Gorsza siostra

Enigmatyczny tytuł i piękna okładka to nie jedyne plusy powieści "Gorsza siostra". Wciągająca akcja, lekki styl i ważny temat, sprawiają, że książka jest godna polecenia każdemu. Ale początkowo miałam obawy, bo boję się duetów. Jednak wszystko wyszło dobrze.

"Gorsza siostra" to powieść o tajemnicach, poświęceniu, miłości i nienawiści, tak silnej, że zaślepiającej. Historia o odrzuceniu, trudnych losach wojennych i latach tuż po. O tym jak nieświadomie możemy wyrządzić krzywdę sobie, ale też najbliższej osobie. Ale też dająca nadzieję, że wszystko dzieje się w jakimś celu. Że w naszym życiu jest cel, którego możemy teraz niedostrzegać, ale z perspektywy czasu będzie to wyglądać inaczej.

Ta książka powstała po "coś". Ma nas uświadomić, że nie jesteśmy sami na świecie, że obok nas rozgrywają się dramaty, że możemy pomóc w tak łatwy sposób ocalić inne życie. Ma też walczyć ze stereotypami, lękiem i niewiedzą na temat samego zabiegu pobierania szpiku. Chwilowy dyskomfort, o którym za moment zapomniemy to żadna cena za uratowanie kogoś, kto walczy o życie.

Powieść ta to ciekawa obyczajówka z przesłaniem, kryjącym się pod dobrą rodzinną historią. Może spodziwałam się czegoś bardziej spektakularnego, może jest tu za dużo wiary w Boga, ale całość wypada bardzo dobrze. Cieszę się, że książka nie spełnia tylko rozrywkowego aspektu, ale może mieć morał i realnie wpłynąć na nasze życie.

Ida ma 25 lat, męża Tomka i dwuletnią córeczkę - Dziunię. Przed rokiem wykryto u kobiety białaczkę. Choroba postępuje szybko i jest wyniszczająca. Mama Idy, Urszula, jest przerażona, chce ratować córkę za wszelką cenę! Okazuje się, że tylko przeszczep może uratować Idzie życie, a niestety, żaden z członków rodziny nie może być dawcą szpiku.

Podczas rodzinnego spotkania okazuje się, że wuj Urszuli, benedyktyn z Tyńca, zna rodzinną tajemnicę. Przysięgał milczeć, jednak w tej sytuacji uznaje, że sprawa życia i śmierci zwalnia go z jej dotrzymania. Okazuje się, że jest jeszcze jedna szansa na znalezienie dawcy? półsiostra Uli. Jak zmieni się życie rodziny po odsłonieniu wieloletniej tajemnicy? I czy pojawi się szansa na uratowanie Idy?

"Wyjawienie prawdy wymaga, abym popełnił najstraszniejszy grzech, jaki może popełnić kapłan. Muszę złamać tajemnicę spowiedzi... Łączy mnie podwójna przysięga: dałem ją jako duchowny, a także jako brat."

Justyna Bednarek i Jagna Kaczanowska wzięły na warsztat niezwykle ważny temat, jakim jest przeszczep szpiku kostnego. Historia ta pokazuje, jak spokojne, poukładane życie w jednej chwili może zburzyć wieść o śmiertelnej chorobie. To wtedy tak istotne jest, abyśmy potrafili podzielić się tym, co mamy najcenniejsze. Krew, bo o niej mowa, jest nie do przecenienia. Oddając cząstkę siebie innym, możemy podarować komuś życie.

Najbardziej w tej powieści zaskoczyło mnie odniesienie do odległych nam czasów, a mianowicie drugiej wojny światowej i innych wydarzeń historycznych. Wątek ten ma na celu uświadomić czytelnikowi jak ważną rolę odgrywa przeszłość i tożsamość. To właśnie wtedy ludzie potrafili się jednoczyć tworząc ruch oporu, nieść bezinteresowną pomoc drugiej osobie. Tu kobiety mocno wysuwają się na pierwszy plan. Śledząc ich losy poznamy, co to siła miłości, oddanie, poświęcenie, ale też i zawiść, zdrada, odrzucenie czy brak akceptacji. Choć muszę przyznać, iż niektóre wydarzenia wydają się mało prawdopodobne. Ale nie wpływa to jakoś znacząco na odbiór książki. Jednocześnie warto zauważyć, iż autorki nie tworzą między przeszłością a współczesnością dysonansu. Wszystkie bowiem następujące po sobie wątki przechodzą spójnie, tworząc obraz, który czyta się ze stale rosnącym zaciekawieniem.

