Detektyw Pierre w labiryncie Na tropie skradzionego Kamienia Chaosu (twarda)

W zamyśle autora miała być to powieść sensacyjna w obrazkach. Dziecko może poczuć się jakby grało w grę, ma za zadanie odnaleźć różne elementy, ukryte na obrazku. A obrazki są wyjątkowo bogate w szczegóły. Wprost oczopląsu można dostać. Niestety, moja osobista pociecha nie poczuła zewu przygody. Obejrzała kilka obrazków, odnalazła trofea, a następnie odłożyła książkę i nie chciała do niej więcej wracać. Zatem mnie nie pozostaje nic innego niż odnieść labirynty do biblioteki.

Książka jest ulubioną wszystkich dzieci w rodzinie. Pomimo różnego wieku, potrafią godzinami wpatrywać się w uliczki. Polecam

To co najbardziej rzuciło mi się w oczy, gdy tylko zajrzałam do środka to fakt, że grafika w tej książce ma cała masę drobnych szczegółów, a sam zagadkowy labirynt jest strasznie skomplikowany. To nie są takie zwykłe dróżki, jakie zwykliśmy oglądać w różnych książkach tego typu. Tu czasem trzeba się przemieszczać pomiędzy porozrzucanymi przedmiotami. Czasem musimy omijać różne postacie, biegać po korytarzach, wspiąć się po schodach lub drabinach, fruwać wśród balonów, spacerować po mostach i mosteczkach umieszczonych wśród drzew, pływać pomiędzy statkami i okrętami. Oj, powiem Wam, że mogłabym tak wymieniać w nieskończoność. Bo wyobraźnia autora tej książki przeszła moje najśmielsze oczekiwania.

Oglądając tą książkę mamy wrażenie, ze to tylko zbiór różnorodnych ciekawych ilustracji. Tajemnicza leśna wioska, targowisko, zamek, wesołe miasteczko. Wszystkie te miejsca wyglądają po prostu jak scenki z życia danego miejsca. Jest tu gwarno i tłoczno. Wszędzie dużo się dzieje i nie sposób ogarnąć całości za jednym zamachem. Dopiero gdy zaczynamy wpatrywać się wnikliwiej dostrzegamy, że te wszystkie elementy, zawijasy, połączenia, schodki itp tworzą pewnego rodzaju siatkę, którą są nasze labirynty. Powiem Wam, że przeciśnięcie się pomiędzy tymi wszystkimi elementami, by dotrzeć do wyznaczonego celu to już nie lada wyczyn. A wyobrażacie sobie jak wygląda odnalezienie na tych ilustracjach drobnych szczegółów jak na przykład kilka żółtych gwiazdeczek, czerwonych pucharów lub niewielkich skrzyń ze skarbem?

To co najbardziej rzuciło mi się w oczy, gdy tylko zajrzałam do środka to fakt, że grafika w tej książce ma cała masę drobnych szczegółów, a sam zagadkowy labirynt jest strasznie skomplikowany. To nie są takie zwykłe dróżki, jakie zwykliśmy oglądać w różnych książkach tego typu. Tu czasem trzeba się przemieszczać pomiędzy porozrzucanymi przedmiotami. Czasem musimy omijać różne postacie, biegać po korytarzach, wspiąć się po schodach lub drabinach, fruwać wśród balonów, spacerować po mostach i mosteczkach umieszczonych wśród drzew, pływać pomiędzy statkami i okrętami. Oj, powiem Wam, że mogłabym tak wymieniać w nieskończoność. Bo wyobraźnia autora tej książki przeszła moje najśmielsze oczekiwania.

