Susza

Dawno nie czułam się tak zagubiona po przeczytaniu książki.
Z jednej strony super, ale...mam mieszane odczucia.
Z drugiej strony nie do końca pasuje mi pióro powieści.

Owszem, bohaterowie dobrze wykreowani.
Akcja za to przeciętna.

Mam wrażenie, że już to znam.
Czytałam książkę, lub widziałam film z takimi rozwiązaniami, zwrotami, przebiegiem.
Nie poczułam się zaskoczona, wciągnięta w treść.

Wybierając książkę spodziewałam się czegoś więcej.
A może za wiele sobie obiecywałam i dlatego czuję niedosyt.

Oczywiście nie zniechęcam do tytułu.
To co nie dla mnie nie oznacza, że nie dla innych.

Macie też tak, że czasem czujecie się zaskoczeni dobrą książką, a waszym zdziwieniem, że to nie to?

Wiecie, że w Polsce od kilku dziesięcioleci mamy problem z deficytem wody? A ze swoimi zasobami plasujemy się w Europie na szarym końcu? Pojawiły się już sytuacje, gdy woda z kranów przestała płynąć. Jak w Skierniewicach przed dwoma laty. A jakie są prognozy? Niepokojące.

Czy tak bardzo abstrakcyjnie i futurystycznie wobec tych faktów brzmi przekaz powieści ?Susza??

Pierwsze zdanie przeczytałam upijając łyk wody ze szklanki. Jakie naturalne się to wydaje, że odkręcimy kran i leci woda. A co gdyby pewnego dnia nie popłynęła?

Mieszkańcy południowej Kalifornii zostają postawieni w takiej sytuacji z dnia na dzień. Wywołuje to panikę i szturm na sklepy. Politycy próbują uspokajać, ale nie mają pomysłu na rozwiązanie problemu. Ponad 23 miliony potrzebujących zostaje pozostawionych samym sobie w obliczu upałów i pustych kranów. Po trzech dniach zaczynają się pierwsze zgony z odwodnienia.

Ile czasu minie od katastrofy naturalnej, przez zamieszki do całkowitego rozpadu społeczeństwa? Mniej, niż Wam się wydaje.

Jak szybko ludźmi zaczną kierować najniższe instynkty, zezwierzęcenie? Jak szybko zmienią się w wodne zombie, które zrobią wszystko by się napić?

Jak zawsze w sytuacjach kryzysowych owce pójdą na rzeź, wilki wykorzystają sytuację.

To, że bohaterami powieści jest grupka młodych ludzi nie każdemu może przypaść do gustu. Podobnie jak przedstawienie problemu w formie pełnej przygód i przeciwności eskapady. Ale Wydawnictwo YA! do nich właśnie kieruje swą ofertę i to ważne by kolejne pokolenie było świadome zagrożeń, o których ciągle mówi się za mało, a które dla niego może okazać się już tragicznym faktem, z którym będzie musiało się zmierzyć.

I właśnie w takiej formie i z bohaterami, z którymi młodzi ludzie będą mogli łatwo się utożsamić, najbardziej do nich trafi.

To opowieść nie tylko o zagrożeniu, jakie niesie niepohamowana eksploatacja naszej planety. Zagrożeniu, które wydobywa z ludzi to, co najgorsze, co dotychczas było uśpione, ale też budzi w niektórych bohaterstwo, chęć niesienia pomocy. To również opowieść o trudnych wyborach, dylematach moralnych i piętnie, jakie odciskają na zawsze tak tragiczne wydarzenia.

Scenariusz ukazany w książce jest jak najbardziej realny, mógłby się zdarzyć w ciągu najbliższych kilku lat.
Wielu narratorów pozwala nam poznać historię z różnych perspektyw, ujrzeć różne toki myślenia i strategie przetrwania. Książka pokazuję też na większą skalę zachowanie ludzi w czasie kryzysu: to do czego są zdolni, by zdobyć wodę, jest koszmarne. Niektóre z tych zachowań możemy lub mogliśmy obserwować na żywo, ze względu na trwającą pandemię.
Akcja toczy się szybko, dzięki czemu nie sposób ani przez chwilę się nudzić podczas czytania. Miałam wrażenie, że jadę po lesie albo oglądam schron razem z bohaterami. Zakończenie nie rozwiązuje całkiem problemów, nie ma żadnego cudownego zjawiska, dzięki czemu jest ono bardziej realistyczne.
Uważam, że każdy powinien ją przeczytać, ponieważ skłania do refleksji na naszego codziennego i niecodziennego życia.

Czytałam ostatnio dwie świetne książki młodzieżowe, więc z przyjemnością, jak i z ciekawością sięgnęłam po tą.

