Kontakt (twarda)

Dawno nie czytałam tak inteligentnej książki. Niesamowita fantastyka połączona z nauką, fizyką i wszechświatem. Od początku poznajemy tutaj Ellie, która jako noworodek była bystrym dzieckiem. Przypatrywała się matce, kiedy się urodziła i bacznie obserwowała świat. Jako maluszek przyglądała się gwiazdom i rozważała obroty Ziemi wokół Słońca. Bardzo interesowało ją niebo i sprzęty elektryczne. Pamiętała o naukach ojca, kiedy nie kazał jej rozkręcać niczego podłączonego do prądu. Słuchała go, lecz z ciekawości rozkładała sprzęty ciekawa ich wnętrza. W szkole zadawała sensowne pytania i po reakcji nauczycieli widziała ich niekompetencje. Interesowała ją liczba pi i jej nieskończoność. Dorastała w przekonaniu, że musi sama poznać odpowiedzi na swoje pytania, gdyż nikogo kosmos nie interesował tak bardzo jak ją. Przyznaję, że autor napisał tą książkę perfekcyjnie ciekawie, gdyż choć ja średnio znam się na nauce fizyki, to jednak potrafił sprawić, że mnie to interesowało. Najbardziej moja uwaga skupiła się na wyjątkowości tego dziecka, które zgrabnie dorastało, gdyż nie czułam tutaj żadnych przeskoków w czasie. Kiedy jest już wystarczająco duża i pracuje w ramach pewnego programu, sama nie dowierza, że cokolwiek tutaj odnajdzie. Jej natura nakazuje wciąż poszukiwać odpowiedzi, szukać nowych nie wyjaśnionych jeszcze zjawisk. Kiedy zauważa, że ktoś z obcej cywilizacji chce się z nimi skontaktować, początkowo nikt jej w to nie wierzy. Jej inteligentny umysł nie poddaje się i zaczyna tłumaczyć to dziwne, ale odkrywcze zjawisko. Ten kontakt się powtarza i jest zbyt realny dla pracujących tam ludzi. Każdy reaguje na niego inaczej. Nie wyobrażalne było to, że ten, kto się z nimi kontaktował bardzo chciał się z nimi spotkać. Nawet podał im wzór jak mogą skonstruować taki statek kosmiczny. To była dla mnie prawdziwa magia, aż sama pochłaniałam ich każde słowo. Wychodziło na to, że gdy wszystko poszłoby zgodnie z planem, to maszyna zawiozła by ich tam w mniej niż dwadzieścia sześć lat, pod warunkiem, że wciąż poruszali by się z prędkością światła. Pani prezydent ciężko było to ogarnąć, jednak naukowcy sprawdziwszy wszystko pod każdym względem wierzyli, że może się to udać. Przepraszam, ale nie zdradzę już niczego więcej. Aż nie mogłam złapać oddechu przy dalszym czytaniu. Lata świetlne były dla mnie czystą niewiadomą, tak bardzo mnie ciekawiło czy tam dotrą, co tam znajdą i kto się z nimi kontaktował. Ta książka wciąż chodzi mi po głowie, nawet po przeczytaniu neguję ich teorie, później potwierdzam, myślę o tym, że to tylko książka, a później przychodzi zastanowienie, bo co, jeśli to może być prawda? Niesamowita, wciągająca i bardzo nieprzewidywalna! Inteligentna i nietuzinkowa. Porywająca i zapierająca dech w piersi. Pokłony dla autora za tak ogromną dawkę wiedzy w tak lekkim stylu. Już wiem, że przeczytam wszystko spod jego pióra.
A czy was nie ciekawi jak jest na innej planecie? Kto żyje w kosmosie i dlaczego nasz kontakt z nimi jest ograniczony? Czy możliwe, by takie spotkanie zachwiało pewną równowagę kosmiczną? Czy zastanawialiście się nad tym, że patrząc w niebo pełne gwiazd, ktoś może was obserwować?

?Jak możemy mieć nadzieję, że zrozumiemy cywilizację, wyprzedzającą naszą o tysiące lat??

Podobał mi się film ?Kontakt?, wyreżyserowany przez Roberta Zemeckisa w tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym siódmym roku, z Jodie Foster w głównej roli, będący luźną adaptacją książki Carla Sagana o tym samym tytule. Ale dopiero wejście w powieść wzbudziło zachwyt i entuzjazm do znakomicie pomyślanej i przedstawionej przygody. Mocno przywarłam do klimatu bezkresnej inteligencji, dałam się ponieść zarówno tematyce hipotetycznego kontaktu z obcą cywilizacją, jak i wyśmienicie podanym poziomem nauki osiągniętej przez człowieka w połowie lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku.

Dostrzegłam, że Saganowi zależało na popularyzacji nauki, zachęcania do jej pogłębiania przez czytelników niekoniecznie wnikających w rozważania astronomiczne i fizyczne. Naukowy materiał przedstawiał w przyjaznej i atrakcyjnej formie, zagłębianie się w niego sprawiło wiele intelektualnej radości i satysfakcji. Od napisania książki minęło niemal czterdzieści lat, przez ten czas sporo nowego dowiedzieliśmy się z różnych dziedzin nauki i kosmosu, a zatem ciekawie było spojrzeć na poruszane zagadnienia niejako z przyszłej perspektywy. Czytając ?Kontakt? nie napotykałam na coś niezrozumiałego lub niewartego pochylenia się, niemal wszystko interesująco wciągało. Chętnie poddawałam się rozważaniom czynionym przez bohaterów, odmiennej interpretacji otaczających zjawisk i incydentów, podejściem do możliwości nawiązania kontaktu z obcą cywilizacją i wyzwaniami pojawiającymi się przed ludzkością. Pomimo, że obracałam się w gatunku science fiction, odnosiłam wrażenie realności w aspektach ludzkich postaw i zachowań... Bookendorfina

?Jak możemy mieć nadzieję, że zrozumiemy cywilizację, wyprzedzającą naszą o tysiące lat??

