O autach (twarda)

dże­nie po świe­cie i te­sto­wa­nie sa­mo­cho­dów wy­jąt­ko­wych, tak­że tych z naj­wyż­szej pół­ki. Mia­łem wów­czas oka­zję prze­te­sto­wać Le­xu­sa LFA, Ko­enig­seg­ga i róż­ne inne auta, o któ­rych w tej książ­ce tak­że opo­wia­dam. Ale do­trzeć do eu­ro­pej­skiej cen­tra­li Fer­ra­ri, któ­ra mie­ści­ła się w Niem­czech, w do­li­nie Renu, i prze­te­sto­wać auto tak po pro­stu, nie w ra­mach pre­zen­ta­cji pra­so­wej, dla wszyst­kich dzien­ni­ka­rzy, to było coś. Jed­nak uda­ło się. Te­sty mia­ły miej­sce w Niem­czech? Tak, po­le­cie­li­śmy z eki­pą do Mo­na­chium, pierw­sze­go dnia na­gry­wa­li­śmy ma­te­riał o Fer­ra­ri Ca­li­for­nia, a dru­gie­go o 458 Ita­lii. I wła­śnie to auto zro­bi­ło na mnie gi­gan­tycz­ne wra­że­nie. By­łem wte­dy wy­czy­no­wym kie­row­cą wy­ści­go­wym i za­ko­cha­łem się w nim na za­bój. Lu­bi­łeś wcze­śniej Fer­ra­ri? Za­wsze było dla mnie sym­bo­lem osten­ta­cji, któ­rej nie zno­szę. Przy­zna­ję, że ko­ja­rzy­ło mi się z pa­nem z si­wy­mi wło­sa­mi, któ­ry mówi świa­tu ,,ja mam", ale nie za bar­dzo wie, co się z ta­kim au­tem robi. Ko­rzy­sta z trzy­dzie­stu pro­cent jego moż­li­wo­ści, nosi polo mar­ki Fer­ra­ri, z po­sta­no­wio­nym koł­nie­rzy­kiem i czer­wo­ne bu­ci­ki z ko­niem, też Fer­ra­ri. Tak mi się to ko­ja­rzy­ło. Z dru­giej stro­ny, jeź­dzi­łem już Fer­ra­ri, mo­de­la­mi 360 Mo­de­na, F430 i pa­mię­ta­łem, że były jesz­cze ta­kie ,,fia­tow­skie", zbyt wol­ne, nie ta­kie ,,z ma­rzeń". Pod­cho­dzi­łem więc z dy­stan­sem. Fer­ra­ri 458 Ita­lia - przód Fer­ra­ri 458 Ita­lia - tył Fer­ra­ri 458 Ita­lia w myj­ni 458 Ita­lia oka­za­ła się jed­nak prze­ło­mem. Tak to te­raz po­strze­gam i tego do­świad­czy­łem w Niem­czech. Zmie­ni­ło się wła­ści­wie wszyst­ko. Wol­ne skrzy­nie bie­gów za­stą­pio­no eks­tre­mal­nie szyb­ki­mi. Se­le­spe­ed z F430 to była tra­ge­dia, wol­na i po­zba­wia­ją­ca ca­łej przy­jem­no­ści z jaz­dy. Tu­taj na­gle wsia­dłem do auta z dwu­sprzę­gło­wą skrzy­nią, prze­łą­czy­łem się słyn­nym Ma­net­ti­no w try­by su­per­spor­to­we CT i CTS i po­czu­łem, jak­by mnie ktoś ude­rzył de­ską w ple­cy. Kie­dy zmie­ni­łem bieg z je­dyn­ki na dwój­kę, do­sta­łem taki strzał, że nie mo­głem uwie­rzyć. Do tego ta wol­nos­są­ca V-ósem­ka, któ­rej też już prze­cież nie ma, bo ko­lej­ny mo­tor w 488 był do­ła­do­wa­ny, drą­ca się wnie­bo­gło­ Wte­dy, na tych krę­tych dróż­kach, wo­kół win­nic Do­li­ny Środ­ko­we­go Renu, prze­ży­łem jed­ną z naj­pięk­niej­szych przy­gód mo­to­ry­za­cyj­nych w moim ży­ciu. Nie wzbu­dzi­łeś sen­sa­cji w tej sen­nej, idyl­licz­nej oko­li­cy? Nie ro­bi­łem nic nie­sto­sow­ne­go, ale pew­nie wie­le osób prze­stra­szy­łem. Każ­dą miej­sco­wość i każ­dą ulicz­kę po­ko­ny­wa­łem w try­bie nor­mal­nym, a spor­to­we włą­cza­łem tyl­ko mię­dzy win­ni­ca­mi, na wiej­skich dro­gach. Onie­mia­łem. Sa­mo­chód za­szo­ko­wał mnie swo­ją efek­tyw­no­ścią. Miał ge­nial­ne za­wie­sze­nie i fan­ta­stycz­ny układ kie­row­ni­czy. Pa­mię­taj, że to jed­nak było dzie­sięć lat temu, na­praw­dę daw­no. To były dla mnie wy­ści­gi prze­nie­sio­ne na as­falt dróg cy­wil­nych. Może stąd ten za­chwyt, że po­czu­łeś się, jak­byś się ści­gał? Ale to wszyst­ko było ra­cjo­nal­ne. Czu­łem, że, poza se­ryj­ny­mi opo­na­mi, nic mnie nie ogra­ni­cza. Wy­ści­go­wa tech­no­lo­gia ro­dem z F1 zo­sta­ła je­den do je­den prze­nie­sio­na do auta dro­go­we­go. Wóz był pie­kiel­nie pre­cy­zyj­ny. Je­śli chcia­łem po­le­cieć bo­kiem, mo­głem to zro­bić. Je­śli wy­bie­ra­łem ide­al­ną wy­ści­go­wą nit­kę, to on mnie słu­chał. 458 Ita­lia na­da­je się jako sa­mo­chód co­dzien­ny? Nie są­dzę. Chy­ba że wła­ści­ciel po­ru­sza się ze sto­pe­ra­mi w uszach. Po ośmiu-dzie­się­ciu go­dzi­nach zdjęć, kie­dy wra­ca­łem tym au­tem do cen­tra­li, żeby je od­dać, by­łem wy­koń­czo­ny, zła­cha­ny jak koń po we­ster­nie, w gło­wie mi hu­cza­ło, nie było lek­ko. Pa­mię­tam, że spa­li­li­śmy dwa zbior­ni­ki pa­li­wa, tyle było jazd, żeby zdję­cia wy­szły jak naj­le­piej. To jed­no z szyb­szych aut, któ­ry­mi wów­czas jeź­dzi­łeś? I tak, i nie. Dla mnie żad­ne cy­wil­ne auta nie mo­gły się rów­nać z wy­ści­go­wy­mi, pod żad­nym wzglę­dem, więc nie odej­mo­wa­ło mi już wów­czas mowy na ich wi­dok. Jeź­dzi­łem