28 milionów ludzi zostaje bez wody i rozpoczyna się walka o przetrwanie.
Historię poznajemy głównie z perspektywy Alyssy oraz Keltona. Mieszkają po sąsiedzku, ale do momentu suszy niewiele ich łączy.

Przyznaję, że to świetna napisana książka. Jakkolwiek zachowania ludzkie w obliczu takiej katastrofy są do przewidzenia, to jednak lektura potrafiła utrzymać moją uwagę i zainteresowanie.
Do tego sam temat bardzo na czasie.

Autorzy stworzyli opowieść nie tylko dla młodzieży. Świetni bohaterowie którym kibicowałam, soczyste dialogi i stosunkowo wartka akcja. Całość tak niezwykle realistyczna, że do lektury siadałam ze szklanką wody.

Oczywiście moim numerem jeden jest Alyssa, bardzo ją polubiłam, jej racjonalizm, troskliwość i drzemiące w niej olbrzymie pokłady człowieczeństwa.

11 sierpnia będzie miała premierę książka Neala Shustermana i Jarroda Shustermana o bardzo intrygującym tytule ?Susza?, która ukaże się nakładem wydawnictwa YA! ?Susza? to książka, która bardzo oddziałuje na wyobraźnię, przez co można z ręka na sercu powiedzieć, że mimo tego, że jest to powieść dystopijna, jest za razem książką bardzo realistyczną i jak najbardziej na czasie. Nie jest to fikcja, a prędzej nasza przyszłość, która nie jawi się krainą miodem i mlekiem płynąca, wręcz przeciwnie, przeżyją najsilniejsi i najbardziej zaradni. Chyba najbardziej przytłaczającą myślą jest to, że nie jesteśmy w stanie zatrzymać zmian klimatycznych, możemy próbować je jedynie spowolnić.

Podczas upalnego lata Kalifornię nawiedza susza, która dokucza mieszkańcom rejonu kalifornijskiego. Niepodlane trawniki i puste baseny to ich najmniejszy problem w obecnym czasie. Mieszkańcy wydają się nie martwić suszą, lecz wszystko zmieni się w dniu, kiedy zabraknie wody w kranach.
?Wszyscy będą pamiętać, co robili, kiedy w kranach zabra­kło wody?, myślę. Jak wtedy, gdy zastrzelono prezydenta. ?
Nastoletnia Allysa wraz z młodszym bratem w pewnym momencie zostaje zdana na siebie, z pomocą przychodzi jej sąsiad, który wydaje się idealnie przygotowany na każdą możliwą katastrofę. Wyruszają w bardzo niebezpieczną podróż, której jedynym celem jest przetrwanie. Przed nimi walka nie tylko z pragnieniem, ale również z osobami, które za wszelką cenę chcą zdobyć choć kroplę wody.

Jeszcze nigdy nie spotkałam się z książką, która tak bardzo oddziaływała na moje myślenie. Przez całą lekturę miałam w zasięgu ręki wodę, tłumaczyłam dzieciakom, dlaczego nie powinno się marnować wody i co powinniśmy robić, by w przyszłości jej nam nie zabrakło.
Autorzy wywarli na mnie piorunujące wrażenie i biorę w ciemno ich kolejne książki. Neal Shusterman to amerykański autor książek takich jak ?Głębia Challangera? czy serii ?Żniwa śmierci?, jego syn Jarrod Shusterman ma w planach zekranizować ?Suszę?.
Pomysł na fabułę wydaje się zbyt prosty na książkę, lecz po lekturze wiem, że brak wody pitnej to nie jest coś na co można machnąć ręką. Autorzy przedstawili nam tę historię w bardzo wielobarwny sposób, narratorami są główni bohaterowi, którzy zmagają się z brakiem wody.
Dzięki podzieleniu narracji na kilku różnych bohaterów możemy zapoznać się z szerszą perspektywą walki o przetrwanie, a dzięki krótkim notatkom, które zostały dodane do książki, autorzy pokazują nam co człowiek jest w stanie zrobić dla kilku kropel wody, oraz jak postrzegają problem braku wody osoby, które tego nie doświadczyły. Bohaterowie, którzy zostali nam przedstawieni szerzej, nie są przedstawieni jako super bohaterowie, tylko jako zwykli ludzie. Daje to jeszcze lepszy efekt realizmu tej książki i chyba właśnie dzięki temu wszechobecnemu realizmowi, ta książka tak bardzo oddziałuje na psychikę czytelnika.
Wszechobecny strach, napięcie na nawet niekiedy groza są nieodzownym elementem ?Suszy?. Książka jest skierowana dla nastolatków, ponieważ główni bohaterowie mają po naście lat, podejmują pochopne i nieodpowiedzialne decyzje, lecz napięcie jakie wprowadza książka, jest odpowiednie również dla starszych czytelników. Książka jest pełna akcji, przez co czyta się ją bardzo szybko, styl autorów jest również bardzo przyjemny, odrobina humoru, który wprowadzili jest miłą odskocznią od ciągłego napięcia i strachu jaki się odczuwa.
Podsumowując, jeśli szukacie książki, która wywrze na was silne emocje i która pozostanie wam na długo w pamięci to ?Susza? jest idealną lekturą. Polecam ją wam bardzo mocno i zapisuje sobie kolejne tytuły na listę ?do przeczytania?, tym razem wszystkie książki tych autorów. Za egzemplarz do recenzji dziękuję bardzo ...