Oglądając tą książkę mamy wrażenie, ze to tylko zbiór różnorodnych ciekawych ilustracji. Tajemnicza leśna wioska, targowisko, zamek, wesołe miasteczko. Wszystkie te miejsca wyglądają po prostu jak scenki z życia danego miejsca. Jest tu gwarno i tłoczno. Wszędzie dużo się dzieje i nie sposób ogarnąć całości za jednym zamachem. Dopiero gdy zaczynamy wpatrywać się wnikliwiej dostrzegamy, że te wszystkie elementy, zawijasy, połączenia, schodki itp tworzą pewnego rodzaju siatkę, którą są nasze labirynty. Powiem Wam, że przeciśnięcie się pomiędzy tymi wszystkimi elementami, by dotrzeć do wyznaczonego celu to już nie lada wyczyn. A wyobrażacie sobie jak wygląda odnalezienie na tych ilustracjach drobnych szczegółów jak na przykład kilka żółtych gwiazdeczek, czerwonych pucharów lub niewielkich skrzyń ze skarbem?

Pierwsze słowo, które przychodzi mi na myśl, kiedy patrzę na tę książkę, to "ambitna". Nie są to bowiem proste labirynty, które dziecko rozwiąże w sekundę i to bez zbytniego wysiłku! W środku nie znajdziemy tylko dróg ze ślepymi uliczkami, o czym przekonacie się spojrzawszy na obrazki ze środka książki.


Książka jest połączeniem labiryntów, ćwiczeń na spostrzegawczość oraz wyobraźnię. Dodatkowo mamy tutaj ciekawą fabułę - tytułowy detektyw Pierre ma za zadanie złapać przestępcę ? Pana X! Ów złodziej wykradł bowiem z muzeum drogocenny kamień Chaosu. Pierre podejmuje wyzwanie i ze swoją wierną przyjaciółką Carmen rusza przez zawiłą sieć labiryntów. Po drodze zdarza się jednak wiele przygód pełnych zagadek i wyzwań. W dochodzeniu oczywiście pomaga czytelnik, bez którego detektywi na pewno nie daliby sobie rady!

Nie da się ukryć, że książka wymaga wiele koncentracji. Labirynty są duże (ponad dwie strony A4 każdy) i dosyć trudne. Musimy przy tym w każdym z nich znaleźć np. Złote gwiazdki, skrzynie lub trofea, co wymaga spostrzegawczości. Zarówno dzieci jak i dorośli na pewno chętnie podejmą wyzwanie. Przygoda z Pierrem gwarantuje bowiem dobrą zabawę? Książkę stworzyli Japończycy i (jak to oni), zadbali o najdrobniejsze szczegóły. Za każdym razem kiedy otwieram książkę zauważam coś nowego! Czasem jest to dodatkowy labirynt, czasem jakieś zwierze, a czasem po prostu maleńki szczegół, który wcześniej był dla mnie niezauważalny.

Największą zaletą Detektywa Pierre w labiryncie na tropie Kamienia Chaosu jest piękne, staranne i przemyślane wydanie książki. Obrazki są bardzo szczegółowe, kolorowe i pełne niespodzianek ? aż trudno od nich oderwać wzrok! Twarda okładka i duży format książki sprawiają, że czyta się ją bardzo wygodnie, a labirynty (mimo mnóstwa szczegółów) są czytelne. Cudownym pomysłem było połączenie owych labiryntów jakąś fabułą, w związku z czym książka jest nie tylko wyzwaniem dla wielbicieli zagadek, ale również zaciekawia samą akcją i przygodami Pierra i Carmen.

Na wstępie książki dowiemy się nieco o naszym nowym przyjacielu ? detektywie oraz przeczytamy instrukcję, które pomoże nam zrozumieć co i jak. Na ostatnich stronach znajdziemy rozwiązania zagadek i parę dodatkowych zadań, które sprawdzą, czy byliśmy czujni podczas śledzenia Pana X.

Książkę polecam dla dzieci w wieku szkolnym (powyżej 7 lat), gdyż młodsze mogą się szybko zniechęcić tak trudnymi zadaniami. Labirynty przećwiczą dziecięcą cierpliwość, ale również spostrzegawczość.

Błądzenie wśród papierowych labiryntów to świetna rozrywka, a kiedy dodamy do tego poszukiwanie zagubionych elementów i ściganie złodzieja nad złodziejami to mamy gwarantowaną rozrywkę na długie godziny.

