyfikacji WP gen. bryg. Mieczysława Dąbkowskiego192. Grupa Mostowa nie została podporządkowana gen. Dąb-Biernackiemu. PODSUMOWANIE Katastrofalna sytuacja na froncie oraz dotarcie oddziałów niemieckich do środkowej Wisły, Sanu i Bugu skłoniły Naczelne Dowództwo WP do reorganizacji wojennego systemu dowodzenia wojskami. 10 września utworzono wyższe związki operacyjne (Grupy Armii), które miały skupiać po dwie armie. Nadrzędne dowództwa operacyjne miały usprawnić proces dowodzenia, koordynować współdziałanie w walce podległych armii i przeprowadzić zorganizowany odwrót wojsk do Małopolski Wschodniej. W ramach tej reorganizacji marsz. Śmigły-Rydz 10 września utworzył Front Północny, który miał przejąć wojska walczące nad Bugiem i Narwią. Uzupełnieniem reorganizacji dowodzenia operacyjnego były wydane 11 września ,,Wytyczne do koncentracji sił własnych na południu". Nakazywały one wycofanie się wszystkich wojsk walczących na północy i na zachodzie kraju do południowo-wschodnich obszarów Polski, by jak najdłużej bronić się w oparciu o tzw. przedmoście rumuńskie. W celu umożliwienia wycofania jak największej liczby wojska do Małopolski Wschodniej Naczelny Wódz WP podjął decyzję o obronie na rubieży Pińsk - Brześć nad Bugiem - Kock - Wieprz - Wisła - San. Marszałek Śmigły-Rydz mianował dowódcą Frontu Północnego gen. Dąb-Biernackiego, który nieudolnym dowodzeniem przyczynił się do klęski Armii ,,Prusy". Nominacja ta wywołała ogromną konsternację i oburzenie oficerów Sztabu Naczelnego Wodza. Zamiast postawić gen. Dąb-Biernackiego przed sądem wojennym za fatalne dowodzenie i opuszczenie walczących wojsk Naczelny Wódz wyznaczył go na wyższe stanowisko. Generał Dąb-Biernacki nie nadawał się na tak odpowiedzialne stanowisko, nie miał elementarnej wiedzy o zasadach sztuki operacyjnej, a do tego był w złej kondycji psychicznej spowodowanej klęską dowodzonej przez niego armii. Na podstawie rozkazu Naczelnego Wodza w skład Frontu Północnego miały wejść: Armia gen. Przedrzymirskiego, SGO ,,Narew" (bez 35 DPRez.), oddziały odtwarzane z pozostałości Armii ,,Prusy" o