Powiem szczerze, że ja raczej staram się być jak najdalej od wszelkiego rodzaju spisków i różnych teorii. Jest jednak jeden jedyny wyjątek, który stale wywołuje u mnie ciarki na plecach i niepokój - katastrofy naturalne i zmiany klimatyczne. Nie da się ukryć, że to wydarzenie jest coraz bardziej możliwe i coraz bliższe. Co, jednak gdy zabraknie nam najważniejszego paliwa do życia - wody? O tym spróbowali opowiedzieć Neal i Jarrod Shustermanowie w swojej powieści Susza. Dziś Wam o tym tytule opowiem.

Kalifornia mierzy się z najdotkliwszą i jednocześnie najniebezpieczniejszą suszą od setek lat. Wszystko zaczęło się od zakazu napełniania basenów, później wprowadzono zakaz podlewania roślin, a na koniec całkowicie odcięto mieszkańcom dopływ wody. Przez kolejne dni miliony ludzi będą walczyć o przetrwanie w tym trudnym czasie, a to doświadczenie zmieni każdego, kto przeżyje. Kiedy rodzice Alyssy nie wracają z wyprawy po wodę, dziewczyna wybiera się na ich poszukiwania. Zabiera ze sobą młodszego brata i chłopaka z sąsiedztwa. Będą musieli przedzierać się przez kolejne doświadczone przez susze okolice. Czy w tej nierównej walce mają oni szansę na odnalezienie rodziców oraz życiodajnej wody?

Zacznę od bohaterów, ponieważ oni według mnie stanowią tutaj najmocniejszą stronę tej historii. Alyssę polubiłam bardzo, choć z początku traktowałam ją raczej jako osobę, która może zwyczajnie nie dać rady w tym całym szaleństwie. Zaimponowała mi jednak swoim hartem ducha, siłą oraz odwagą. To samo mogłabym powiedzieć o jej młodszym bracie, który umówmy się - był dość irytujący. To doświadczenie zmieniło go, przez co raczej już nigdy nie będzie tym samym beztroskim chłopcem. Kelton, czyli ów chłopak z sąsiedztwa wzbudzał we mnie więcej irytacji i takiej antypatii, jednak z czasem zaczęłam się po prostu do niego przywiązywać. Bywał przemądrzały i taki ?wszystko wiedzący?, ale tak naprawdę, gdyby nie on, sama patrzyłabym na tę sytuację zupełnie inaczej.

Pióro autorów jest bardzo dobre, a ich zdolność do wykreowania postaci oraz tego dystopijnego świata zasługuje na najwyższą ocenę. Każdy z bohaterów ma swoje określone cechy charakteru i przejawia zupełnie inny stosunek do otaczającego go świata. To właśnie czyni ich bardziej ludzkimi ? nie zostali stworzeni według tego samego schematu zachowań i to właśnie tak bardzo mi się spodobało.

Atmosfera i klimat tej duchoty, panującego dookoła gorąca i doskwierającego pragnienia również zostały przedstawione tutaj bardzo dobrze i co więcej: w sposób okrutnie realistyczny. Mogę śmiało napisać, że gdyby zaistniała taka sytuacja już teraz - wyglądałoby to z pewnością podobnie.

Susza to zdecydowanie jedna z najlepszych powieści tego roku. Podczas jej lektury czułam niepokój, strach oraz zaczęłam jeszcze bardziej myśleć o wszystkim, co dzieje się aktualnie na świecie. Wystarczy spojrzeć na sytuację w Turcji czy Grecji, gdzie pożary szaleją i skutecznie niszczą roślinność i wiele lasów. Myślę, że musimy wszyscy zacząć działać, by chociaż spowolnić cały proces zmian klimatycznych.

Jeżeli lubicie powieści dystopijne lub po prostu ciekawi Was, w jaki sposób ukazano tutaj wątek suszy i tej katastrofy naturalnej - sięgnijcie po ten tytuł. Myślę, że nie poczujecie się zawiedzeni.