Do Gwiazd (twarda)

Zdecydowanie ta książka jest dla mnie odkryciem tego roku. Już od dawna znajdowała się na mojej liście do przeczytania, ale dopiero ostatnio trafiła mi w ręce. Cieszę się, że po nią sięgnęłam. Dzięki niej w końcu zapoznałam się z niesamowitą twórczością Brandona Sandersona.

Do gwiazd to powieść science-fiction osadzona w dalekiej przyszłości, gdzie na planecie Detritus ludzkość walczy o przetrwanie. Cała nadzieja spoczywa na pilotach statków kosmicznych, którzy chronią resztę mieszkańców planety przed atakującymi ich Krellami. Główna bohaterka Spensa, od kiedy tylko pamięta, chce wstąpić do szkoły pilotów i dosięgnąć gwiazd. Niestety nie jest to takie łatwe marzenie, ponieważ ludzie wciąż postrzegają ją przez pryzmat ojca, który zdezerterował w czasie najważniejszej bitwy z Krellami.

Fabuła książki wciągnęła mnie od samego początku. Być może powieść obfituje w pewne klisze od dawna obecne w literaturze YA, ale tutaj mi to nie przeszkadzało. Autor wykorzystał znane schematy, ale zrobił to umiejętnie. Poza tym w książce pojawia się także wiele nowych elementów. Dobrym tego przykładem jest na przykład motyw ze statkami kosmicznymi. Sanderson zbudował maszyny od podstaw, dopracował je w najmniejszych szczegółach i sprawił, że zaczęły latać. Opisy walk w powietrzu, czy podstaw pilotażu są napisane w taki sposób, że bez problemu można je sobie wyobrazić. Czuć niepokój pilotów i dynamikę bitew. Do tego dochodzą bardzo dobrze wykreowane postacie. Spodobało mi się, że przez całą książkę mogłam obserwować przemianę Spensy. Jest to dla mnie najmocniejszy punkt tej powieści. Sanderson świetnie opisał to, jak wraz z postępem fabuły przekonania głównej bohaterki, jej stosunek do świata, w którym dorastała, ulegały zmianie. Ciekawy jest także wątek z niewiedzą ludzi dotyczącą tego, dlaczego trafili na Detritusa. Czytałam wiele opinii, gdzie wspominano, że książka jest przewidywalna, ale ja z pewnością się z tym nie zgadzam. Dla mnie fabuła była nieprzewidywalna, bardzo dobrze przemyślana i co najważniejsze wciągająca. Był tylko jeden moment, gdy powieść mi się dłużyła, ale zaraz potem nastąpił finał, od którego nie mogłam się oderwać. Ostatnie rozdziały przeczytałam jednym tchem. Na pewno jest to książka, którą polecam. Jest to młodzieżówka, ale tym, którzy z tego powodu nie chcą sięgnąć po Do gwiazd, mogę obiecać, że podczas czytania w ogóle się tego nie czuje.

