Dynamiczny mózg Historia nieustannych przeobrażeń

?Każdy człowiek rodzi się jako wielu i umiera jako jeden.?
Martin Heidegger

Propozycja czytelnicza ciekawie wciągała i zapraszała do zgłębiania tajemnic funkcjonowania mózgu. Napisana przystępnym językiem, bez żargonu medycznego, przyjaźnie podsuwała wiedzę, przybliżała krok po kroku, wspomagała się odpowiednio dobranymi przykładami. Wiele z niej wyniosłam. Pozwoliła na usystematyzowanie wiedzy, spojrzenie na centrum układu nerwowego z perspektywy wyjątkowej dynamiki, elastyczności i zdolności do samokonfigurowania się. David Eagleman obrazowo ukazywał uczenie się mózgu poprzez doświadczenie, nieustanne zmienianie modelu na skutek interakcji z otoczeniem, dopasowywanie się z uwzględnieniem konkretnego organizmu, maksymalizację wydajności, wyłapywanie znaczeń dla przeżycia i przyszłości.

Wyjaśniał rywalizację neuronową i przejmowanie obszarów, zadaniowość i synchronizację czasową, reorganizację i i optymalne kodowanie funkcji, substytucje, wzmocnienia i suplementacje sensoryczne. Sporo uwagi poświęcił wzorcom danych wejściowych, kształtowaniu nowych zmysłów, doskonaleniu ciała, zmianom w neuronowym krajobrazie, rekalibracji obrazów, infotropizmowi i zjawisku pamięci. Odwoływał się do znaczących odkryć z przeszłości badań nad funkcjonowaniem mózgu, ale również wybiegał w przyszłość wydających się nieprawdopodobnych idei, rodem ze strefy fantastyki. Zadziwiające, jak wiele potrafi mózg, jak mało jeszcze wiemy na jego temat, dokąd może nas zaprowadzić. Pod względem złożoności nic nie może się z nim równać. Przychodzi na świat w formie niedokończonej i przez całe życie rozwija się indywidualną ścieżką, optymalizującą wydajność działania w zależności od środowiska i doświadczeń, w których przyszło mu funkcjonować. Niepokoi natomiast możliwość uzyskania zbiorowej percepcji, współdzielenia informacji na poziomie połączonych mózgów, utracenia indywidualnej tajemniczości jednostki na rzecz współdzielonej społecznej jawności.