Bogowie muszą być szaleni

Dory Wilk chyba nikomu nie muszę przedstawiać. Jest to jedna z lepszych bohaterek w polskiej fantastyce. Drugi tom, czyli #bogowiemusząbyćszaleni , to pełna przygód część z tak samo charyzmatycznymi i temperamentnymi bohaterami, jakich spotykamy w "Złodzieju dusz". Dora mieszka razem z Mironem i Joshuą w Thornie. Wydaje się, że ich spokojowi nie zagraża nic, poza pożądaniem, którego nie mogą zaspokoić.

Druga część przygód Dory Wilk jest pełna akcji, ale i miłosnych rozterek. Dora musi zmierzyć się kolejny raz z wampirami, wilkołakami, ale to nie wszystko. Ogólnie powieść czyta się bardzo dobrze, wartka akcja w tym pomaga, dużo się dzieje, a to lubię. Trochę denerwowało mnie, kiedy co chwilę czytałam, jak Dora w myślach tłumaczy sobie relacje między nią a diabłem i aniołem. Czytać to po tysiąckroć to trochę za dużo dla mnie. Ta część historii Dory dużo zmienia w jej życiu, dzieją się rzeczy, jakie mi się nie śniły. Powieść godna polecenia, dobra rodzima fantastyka na wysokim poziomie! Za niedługo na pewno sięgnę po kolejną część!

"Bogowie muszą być szaleni" to kolejny tom heksalogi o wiedźmie - Dorze.
Pomimo złapania złodzieja, życie Dory nie jest wcale łatwiejsze. Mierzy się z kolejnymi trudnościami i nie ma nawet chwili odpoczynku podczas snu.

Aneta Jadowska po raz kolejny zachwyciła mnie, gdyż drugi tom jest równie dobry lub nawet lepszy od pierwszego, co rzadko się zdarza. Z zaciekawieniem śledziłam perypetie bohaterów oraz każde zwroty akcji, których było naprawdę pełno.
Jeśli nie zwracać uwagi na szczegóły to fantastyka utrzymana jest na naprawdę dobrym poziomie. W połączeniu z wątkiem kryminalnym i wątkiem romansu książka bardzo wciąga czytelnika.
Bardzo spodobał mi się trójkąt miłosny pomiędzy postaciami, który dodawał dużo emocji do lektury.
Powieść została napisana w bardzo ciekawy sposób i jest idealna na odstresowanie się po ciężkim dniu. Pomimo, iż książka należy do gatunku fantastyki jest bardzo lekka i przyjemna podczas czytania.
Świetnie bawiłam się przy humorze autorki i nie mogę doczekać się kolejnej części!

Po pierwszej części "Złodzieja dusz" z chęcią sięgnęłam po drugi tom. Wielkie brawa i podziw należą się Pani Anecie, za tak genialną pozycję, bo dzięki tym lekturom spędziłam fantastyczne wieczory. Autorka wszczepiła mi swój złośliwy i jadowity język. Bo nie wiem czy wiecie ale obie książki słyną z ciętych monologów, które powalą was na łopatki. Oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Akcja toczy się praktycznie od samego początku i nie daje nam wytchnąć choć na moment. Obrazki pobudzają tak wyobraźnię, że ja osobiście zakochałam się w Belzebubie. Jeżeli tak ma wyglądać piekło mogę iść tam nawet dziś.???????? Zakończenie było tak nieprzewidywalne, że śmiem twierdzić, że trzeci tom to kontynuacja tej. Tak jak niektórzy pisali, że są małe niedociągnięcia, to ja ich nie widzę wcale. Pokochałam Dorę, Mirona i Joshue od pierwszych stron i chce o niej czytać dalej. Na koniec dodam, że obok tych tomów nie da się przejść obojętnie a po przeczytaniu będziecie myśleć o tym co się właśnie wydarzyło.

Chociaż uwielbiam tę książkę, zacznę od tego, co mnie rozczarowało. W pierwszym tomie najbardziej spodobało mi się połączenie fantastyki, kryminału i romansu. Uwielbiam takie nietypowe mieszanki, a tam wszystko było idealnie wyważone i tworzyło tak zgrabną całość, że przepadłam. Tutaj niestety trochę zabrakło mi kryminału. Jasne, bohaterowie znów mieli do rozwiązania pewną zagadkę, ale przyznam, że brakowało mi policyjnych śledztw, przesłuchań, zbierania dowodów i całej tej otoczki, która towarzyszyła pracy Dory na komisariacie. A to był jeden z moich ulubionych elementów w pierwszej części.
Pomijając jednak to małe rozczarowanie, cała reszta jak najbardziej zasługuje na polecenie. Fabuła znów okazała się ciekawie skonstruowana i ponownie była pełna zwrotów akcji, niespodzianek i magii. Jestem naprawdę ciekawa, czym pani Jadowska zaskoczy mnie w kolejnych tomach, bo z tego co widzę, ta seria dopiero się rozkręca i gdy myślę, że ciekawiej być nie może ? bum! Okazuje się, że jak najbardziej może.
Bohaterowie to chyba największy plus Heksalogii. Uwielbiam ich poczucie humoru i cięte języki, szczególnie Dory i Mirona, chociaż cała reszta też zasługuje na uwagę. Bardzo podoba mi się to, że nawet poboczne postacie są ciekawe i oryginalne, przez co nie zlewają się z tłem. Fajnym urozmaiceniem jest też zawarcie w tej serii wielu odniesień do przeróżnych religii i mitologii oraz łączenie tych faktycznie istniejących z tymi wymyślonymi przez autorkę.
Podsumowując ? przy tej książce nie da się nudzić! Jeśli podobał wam się pierwszy tom, ten na pewno również przypadnie wam do gustu.