Brandon Sanderson jest bardzo poczytnym autorem, potrafi wykreować ciekawe uniwersa, które chce się głębić i przemierzyć, stworzyć barwnych bohaterów, których los przestaje być obojętny. Nie miałam okazji przeczytać zbyt wiele książek tego autora, więc kiedy taka się nadarzyła, zdecydowałam, że nie będę się wahać. W taki oto sposób trafiła do mnie książka ?Do gwiazd?. Jest to pierwszy tom cyklu Skyward, przedstawiającego obraz zdziesiątkowanej ludzkości, która się ukrywa pod powierzchnią planety o pustynnym klimacie. Kim są bohaterowie książki i co takiego ich spotkało?
Główną bohaterką książki ?Do gwiazd? jest siedemnastoletnia dziewczyna, Spensa ?Spin? Nightshade. Ta ambitna dziewczyna marzy o tym by iść w ślady ojca i zostać pilotem. Niestety wszystko wskazuje na to, że jej pragnienie się nie spełni, a wszystko z powodu jej ojca. Mężczyzna walczył w ważnej bitwie, jednak został uznany za dezertera, co nie zostało mu zapomniane, wybaczone, ale także zła opinia dotknęła całą jego rodzinę. Spensa postanawia zawalczyć o siebie pomimo tego, że jej rodzina została odrzucona przez społeczeństwo. Planeta Detritus ma jednak poważny problem z najeźdźcami, Krelami, czyli stworzeniami, które możemy przyrównać do krabów. Jedynie piloci są w stanie się im przeciwstawić, czy Spensa będzie miała szanse dostać się do Akademii? Czy mimo kłód rzucanych pod nogi dziewczyna otrzyma szanse, aby spełnić swoje marzenia i pokazać, że jest warta znacznie więcej niż sądzą inni?
?Do gwiazd? jest powieścią, w której mamy znacznie więcej niż wojnę z kosmicznymi najeźdźcami, polityczne problemy, niesnaski, zdrady, podziałami na ludzi lepszych, gorszych. Planeta, na której w jaskiniach żyją ludzie ma wiele problemów, w tym najazd stworzeń, które są d nich wrogo nastawione. Brendon Sanderson stworzył wielowątkową powieść, która dotyka wielu rozważań, także tych etycznych. Ludzkość walczy tutaj o przetrwanie jednocześnie walcząc sami ze sobą, co nie powinno mieć miejsca. Akcja w książce jest rewelacyjna, podsycana w niezwykle umiejętny sposób, ciekawość wprost mnie zżerała od środka, nie mogłam się doczekać, aby się dowiedzieć, co wydarzy się za chwile. ?Do gwiazd? jest dla mnie niepowtarzalną powieścią, która bardzo przypadła mi do gustu. Główna bohaterka zaimponowała mi swoim uporem i konsekwencją w dotarciu do swojego celu, jaki obrała. Czytając książkę z pewnością nie będziecie się nudzić, po prostu dacie się temu porwać, a na własne marzenia spojrzycie z zupełnie innej perspektywy.

Książek Brandona Sandersona (chociaż raczej tych, którym bliżej do fantasy) od dawna byłam ciekawa, jednak tak jakoś wyszło, że nigdy nie miałam z tym autorem po drodze. Aczkolwiek ukazanie się nowego wydania jednej z jego książek było dla mnie pretekstem do sprawdzenia, co też sprawia, że te historie są aż tak popularne. Oczekiwań względem "Do gwiazd" nie miałam praktycznie żadnych - wiedziałam o niej jedynie tyle, że jest to dość sporych rozmiarów (bowiem licząca ponad 600 stron) młodzieżowa historia fantastycznonaukowa. Chociaż określenie "młodzieżowa" w wielu innych przypadkach by mnie od lektury odciągnęło, tym razem moja ciekawość zwyciężyła. I nie ukrywam, że z początku sama się dość mocno w perypetie Spensy wciągnęłam. Niestety, aż tak entuzjastyczne wrażenia nie pozostały ze mną do końca lektury... Chyba po prostu dostrzegłam, że to wyłącznie kolejna zwyczajna i powielająca znane schematy książka dla młodszych ode mnie czytelników.

Siedemnastoletnia Spensa już od dzieciństwa marzyła o tym, by pójść w ślady ojca i zostać pilotem myśliwca. Te plany poniekąd krzyżuje jednak fakt, że wszyscy dookoła uważają jej największy autorytet za tchórza, który nigdy nie był godzien swojego stanowiska. Mimo to, dziewczyna bierze sprawy w swoje ręce i planuje naprawić dobre imię swej rodziny. Chociaż tuż przed najważniejszymi egzaminami dotyka ją wszechobecna korupcję i kolesiostwo, nie zniechęca jej to do brnięcia za swoimi postawieniami. Wręcz przeciwnie - czuje się jeszcze bardziej zmotywowana do tego, by obecny system naprawić. Gdy już jednak jej zaawansowany bojowy trening się rozpoczyna, dostrzega, iż obrona jednego z ostatnich ziemskich bastionów przed kosmitami to wcale nie jest taka łatwa sprawa. Zwłaszcza, że dodatkowo niektórzy najwidoczniej skrywają przed niej sporo tajemnic...