"Czy ja wiem, kim jestem? Skąd pochodzę? I przede wszystkim od kogo?! - próbowała odgonić od siebie bolesne myśli, jednak one niczym stado rozwścieczonych os zaczęły ją atakować tym zajadlej, im bardziej próbowała je odgonić."

Bohaterowie i ich zachowanie z całą pewnością wzbudzą w Was mnóstwo emocji. We mnie niektórzy wywołali złość, a innych było mi po prostu żal. To samo czują postaci, gdy na jaw wychodzą rodzinne tajemnice. Ból, gorycz zawodu, smutek, odrzucenie, samotność, tęsknota - to tylko część z nich.

"Człowiek dotknięty nieszczęściem najbardziej samotny czuje się wśród ludzi, których jego tragedia nie dotyczy."

"Gorsza siostra" to poruszająca powieść o odrzuceniu, potrzebie akceptacji, tożsamości, stratach i zyskach, tajemnicach rodzinnych i próbie scalenia rodziny. Kto okaże się tytułową gorszą siostrą? Czy wystarczy mieć dobre serce, by wybaczyć winy? O co w tym wszystkim chodzi? Zajrzyjcie do lektury, a otrzymacie wszystkie odpowiedzi! Bądźmy dobrzy do szpiku kości!

Nowotwór. Dla jednych brzmi jak wyrok. Wszystkie plany, marzenia zostają przekreślone. Cały świat wywraca się do góry nogami. A innym właśnie wtedy przybywa motywacji i odwagi, aby pokonywać lęki, spełniać pragnienia. Co jednak zrobić, kiedy okazuje się, że być może nie ma ratunku?

Ida to dwudziestopięcioletnia kobieta. Ma męża i trzyletnią córkę. Od zawsze los jej sprzyjał, aż do czasu, kiedy wykryto u niej białaczkę. Początkowo udało się zatrzymać chorobę, jednak teraz powróciła ze zdwojoną siłą. Matka Idy jest zrozpaczona, nie potrafi dopuścić do siebie myśli o śmierci jedynej córki. Los zdaje się być przeciwko niej - żaden członek rodziny ani znajomy nie może być dawcą szpiku. Zdruzgotana Urszula nie potrafi dłużej ukrywać swoich uczuć. Zwierza się wujowi, benedyktynowi z Tyńca. Ten obiecuje pomóc, ale ostrzega kobietę. Na jaw wyjdą sekrety rodzinne, a sam zakonnik będzie musiał złamać tajemnicę spowiedzi.

Autorki wzięły się za trudny temat. Pisanie o chorobie, a w szczególności o nowotworze, wymaga porządnego przygotowania. W tej kwestii nie mam nic do zarzucenia, panie poradziły sobie z tym świetnie. Jednak mam wrażenie, że sytuacja Idy stanowiła jedynie pretekst, nie miała być głównym wątkiem. Tak naprawdę książka opowiada losy rodziny bohaterki. Autorki umieściły akcję w różnych ramach czasowych: czasy przedwojenne, II wojna światowa, komunizm. To dodatkowo wzbogaca fabułę o elementy, takie jak: walka w ruchu oporu, Holokaust, walka z komunizmem. Kobiety nie tylko zostają zmuszone do życia z wychodzącymi na jaw tajemnicami, ale także muszą odnaleźć się w nowej rzeczywistości.

Najbardziej polubiłam Krystynę i Wandę - matkę oraz córkę. Teraz, po lekturze, zaczynam dostrzegać między nimi podobieństwo. Obydwie odrzucone przez bliskich, postawione przed trudnymi wyborami. Choć Wandy bardziej jest mi żal, przez to, co przeszła. Matka nigdy jej nie lubiła, żyła w cieniu przyszywanej siostry. To odbiło się na relacji z Urszulą, jej córką. Kobieta nie potrafiła okazać ciepła, bo sama nigdy go nie zaznała.

"Gorsza siostra" to trudna powieść. Opowiada o zdradach, braku zaufania, o życiu z konsekwencjami swoich i nieswoich decyzji. To również historia o odrzuceniu, o tym jak brak ciepła, miłości, akceptacji odbija się na człowieku i jakie ma skutki w przyszłości. Jednak to nie najważniejsze przesłanie. To ogromny apel, aby zarejestrować się w bazie dawców szpiku. Być może to właśnie ja albo Ty możemy kogoś uratować.