Podobał mi się film ?Kontakt?, wyreżyserowany przez Roberta Zemeckisa w tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym siódmym roku, z Jodie Foster w głównej roli, będący luźną adaptacją książki Carla Sagana o tym samym tytule. Ale dopiero wejście w powieść wzbudziło zachwyt i entuzjazm do znakomicie pomyślanej i przedstawionej przygody. Mocno przywarłam do klimatu bezkresnej inteligencji, dałam się ponieść zarówno tematyce hipotetycznego kontaktu z obcą cywilizacją, jak i wyśmienicie podanym poziomem nauki osiągniętej przez człowieka w połowie lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku.

Dostrzegłam, że Saganowi zależało na popularyzacji nauki, zachęcania do jej pogłębiania przez czytelników niekoniecznie wnikających w rozważania astronomiczne i fizyczne. Naukowy materiał przedstawiał w przyjaznej i atrakcyjnej formie, zagłębianie się w niego sprawiło wiele intelektualnej radości i satysfakcji. Od napisania książki minęło niemal czterdzieści lat, przez ten czas sporo nowego dowiedzieliśmy się z różnych dziedzin nauki i kosmosu, a zatem ciekawie było spojrzeć na poruszane zagadnienia niejako z przyszłej perspektywy. Czytając ?Kontakt? nie napotykałam na coś niezrozumiałego lub niewartego pochylenia się, niemal wszystko interesująco wciągało. Chętnie poddawałam się rozważaniom czynionym przez bohaterów, odmiennej interpretacji otaczających zjawisk i incydentów, podejściem do możliwości nawiązania kontaktu z obcą cywilizacją i wyzwaniami pojawiającymi się przed ludzkością. Pomimo, że obracałam się w gatunku science fiction, odnosiłam wrażenie realności w aspektach ludzkich postaw i zachowań... Bookendorfina

W POSZUKIWANIU OBCYCH

Dla mnie, jak dla wielu miłośników fantastyki, pierwszy kontakt z, nomen omen, ?Kontaktem?, odbył się na gruncie filmowym. Temat kosmosu, kosmitów i tym podobnych rzeczy uwielbiałem i uwielbiam ? skutek wychowania się na ?Z archiwum X? ? uwielbiałem i uwielbiam też Roberta Zemeckisa, filmowego maga i świetnego naśladowcy Spielberga, więc film z Jodie Foster obejrzałem. Nie raz. I uwielbiam. Ale książka jakoś tak w moje ręce jak dotąd nie wpadła. W końcu jednak mamy wznowienie i błąd ten naprawiłem. A trzeba przyznać, że ?Kontakt? świetny jest, lepszy nawet niż filmowa adaptacja i zdecydowanie plasuje się w czołówce historii o kontaktach ludzi z obcymi.

Eleanor Arroway zajmuje się poszukiwaniem życia pozaziemskiego. Szefowie, jak to w takich sytuacjach bywa, nie są zbyt optymistycznie nastawieni do jej projektu. Wkrótce jednak wszystko się zmienia, kiedy udaje się nawiązać tytułowy kontakt. A to dopiero początek?

Carl Sagan zaczynał, jak wielu z nas ? od czytania w dzieciństwie opowieści fantastyczno-naukowych. A z tej pasji został naukowcem, a właściwie astronomem i astrofizykiem. O tej części jego życia można by sporo mówić, ale warto pamiętać przede wszystkim, że interesowało go m.in. szukanie życia pozaziemskiego, wierzył, że kontakt w końcu nastąpi no i z tej wiary, z tej pasji, zrodziła się niniejsza powieść.

Główna bohaterka, której dane osobowe pochodzą od Eleanor Roosevelt, uwielbianej przez jego żonę oraz Voltaire?a (którego pełne nazwisko brzmi przecież François-Marie Arouet), to nie tylko jego książkowe alter ego, ale i postać oparta na prawdziwej osobie. A dokładniej na zajmującej się szukaniem życia pozaziemskiego Jill Tarter. Ciekawostki, ciekawostkami, ale wspominam o tym wszystkim przede wszystkim, by pokazać, jak istotne dla Sagana było zaplecze oparte w rzeczywistości: także tej, naukowej. I właśnie ta naukowa strona ?Kontaktu? robi gigantyczne wrażenie. Wspiera fikcję, dodaje jej prawdziwości, pozwala znaleźć nowe spojrzenie? I robi to wrażenie, oj robi.

Efekt jest taki, że dostajemy powieść, która jest nie tylko świetnie napisana ? a jest ? ale przede wszystkim mocno podparta naukowymi aspektami. Jednocześnie to po prostu kawał dobrego SF, nastrojowego, ze świetną fabułą, czasem i napięciem, z tym niemal dziecięcym zachwytem nad tym, co nieznane, ale i jednocześnie wielka dojrzałość, realizm i rozsądek w podejściu do tematu, postaci i całej otoczki.

Warto. Widzieliście film? Świetny, kultowy, zapadający w pamięć. Ale powieść jest jeszcze lepsza. I robi jeszcze większe wrażenie. Bierzcie w ciemno, jeśli lubicie dobrą fantastykę, nie zawiedziecie się.