Bohaterowie w większości nieszczególnie przypadli mi do gustu. A było ich, jak na typową młodzieżówkę przystało, dosyć wielu (może po to, by pozbywać się ich w iście Martinowskim stylu?). Spensa niejednokrotnie działa nadzwyczaj irracjonalnie i samolubnie, a i jej motywacje nie zawsze wydawały się szczególnie wiarygodne. Ale jeśli miałabym już wskazać mojego ulubionego bohatera, zapewne wybrałabym FM. Do gustu przypadł mi zamysł na silną i dumną idealistkę, pragnącą rewolucją obalić niesprawiedliwych i niedemokratycznych władców, nawet jeśli sama wywodziła się z wyższych sfer. W porządku okazał się również Rig - bliski przyjaciel Spensy - nawet jeśli fragmenty z nim i M-Botem nie stały moimi ulubionymi. Ale tak poza tym większość bohaterów istnieje jedynie po to, by protagonistka miała z kim pożartować, a może i nawet poflirtować (choć na szczęście wątek miłosny jest zdecydowanie nienachalny). Fabuła do skomplikowanych nie należy, gdyż jest ponownie powielonym schematem o biednej dziewczynie, która ma marzenie, by stać się "kimś" w świecie pełnym przeciwności losu. Styl autora okazał się plastyczny i przyjemny, nawet jeśli monotonne opisy treningów i bitew powietrznych potrafią za którymś razem nieco znużyć.

Mimo tych wszystkich wad, nie da się ukryć, że "Do gwiazd" to literatura młodzieżowa z niemałym rozmachem (gdyby już przymknąć oko na fabularne klisze i drogę na skróty). Mojego serca perypetie Spensy nie skradły, ale wciąż nie uważam, by mój czas przy lekturze został zmarnowany. Wręcz przeciwnie - cieszę się, że w końcu zapoznałam się z Brandonem Sandersonem. Co prawda w nieco nietypowym wydaniu, jednak na pewno dam mu jeszcze drugą szansę. Teraz mogło być lepiej, ale moje marudzenie zapewne wynika w głównej mierze z tego, że już niestety nie należę do grupy docelowej tego typu opowieści. Ta książka na pewno przypadnie do gustu fanom przygodowych i pełnych akcji historii - aczkolwiek tych nieco bardziej familijnych, aniżeli brutalnych i pełnych moralnych dylematów.

Do gwiazd to powieść młodzieżowa, osadzona w klimatach science fiction i napisana w narracji pierwszoosobowej. Wszystkie wydarzenia poznajemy z perspektywy Spensy i mamy okazję bardzo dobrze ją poznać - co czuje, myśli, jakie ma plany i marzenia. Jest to osoba obok której trudno przejść obojętnie i wywiera duży wpływ na otoczenie - o niezwykłej sile charakteru, ogromnej ciekawości i zawziętości. Pomimo że na każdym kroku napotyka przeciwności, to nie poddaje się, lecz stara się jeszcze bardziej, aby udowodnić wszystkim, że nie jest tchórzem. Nie sposób jej nie polubić i nie śledzić z uwagą jak przezwycięża przeciwności losu i dąży do realizacji własnych marzeń.

Czytając książkę po raz drugi, mogłem zwrócić uwagę na wiele mniejszych szczegółów i jeszcze bardziej zachwyciłem się pomysłem na fabułę i światem, w jakim żyje Spensa. Jak zwykle u Sandersona, wiele rzeczy nie jest tym, jakie się wydają, lecz skrywają większą tajemnicę. Wszystko na swój cel i nie jest dodane do powieści ot tak sobie. Nie na wszystkie pytania i wątpliwości autor udziela odpowiedzi, ale w niczym to nie przeszkadza, jedynie motywuje, aby sięgnąć po kolejne tomy.

Do gwiazd Brandona Sandersona to powieść młodzieżowa osadzona w klimatach science fiction o dążeniu do własnych marzeń i przezwyciężaniu wszelkich trudności. Przeczytana po raz drugi wciąż zachwyca i jestem pod wrażeniem pomysłu na tę powieść.