Oswoić Hiszpanię

łyszy jedynie, jak Adam mówi: - No dobra, i co dalej? - W 1883 zastąpiono go innym budynkiem, bardziej nowoczesnym i większym. Stary teatr był za mały, ale przede wszystkim bardzo ucierpiał w wyniku Guerras Carlistas, czyli licznych walk wywołanych sporem o ówczesny tron. Karlistom przyświecało hasło Dios, Patria, Rey, - Bóg, Ojczyzna, Król - wtrącam. - Tak - kontynuuje Wojtek. - A walczyli przeciw każdemu, kto miał choć troszkę bardziej liberalne poglądy niż oni. Tak więc teatr został zniszczony, a mieszkańcy doczekali się nowego w 1886 roku. Jego autorem był Joaquín Rucoba y Octavio, który przeorganizował cały budynek, poszerzając go znacznie, czym wzbudził sprzeciw właścicieli okolicznych budynków. Jednak cztery lata później otwarto nowy teatr. Nadano mu imię baskijskiego kompozytora: Juana Crisóstomo de Arriaga, którego nazywano Hiszpańskim Mozartem. Teatr ten jak na ówczesne czasy był bardzo nowoczesny, został bowiem wyposażony w oświetlenie elektryczne! - Wojtek podniósł wskazujący palec ku górze, podkreślając tym gestem nowatorskość wyposażenia. - Powiem więcej! - Syn podniósł palec jeszcze wyżej. - Za piętnaście peset można było słuchać koncertów muzycznych odbywających się w teatrze przez telefon! W 1891 roku otwierano tu pierwszą sesję Giełdy Papierów Wartościowych. Niestety, 22 grudnia 1914 roku, podczas występu trupy Salvadora Videgaina Garcii, przedstawiającej właśnie zarzuelę... - Tu Wojtek ponownie zawiesza głos. - Tak, wiemy, pamiętamy, co to jest zarzuela, kontynuuj, proszę - wtrąca Adam. - Wybuchł pożar i budynek trzeba było zrekonstruować. Ale projektem zajął się już inny człowiek, urodzony tu, w Bilbao, Federico de Ugalde Echevarría. Ugalde jako pierwszy postanowił wykorzystać do budowy beton, zwrócił też uwagę na to, by budynek był bardziej bezpieczny. - Ugalde, tak jak tamten wcześniejszy impresario? - przerywam opowieść. - Niby tak, ale nie odkryłem niczego wskazującego na to, by mieli ze sobą coś wspólnego. A teraz, mamo, posłuchaj. Piątego czerwca 1919 otwarto teatr, wystawiając operę Don Carlo Verdiego. Od tego dnia teatr Arriaga stał się teatrem reprezentacyjnym, wystawiającym najlepsze dzieła w kraju. - Bardzo pięknie! To dzięki tej dacie otwarcia - mówię zadowolona. Chłopaki śmieją się, wiedząc, co mam na myśli. Piąty czerwca to dzień moich urodzin. - Niestety, mamo, ta dobra passa nie trwała wiecznie. Przerwała ją wojna domowa. - Guerra Civil - dodaję niemal szeptem. - W roku 1924 teatr przeszedł w ręce rodziny Diestro, która wydzierżawiła go Anonimowemu Stowarzyszeniu Nowy Teatr w Bilbao (la Sociedad Anónima Nuevo Teatro de Bilbao). Rodzina opiekowała się budynkiem do 1963 roku. - Ładny kawał czasu - przerywa tym razem Adam. - Do 1978 roku zarządzała nim firma Trueba, a następnie teatr przeszedł w ręce miasta. Działalność teatru bardzo na tym ucierpiała. Sprowadzono go bowiem do roli zwykłego kina, by w 1980 roku go zamknąć. Na szczęście tylko w celu przeprowadzenia generalnego remontu. - Uff, już myślałam, że zamknęli go na dobre - wtrącam. - Nie wiem, ile zrobili przez trzy kolejne lata, ale powiem wam, że w 1983 roku Bilbao nawiedziły ulewne deszcze, w wyniku których teatr został zalany aż do drugiego piętra. - O matko jedyna! Co za pech! - Gdy tylko słyszę swój głos, uświadamiam sobie, jak bardzo wciągnęła mnie historia teatru opowiadana przez Wojtka. - Łatwo sobie wyobrazić, jak wielkie były szkody! Teatr otwarto ponownie 5 grudnia 1986 roku. Obecnie wystawiane są w nim sztuki teatralne, musicale, zarzuele, a imprezy większego formatu odbywają się w olbrzymim i nowoczesnym Palacio Euskalduna. I niech nazwa was nie zmyli, budynek ten z pałacem nie ma nic wspólnego, po prostu tak go nazwali: Palacio de Congresos y de la Musica. Palacio Euskalduna - kończy Wojtek, zamykając tablet. - Wspaniała opowieść, Wojtuś! Obejmuję syna i mocno ściskam. - Wystarczy już tego siedzenia tutaj! Przejdźmy się! - proponuje Adam. W tym samym czasie nasz przewodnik Przypadek szykował nam wspaniałą niespodziankę. Pewnie mówił wtedy do nas ,,Do zobaczenia na placu Arriaga!". Ale my go nie słyszeliśmy. Oswoić Hiszpanię. Tom II ISBN: 978-83-8219-270-4 (C) Joanna Lessnau i Wydawnictwo Novae Res 2021 Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie, reprodukcja lub odczyt jakiegokolwiek fragmentu tej książki w środkach masowego przekazu wymaga pisemnej zgody wydawnictwa Novae Res. REDAKCJA: Sylwia Cichocka KOREKTA: Emilia Kapłan OKŁADKA: Anna Piwnicka FOTO OKŁADKOWE: 132368633 (C) David Herraez | TŁUMACZENIE TEKSTÓW: Joanna Lessnau KONWERSJA DO EPUB/MOBI: Wszystkie fotografie pochodzą z prywatnego archiwum autorki WYDAWNICTWO NOVAE RES ul. Świętojańska 9 /4, 81-368 Gdynia tel.: 58 716 78 59, e-mail: Publikacja dostępna jest w księgarni internetowej