Z muzeum zostaje skradziony Kamień Chaosu. Odnalezienia go podejmuje się młody detektyw Pierre. Towarzyszy mu wierna przyjaciółka Carmen. Poruszając się po mieście, muzeum, zamku i wielu innych tyle ciekawych, co niebezpiecznych miejscach spotykają ciekawych ludzi i szukają ukrytych przedmiotów. Muszą też wykonywać trudne zadania zostawione im przez Pana X ? najsławniejszego ze złodziei. Jednak czy uda im się złapać samego złoczyńcę?

Detektyw Pierre w labiryncie na tropie Kamienia Chaosu to książka, która zapewnia długie godziny wspaniałej rozrywki. Całość jest bardzo ładnie wydana ? sztywna okładka, piękne ilustracje. Wszystko to sprawia, że z przyjemnością otwiera się tę księgę. A co czeka na nas w środku? Wyśmienita zabawa. Na początku myślałam, że raz-dwa rozwiążemy wszystkie zadania i przejdziemy do kolejnej książeczki. Jednak bardzo się myliłam. Przedmioty do odnalezienia są bardzo przemyślnie ukryte, a dodatkowe zadania urozmaicają przejście przez labirynt. Jest to bardzo ciekawa pozycja dla małych i dużych pasjonatów łamigłówek.

Labiryntowe szaleństwo! "Detektyw Pierre w labiryncie"
Mój syn oszalał na punkcie tej książki! I wcale mnie to dziwi, bo ja również jestem nią zachwycona. To kolorowa, cudownie zilustrowana książka, ale jednocześnie bardzo wymagająca publikacja, bo osoba, która weźmie ją do rąk musi wykazać się ogromną spostrzegawczością, umiejętnością logicznego myślenia i sprytem. Poza tym książka wymaga koncentracji i skupienia, co może być wielkim wyzwaniem dla niecierpliwych.
Wszystko zaczyna się od pewnego tajemniczego listu. Tytułowy detektyw Pierre ma do rozwiązania wyjątkowo trudną sprawę, ponieważ Pan X, zwany złodziejem - widmo, dopuścił się kradzieży Kamienia Chaosu, który ma niezwykłą moc przemieniania wszystkiego w labirynt. Detektywowi w pracy pomaga asystentka, Carmen. Muszą się spieszyć, schwytać złodzieja i przywrócić spokój w Operyżu, ale do rozwiązania sprawy daleka i bardzo skomplikowana labiryntowa droga...
Każda karta tej książki to kolejny labirynt ze wskazówkami, zagadkami, informacjami, ukrytymi obiektami i szeregiem innych elementów, które trzeba odszukać. Przyznaję, że w pewnym momencie miałam ochotę się poddać, bo obrazki mieniły mi się w oczach, ale mój syn nie dawał za wygraną i bardzo sprawnie poruszał się na kartach, wyłapując wszystko, co istotne.
Do zabawy można zaprosić kilka osób i pomóc detektywowi w odzyskaniu Kamienia Chaosu i przywróceniu porządku. My bawiliśmy się świetnie, a pewnym momencie, książkę dosłownie wyrywaliśmy sobie z rąk. To wspaniała forma relaksu, doskonałe ćwiczenie dla szarych komórek i świetna lekcja koncentracji.

Na uwagę zasługuje piękne wydanie książki, genialne ilustracje, twarda oprawa i duży format, ale ta książka to również wyzwanie i możliwość wykazania się wieloma umiejętnościami.

Polecam tę labiryntową przygodę!
Dominika Ławicka

Oczopląsu można dostać od tej książki, natręctwa śledzenia czy wodzenia po krętych labiryntach pełnych niewiarygodnie dobrych szczegółów. To książka+zabawa+gra+śledztwo w jednym. Pełno tu zagadkowej zabawy, wytężania swojej koncentracji i ćwiczenia spostrzegawczości.