Dziś jak kiedyś - Audiobook mp3

ksandra uśmiechnęła się blado i zaczęła zbierać się do wyjścia. - No właśnie widzę, że oklapłaś zupełnie. Wcale dziś siebie nie przypominasz. - Magda posłała jej łobuzerskie spojrzenie. - A dziwisz się? Dopiero co rozstałam się z mężem, który być może jest moim bratem, mam na karku byłego teścia alkoholika, który nie wiedzieć czemu nagle zapałał do mnie wielką sympatią i zatruwa mi życie wyrazami uznania. Do tego nie mam pracy i za bardzo nie mam się gdzie podziać. Przez ostatnie lata małżeństwa u boku człowieka, którego równie jak ją pochłaniały korporacyjne wyzwania typowe dla wyższej kadry zarządzającej, Aleksandra prowadziła żywot karierowiczki-utracjuszki. Wprawdzie oboje zarabiali świetnie, ale przychody trwonili właściwie na bieżąco. Przekonani o własnej niezniszczalności i zawodowej kompetencji, nie myśląc o tym, co będzie jutro, szastali pieniędzmi na prawo i lewo. Po pewnym czasie ich szafy zaczęły pękać w szwach od ubrań z metkami cenionych światowych projektantów, a ich wyjazdy urlopowe celowały wyłącznie w najmodniejsze kurorty Karaibów i Seszeli. Zimowe narciarskie szaleństwo również nie mogło mieć miejsca byle gdzie, a średnią krajową trwonili bez mrugnięcia okiem w prawie każdy sobotni wieczór na zabawie w najmodniejszych klubach i kolacjach w ekskluzywnych restauracjach. Jednym słowem: czerpali z życia pełnymi garściami, nie zwracając uwagi, że to, co ważne gdzieś im umknęło pomiędzy którymś wyjazdem a zakupem kolejnego garnituru szytego na miarę. Ze względu na rozwód Aleksandra nie miała ochoty pracować dłużej z byłym mężem w jednej firmie i mając na względzie własne zdrowie psychiczne, zaczęła rozglądać się za inną pracą. Interesująca propozycja pojawiła się niemal natychmiast, więc bez namysłu złożyła wymówienie. Niestety trafiła pechowo, bo po kilku dniach otrzymała wiadomość, że właściciel firmy, w której obiecano jej etat, został aresztowany, a sama firma zamknięta. Cóż było począć? Aleksandra dowiedziała się o wszystkim kilka dni za późno, klamka zapadła. Takim oto sposobem, niemal z godziny na godzinę, znalazła się na lodzie z prawie pustym kontem i z równie pustymi rękami. W ostatnim dniu w starej pracy z żalem oddała laptopa i kluczyki od eleganckiego służbowego auta. Nieśpiesznie zdjęła z szyi nieodłączną smycz z identyfikatorem, który otwierał wszystkie drzwi w przeszklonym biurowcu, nawet te na najwyższym piętrze, gdzie wpuszczano wybrańców. W jednej chwili poczuła się naga. Telefon zamilkł. Aleksandra wypadła z gry na własne życzenie. ,,Idiotka!", szeptano jej za plecami, a ona nie mogła zaprzeczyć, bo niejednokrotnie bywała świadkiem podobnych sytuacji. Choćby takich, kiedy robiąca błyskotliwą karierę kobieta pozwalała sobie na tak nieziemskie głupstwo i niefrasobliwość jak - planowana lub nie - ciąża. Nieraz obserwowała, jak na takie nieodpowiedzialne ,,coś" w firmowych kuluarach gremialnie pukano się w głowę, jednocześnie współczując przyszłej matce z powodu życiowej głupoty. A teraz, cóż, sama i na własne życzenie, to Aleksandra wypisała się z lukratywnego układu. Wynajmowane przez lata ładne mieszkanie w odpowiedniej okolicy przyjdzie jej niedługo zwolnić i tak naprawdę jedyne, co jej zostanie do spakowania, to szafa pełna ładnych ciuchów, kilkanaście par szpanerskich butów, komplet ekskluzywnych garnków za kilka tysięcy złotych i obrzydliwa, wielka rzeźba. Nieszczęsny przedmiot był prezentem od szefostwa, nagrodą za wygenerowanie przez jej dział najwyższej w Europie Wschodniej sprzedaży nowej odżywki przeznaczonej do włosów zniszczonych trwałą ondulacją. W tamtym dniu była sekretarka litościwie zamówiła swojej byłej szefowej taksówkę i posłała za Aleksandrą spojrzenie pełne politowania. Zazwyczaj nienagannie ubrana i uczesana, z perfekcyjnym makijażem, prezentująca postawę, z której biły opanowanie i fachowość, Ola tego dnia nie wyglądała najlepiej. Czuła drżenie łydek z emocji, a łzy same cisnęły się do oczu. Już za biurem, gdy po raz ostatni zamykała za sobą drzwi, doszedł Aleksandrę niemiły komentarz pod jej adresem. Westchnęła cicho i pojechała do domu. Miły taksówkarz zagadywał sympatycznie, ale ona nie miała ochoty na pogaduszki. Poprosiła tylko, by zaczekał na nią pod pierwszym z brzegu salonem sprzedaży telefonów komórkowych na kartę. Przy akompaniamencie cichego pikania wstukała kod dostępu do drzwi na klatkę schodową, i jednocześnie zdała sobie sprawę, że nie pamięta już, kiedy ostatnio wchodziła tymi drzwiami. Zwykle wyjeżdżała do mieszkania windą wprost z podziemnego garażu. Z rozmachem postawiła na kuchennym blacie kartonowe pudełko z drobiazgami zabranymi z biurka i zaczęła metod