Most do Terabithii

Książka odmienna od tych, które zazwyczaj są pisane dla dzieci. Rzeczywista, aż do bólu. Opowiada historię chłopaka mieszkającego gdzieś na wsi. Takiego, który ma swoje obowiązki, między innymi dojenie krowy, utrapienia, czyli młodsze i starsze siostry oraz ambicje - chce być najszybszym biegaczem w swoim roczniku. I gdy już wydaje się, że jego ciężka praca wyda spodziewane efekty, zjawia się ona - Leslie. Dziewczyna. Stanie się jego przyjacielem i przewodnikiem po świecie fantazji. Razem stworzą wyimaginowaną krainę, którą nazwą Terabithia. Wydawać by się mogło, że to wspaniała opowieść. Tymczasem dotyczyć będzie śmierci jednego z głównych bohaterów. I nie to jest w niej najtrudniejsze, lecz to jak w niewielkim stopniu czytelnik się tym wydarzeniem przejmuje. Opowieść napisana jest suchym językiem. Nie zżywamy się z postaciami, nie przejmujemy ich losem. Kolejne przygody opisane są ogólnikowo. Piękny, mądry pomysł, który został zaprzepaszczony. Szkoda.

Po opisie spodziewałam się opowieści o magicznej krainie, stworach i tym podobnych rzeczach. Nie było tam nic takiego! Jednak jej brak wynagrodziła mi wzruszająca historia o przyjaźni.
Jessa i Leslie więcej dzieli niż łączy jednakże rodzi się między nimi silna więź. Dzięki wyobraźni tworzą krainę o nazwie Terabithia. Panuje tam spokój i szczęście. Odwiedzają ją postacie z książek, które Leslie ma w swojej kolekcji. Jednak zdarza się tragedia, która niszczy szczęście krainy jak i naszego głównego bohatera.
Książka pokazuje nam siłę przyjaźni i wyobraźni dziecka. Czytając ją miałam wrażenie, że cofam się do czasów, gdy sama byłam dzieckiem i tworzyłam podobne historie. Wzruszyłam się i na pewno nigdy nie zapomnę o tej książce.