Silva rerum (twarda)

"Silva rerum" Kristina Sabaliauskait?

W podwileńskim dworku Milkonty otoczonym finezyjnymi ogrodami życie upływa własnym tempem. Dorastające dzieci Jana Macieja i Elżbiety ? Kazimierz i Urszula zaczynają powoli wyfruwać z gniazda. Z roku na rok sylwa Narwojszów prowadzona przez głowę rodziny zapełnia się coraz bardziej, a ścieżki dotychczas zżytych członków tejże rodziny stopniowo rozchodzą się...
"Silva rerum" to powieść historyczna, autorstwa pisarki, która pochodzi z... Litwy! Chociaż, że Litwa jest naszą sąsiadką, nigdy nie poznałem żadnej książki napisanej przez pisarza tej narodowości i wielka szkoda.
Kristina Sabaliauskait? w pierwszym tomie tetralogii opowiadającej o losach rodziny Narwojszów z Wileńszczyzny dotyka wszystkich sfer, dziedzin życia ówczesnej szlachty. Bale, wystawne kolacje, pielęgnowana duchowość, uniwersytety i ekscentryczne postaci ? oto tylko niektóre elementy cechujące tę powieść.
Autorka w "Silva rerum" postarała się o bardzo dokładne, dopracowane w najdrobniejszych detalach ukazanie kontekstu historycznego, wielu wydarzeń kluczowych dla historii XVII-wiecznego Wilna, a mianowicie notorycznych najazdów Kozaków, którzy pozostawiali po sobie jedynie zamęt i śmierć. Sabaliauskait? zadbała nawet o to, by akcję dziejącą się w książce umiejscowić w konkretnych lokacjach np. ulicach, bramach wjazdowych do miasta itp.
Na dokładkę historia ta odznacza się specyficzną strukturą, konstrukcją ? nie ma w niej dialogów. Z podobnym zabiegiem spotkałem się jedynie w "Pokorze" Twardocha, a który bardzo przypadł mi do gustu, ponieważ dodaje powieści charakteru, czegoś odznaczającego ją na tle wielu innych.
Niesamowicie rozbudowany jest warsztat pisarski autorki. Styl pisania "Silva rerum" jest niezwykle kwiecisty, pełen ozdobników, różnego rodzaju gier słownych, które czasami doprowadzają do gubienia się w wydarzeniach. Kristina Sabaliauskait? od czasu do czasu wrzuca w tekst jakąś metaforę, lecz robi to w sposób zbilansowany, co czyni język piękniejszym.
Przyznam, że "Silva rerum" to moje pozytywne zaskoczenie. Nie spodziewałem się, że ta książka aż tak, mnie pochłonie, nie odpuszczając do ostatnich stron.
?7,5/10

Za egzemplarz książki dziękuję .

Nadany przez autorkę tytuł pt. Silva Rerum w tej oto powieści historycznej od samego początku wzbudzał we mnie ogromną ciekawość.

Obrazował on najczęściej to, co widzimy, że kiedy zaznajomimy się bliżej z losami rodziny Narwojsz to możemy z nimi się zaprzyjaźnić bez względu na to, jakie posiadają oni charaktery.

Historia związana z rodziną Narwojsz przedstawiona jest z perspektywy czasu, miejsca, z zachowanymi tradycjami, jakie wówczas gościły u rodzin bogatych, biednych. Życie codzienne rodzinny, przeżywanie ich wspólnych smutków, radości z tym się spotykamy, poznając, ich przyglądając się im z bliska.

Bliźniaki Jan Kazimierz i Urszula nie należały do dzieci łatwych w wychowaniu. Za to ich tata Jan Maciej potrafił być sprawiedliwy, pracowity, kochający, mający i znający swoje mocne zasady i oceny dotyczące zachowań ludzi, których poznawał, za co go polubiłam.

Odnosiłam momentami takie wrażenie, że Elżbieta, żona Jana Macieja żyła momentami w swoim indywidualnym świecie ciszy, bólu zbyt długo mając pretensje do wszystkich osób wokół niej, z którymi przebywała na co dzień.

