Proszę się obudzić Już po zabiegu

Opis produktu:

`Proszę się obudzić... już po zabiegu?` to po `Proszę się nie bać... zaraz pan zaśnie?` druga część opowiadań o sytuacjach w szpitalach, których autor był świadkiem. Wiesław Mikuś, lekarz anestezjolog pracujący w szpitalach w Zamościu, w Szczebrzeszynie i w Biłgoraju. Autor tekstów kabaretowych i piosenek oraz wierszy, ma na koncie dwie pełnospektaklowe sztuki teatralne, pisze muzykę do swoich tekstów, występował też na scenie jako, jak sam mówi, ?namiastka aktora i piosenkarza?. Do tego dużo rysuje i maluje, a swoje prace zaprezentował na wielu wystawach. `Dziś przed rozpoczęciem elektrowstrząsów zostałem przez panią doktor psychiatrę poczęstowany herbatą. Pani doktor jest osobą dużo starszą ode mnie i nie wypadało mi odmówić ? chociaż wielkiej ochoty na herbatę wcale nie miałem. Rozmawialiśmy w jej gabinecie, siedząc przy ogromnym, dębowym biurku (?) Pani doktor zaczęła mi opowiadać ? z wielkim przejęciem i z wypiekami na policzkach, ale także z wyraźną dumą i zadowoleniem ? jak to zaatakował ją w tymże gabinecie jeden z pacjentów. ? Dwa dni temu to było? Panie doktorze? Ja go tu wzięłam na rozmowę i zebranie wywiadu ? a on?? Zsunął sobie spodnie od piżamy, wystawił swoje stojące prącie ? bo mu stało i było jak gromnica i? ? Mówi pani ? jak gromnica? W takim bladym, woskowym kolorze jak gromnica? ? Gdzie tam w kolorze! Takie wielkie jak gromnica! ? Aha? ? Ogromne!? I zaczął mnie ganiać dookoła biurka. Zauważyłem wyraźnie, że opowiadając mi to z radosną satysfakcją, nie mogła się wyzbyć wyrazu twarzy świadczącego o wielkim zadowoleniu na samo wspomnienie. ? I co? ? I cały czas wykrzykiwał ?kocham cię, kocham cię?? ? Tak? To nie był w zasadzie groźny. I raczej to nie był atak. ? No wie pan? Poniekąd był to atak. Mógł mnie przecież zgwałcić. Mówiąc to, uśmiechnęła się niemal lubieżnie. Sprawiała wrażenie mocno podnieconej. A może tylko niewłaściwie odbierałem jej emocje? ? A ja umykałam? Umykałam. I wie pan ? ganialiśmy się wkoło tego biurka raz w tę ? raz w drugą stronę, a on cały czas z tym stojącym prąciem na wierzchu. Ha, ha? Nie mógł mnie dogonić, bo piżama zsunęła mu się na kolana i nie miał dostatecznej szybkości. ? Aha. To jakby nie te spodnie na kolanach ? pewnie by panią dopadł? Zamlaskała rozkosznie i przełknęła ślinę. Odpowiedziała po chwili. ? Pewnie by mnie dopadł?` (fragment `Pamiętnika`)