Zaprzysiężona dziewica

Nie ocenia się książki po okładce, jednak w tym przypadku to właśnie okładka przykuła mój wzrok. Surowa twarz i podpis ?Brawo, moja Hano. Jesteś wspaniałym synem. Szkoda, że urodziłaś się dziewczynką?. Później poszło szybko ? tytuł, opis, ?Dodaj do koszyka? i jest. ?Zaprzysiężona dziewica? autorstwa Elviry Dones była dla mnie przygodą. Nie ze względu na opisy czy krajobrazy, bo nie na tym się ta książka opiera. Jest całością złożoną z krótkich fragmentów, które raz dotyczą tego, co dzieje się tu i teraz, a innym razem sięgają do różnych wydarzeń z przeszłości . Lubię zabieg, który tutaj zastosowano ? zaczynając od teraźniejszości, stajemy się świadkami historii Hany, a narracja ta zmienia się jakby pod wpływem tego, co akurat przypomni sobie opowiadający. Sięgając po ?Zaprzysiężoną dziewicę? dotykamy zupełnie innego świata niż ten, który znamy. Przedstawiona na ponad 200 stronach jedna z tradycji Albanii pełna jest okrucieństwa ? virgijneshe to kobiety, które musiały złożyć śluby wiecznej czystości i właściwie ?stać się? mężczyznami. Wszystko to by zachować dobre imię bądź byt swego rodu, tak jak to było w przypadku naszej bohaterki, która także musiała przejść przemianę w bohatera, Marka. Autorka nie skupia się na tym okresie przemiany, nie tłumaczy szczegółowo jak to wszystko się toczy ? cały sens skupiony jest tutaj na ukazaniu krzywdy, jaka została wyrządzona tej kobiecie. Hana udaje, próbuje, męczy się. Poznajemy ją w sytuacji, gdy wyjeżdża z rodzinnych stron i pragnie żyć po swojemu, jednak nie potrafi tego z siebie zrzucić. Lata przyzwyczajeń wyrządziły niewyobrażalną szkodę, którą próbuje w sobie naprawić. Otrzymujemy więc obraz zdezorientowanej i zagubionej kobiety, która usprawiedliwia swoje obecne ?ja? wspomnieniami naprowadzającymi nas, czytających, nie tylko na skutki, ale i na powody jej decyzji. Mimo, że zakończenie może wydawać się dziwne, a pojawiający się wątek miłosny nużący, to według mnie jest to świetna pozycja, która rzuca odrobinę światła na inną kulturę, nawet jeśli opisana tradycja odchodzi już w niepamięć.