Z twórczością autorki Pani Kristiny Sabaliauskait? spotykam się po raz pierwszy i przyznać muszę, że opisywana przez nią historię, która sama w sobie jest i w moim osobistym odbiorze niezwykła, gdyż łączy w sobie wiele wątków, a i potrafi z nich dzielnie wybrnąć się z nich za pomocą dodawaniu barwności oraz gromadzenia w tekście niespotykanych sformułowań językowych.

Z czasem należy przeczytać rozdział trzy razy, aby móc w pełni zrozumieć wypływający z niego sens.

W tego rodzaju opisywanych historiach w tej powieści powinny uczyć, że siłą w trudnych chwilach zawsze jest rodzina niezależnie od tego, jakie posiadają oni charaktery oraz osobistości.

Najbardziej zaskoczył mnie brak występujących w tekście dialogów, które pozwoliłby na głębsze ocenienie faktów dotyczących postępowania życia bohaterów.

Polecam przeczytać tę książkę.

Zabierałam się do tej książki jak pies do jeża. Czego bowiem mogłam się spodziewać po stylizowanej na rodzinny "pamiętnik" historii XVII wiecznego litewskiego rodu, w dodatku w książce całkowicie pozbawionej dialogów?

Ale prawda jest taka, że ta książka porwała mnie bez reszty. Jestem zaskoczona, że tak spodobała mi się ta forma. I słowo daje, że jeśli kiedykolwiek usłyszę od jakiejś starszej cioci, że "młodym to teraz nic tylko imprezy w głowie" , to dostanie ode mnie egzemplarz tej książki w prezencie.

Wielkie przyjęcia, na których kobiety tracą ciąże a mężczyźni schodzą na zawał, orgie organizowane przez samego księcia, prywatne domy uciech- to część studenckiego i szlacheckiego życia. To wszystko w kontraście do trudnego życia w klasztorze, skrajnej biedy chłopskiej części społeczeństwa i konfliktów na tle religijnym.

Przyznać trzeba, że XVII Europa nie była łatwym miejscem do życia.

Autorka precyzyjnie przybliżyła nam realia życia na Litewskiej wsi oraz w samej stolicy. Skrajna bieda, brud i cierpienie wynikające z braku opieki medycznej zestawione jest tutaj z bogactwem i wystawnym życiem części społeczeństwa. Do tego wątek wojny z Kozakami, której okrucieństwo spadło na wszystkich, bez wyjątków. Pod ciekawą warstwą obyczajową mamy również wątek polityczny, nepotyzm i tak jak teraz, nieocenioną siłę sprawczą pieniądza.

Wszystkie wątki pokazane są nam w trakcie fabuły, oczami niezwykle barwnych i ciekawych postaci, a nie jako suche fakty jak z podręcznika do historii. Całości dopełnia piękna historia miłosna!

Ta książka, to niezwykła i bardzo specyficzna lektura, która wywołała we mnie wiele emocji. Nie mogłam się oderwać! Wiem, że to nie jest książka dla każdego, niemniej serdecznie polecam wszystkim fanom ciekawej i nietuzinkowej literatury obyczajowej.

Silva rerum(łac.)-"las rzeczy", popularna w XVI -XVIII wieku przekazywana z pokolenia na pokolenie księga domowa, w której oprócz wydarzeń z życia rodziny, takich jak daty narodzin, ślubów i śmierci, zapisywano także rozmaite sentencje, wiersze, przysłowia, uroczyste toasty, przemówienia i panegiryki.

Do lektury takiej księgi domowej zaprasza nas Kristina Sabaliauskait?. Poznamy, czytając ją, rodzinę Narwojszów: Jana Macieja -seniora rodu, Elżbietę z Siedleszczyńskich, i ich dzieci Kazimierza i Urszulę, bliźniaki, a także Annę Magdalenę. Powieść ta, to spisane losy rodziny Narwojszów na przełomie siedemnastego wieku na ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Bohaterów "Silva rerum" poznajemy w ich dworze w Milkontach, gdzie przed laty Jan Maciej wraz z żoną i dziećmi:Kazimierzem i Urszulą schronili się tuż po kozackim najeździe na Wilno. Jesteśmy świadkami radości i smutków, które dotykają rodzinę.
Śledzimy losy potomstwa Narwojszów i to jak potoczyły się ich drogi życiowe. Dowiemy się także jak wyglądało życie Elżbiety i Jana Macieja po upuszczeniu rodzinnego gniazda przez ich dzieci.

