Na głodzie

"Sekrety mnie zabijają. Jeśli nie będę uczciwy względem własnej historii, nie wyzdrowieję.", czyli historia walki z nałogiem.

Na głodzie. Moja walka z nałogiem to zapis wspomnień Nica Sheffa. Jego historię mogliśmy poznać już we wspomnieniach Davida Sheffa w książce Mój piękny syn. Na ekrany kin 4 stycznia tego roku wszedł film oparty na dwóch bestsellerowych książkach Davida Sheffa i Nica Sheffa. W ich role wcielają się Steve Carell i Timothée Chalamet, którzy stworzyli wielkie, poruszające kreacje, docenione już przez amerykańskich recenzentów i widzów. Timothée Chalamet zdobył nominację do Złotego Globu za najlepszą rolę drugoplanową i jest również pewnym kandydatem do kolejnej oscarowej nominacji.

Na głodzie jest pisane z perspektywy Nica, więc możemy zagłębiać się w jego psychikę, a zarazem lepiej poznać jego charakter. David (ojciec Nica) w swojej książce czasami idealizował syna (a przynajmniej takie odniosłam wrażenie.). Nic mówi gorzką prawdę. Książka jest bardzo surowa, pełna cierpienia i bólu. Swoją formą przypomina pamiętnik ? jest podzielona na 642 dni, które są opisane w dość szczegółowy sposób.

Od razu widać, że Nic nie jest doświadczonym pisarzem. Jego styl bardzo różni się od stylu ojca, który jest zarówno dziennikarzem jak i pisarzem, więc ma dużo więcej doświadczenia. Język jest potoczny. W niektórych momentach aż za bardzo. Krótkie zadania, powtórzenia i wyrazy tupu "i w ogóle" sprawiają, że lektura wygląda jakby nie była zredagowana.

Nic pokazuje swoją prawdziwą stronę, trochę inną niż w Mój piękny syn. Można stwierdzić, że jest zadufany w sobie i celebruje swoje uzależnienie. Miała wyjść prawda, a wyszło chyba nie do końca tak jak to sobie zaplanował.

Mimo wszystko Na głodzie to dopełnienie historii z Mój piękny syn. Poznajemy inną perspektywę, bohaterów i czynniki, które wpłynęły na los Nica. Historia bardzo mnie poruszyła. Teraz pozostaje mi obejrzeć film.