Otwierając "Silva rerum" i przeglądając ją (jak mam w zwyczaju przeglądać każdą książkę przed lekturą), nie ukrywam że się lekko przeraziłam. Jesteście ciekawi dlaczego? Już Wam mówię. Powieść ta jest bowiem pisana z perspektywy narratora wszechwiedzącego, w tekście nie ma dialogów, tak jak to w standardowej książce bywa. Tekst leci ciurkiem, rozdziały mają po kilka, a nawet kilkanaście stron. Jak to zobaczyłam, wystraszyłam się, że nie dam rady jej przeczytać. Obawiałam się, że język będzie stylizowany na XVII -wieczny, ale moje obawy okazały się płonne.

Zaskoczyła mnie bowiem ta saga szlachecka z siedemnastowiecznym Wilnem w tle bardzo pozytywnie. Historia napisana jest zrozumiałym językiem, a jeśli zdarzają się w tekście jakieś słowa obco brzmiące są one wyjaśnione w przypisach. Mimo że nie uświadczysz tu dialogów, to wcale to tak bardzo nie przeszkadza. Choć lepiej, nim od lektury odciągnie inna powinność, doczytać zdanie do końca, bowiem gdy przerwiesz w połowie zdania, to potem by móc sobie odświeżyć o czym czytałeś, i by wrócić do początku zdania będziesz musiał cofnąć się nawet o stronę :D Tak, tu zdania są wielokrotnie złożone i jedno rozciąga się nawet na pół strony ;)

Mimo tych obaw, a także oryginalnej budowy powieści, historia rodu Narwojszów zaciekawiła mnie bardzo. I choć nie związałam się zbyt emocjonalnie z żadnym z bohaterów, to jestem ciekawa ich dalszych losów. Dlatego chętnie sięgnę w przyszłości po drugi tom.

Na uwagę zasługuję przepiękne wydanie książki. Srebrna obwoluta, która skrywa twarde wydanie w klasycznej czerni z szarymi elementami. Wydanie naprawdę zachwyca !

Czy polecam? Ależ tak, jak najbardziej. Nie jest to może zbyt łatwa lektura, bo do jej budowy trzeba się przyzwyczaić, ale dla tych, którzy kochają powieści z historią w tle i dla tych, którzy są fanami sag rodzinnych, będzie to lektura idealna. Polecam ! Myślę, że może to być także piękny prezent pod choinkę !

FANTASTYCZNA! Gdyby określić jednym słowem. "Silva rerum" mieści w sobie wszystko, czego szukać może wybredny czytelnik. Mamy więc i wspaniałą, rozbudowaną opowieść, i "soczystych", barwnych bohaterów, i doskonały język w doskonałym tłumaczeniu, z inteligentnym, nienachalnym poczuciem humoru. Utwór Kristiny Sabaliauskaite to historia członków XVII-wiecznej litewskiej, ziemiańskiej rodziny Narwojszów, mieszkańców podwileńskiego dworku. Wraz z ich dziećmi, Kazimierzem i Urszulą, poznajemy także wielokulturowe, pokiereszowane historią Wilno, miasto o wielu twarzach. Kazimierz przeprowadzi nas przez meandry ówczesnej uniwersyteckiej edukacji, Urszula pozwoli poznać od środka funkcjonowanie wileńskich klasztorów. Razem z rodziną poznamy skomplikowaną, jakże różnorodną, rzeczywistość II poł. XVII w. Wielkiego Księstwa Litewskiego, wówczas części Rzeczypospolitej Obojga Narodów (sam Jan Maciej stanowi dowód wielkiego wpływu Korony Polskiej na obyczaje i zachowanie litewskiej szlachty). I choć powieść jest na wskroś historyczna, to pisarka nie tworzy powieści jedynie historycznej, a dzieło o człowieku mierzącym się z czasem, w którym przyszło mu żyć, i Historią, która determinuje jego losy. Litwinka (zresztą o polskich korzeniach:-)) okazuje się czarodziejką: "Silva rerum" wzbogaca naszą wiedzę o tym specyficznym tworze unii lubelskiej, ale przede wszystkim zachwyca, porywa, nie pozwala się oderwać nawet na moment i wbija się w pamieć na stałe. Gorąco, bardzoooo, szczerze, polecam!!!