Po ?Złodzieju dusz?, który bardzo mi się podobał, byłam bardzo ciekawa jak będzie w przypadku ?Bogowie muszą być szaleni?. Często się zdarza, że mamy do czynienia z klątwą drugiego tomu. Na szczęście w tym przypadku coś takiego nie miało miejsca. W tym tomie dzieje się bardzo dużo, akacja nawet na chwilę nie zwalnia tempa. Gdy jeden wróg zostaje pokonany, natychmiast pojawia się kolejny. Dora zdobywa nowych sprzymierzeńców, pojawiają się nowi bohaterowie. Czy będą oni dobrzy, czy źli to się jeszcze okaże? Dora i Miron postanawiają dać swojemu uczuciu szansę, jednak nie wiadomo czy ten związek skończy się dobrze. Mam nadzieję, że tak i szybko przekonam się o tym w następnym tomie. Tak jak i w poprzedniej części, czytanie urozmaicają fajne ilustracje. Bardzo lubię takie dodatki w książkach. Podsumowując, książkę polecam w 100 % i szybko zabieram się za kolejny tom.

Jeszcze nie zdążyła ochłonąć po niebezpiecznej (i śmiertelnej, dla jej człowieczej części) potyczce z szalonym magiem, a już pakuje się w kolejne kłopoty.
Mediacja między wilkołakami, wampirami i magicznymi to niebywale trudne zadanie, jednak kto ma się go podjąć, jeśli nie Dora? Zadanie dodatkowo utrudniają budzące się w niej niespodziewanie geny Królowej Wilków.
Opowieść przepełniona jest zmysłowością i rządzą, bo w szykach bohaterom miesza Jezabel - zawzięta na rodzinę Joshui, wiekowa wszetecznica. Jej erotyczny urok omal nie doprowadza do katastrofy. Niemalże odbiera Dorze wszystkiego, co jest jej drogie... Jednak "Bogowie muszą być szaleni", bo spełniają modlitwy zrozpaczonej wiedźmy... Nie tylko jej Bogini - Pani Północy, ale również Bóg z systemu diabłów i aniołów. Inni bogowie próbują grać maluczkimi w kości, jednak na próżno - Dora na to nie pozwoli.
Jedna z lepszych serii, jakie miałam okazję czytać.
Oby z każdym kolejnym tomem było tak samo dobrze.

?Bogowie muszą być szaleni? Anety Jadowskiej to dobrze napisana książka, z płynnie i lekko poprowadzoną fabułą, w której niestety zabrakło mocnych uderzeń na koniec historii. Złożona charakterystyka postaci i świat przedstawiony to niewątpliwie zalety tej serii, a fabule do dynamicznej i zniewalającej czytelnika jeszcze trochę brakuje. Mam nadzieję, że trzeci tom przyniesie nieco więcej emocji i wzniesie serię na wyższy poziom....

Dora Wilk po wydarzeniach z pierwszego tomu zmuszona była do porzucenia jednej z dwóch części swojego życia. Musiała na stałe zamieszkać w Thornie i opuścić Toruń, w którym wcześniej pracowała jako policjantka. Towarzyszy jej dwójka najlepszych przyjaciół- diabeł i anioł. Razem muszą uporać się z nowym niebezpieczeństwem, które zagraża całemu magicznemu światu. Jej sny znów nie są spokojne. Nawiedza ją w nich upiorna bogini i wciąga w rozgrywkę, której stawką jest wszystko. Aby nie dopuścić do apokalipsy musi dokonać czegoś, co wydaje się niemożliwe: zjednoczyć wampiry, wilkołaki oraz magicznych. W międzyczasie dowiaduje się wiele o swoim pochodzeniu.
Seria o Dorze Wilk pani Anety Jadowskiej jest moim odkryciem roku. Widzę w niej małe błędy, ale zupełnie nie odbiera mi to przyjemności z czytania. Już dawno się tak dobrze nie bawiłam dzięki książce. Autorka idealnie trafiła w moje poczucie humoru, uwielbiam jak bohaterowie sobie dogryzają. Książka jest bardzo angażująca i wciągająca, dosłownie nie mogłam jej odłożyć. Styl jest lekki więc szybko się czyta. Relacja głównych bohaterów jest świetnie wykreowana. Bardzo się cieszę, że wydawnictwo SQN postanowiło wznowić tą serię. Nigdy wcześniej o niej nie słyszałam i gdyby nie to na pewno bym po nią nie sięgnęła. Dodatkowym plusem są nowe, piękne okładki. Szczególnie podobają mi się przy części drugiej i czwartej. Rysunki zamieszczone w tym wydaniu są świetne. Szkoda tylko, że było ich tutaj mniej niż w Złodzieju Dusz. Na ogół jestem fanką książek typu standalone, ale w tym przypadku chciałabym, żeby tomów było jeszcze więcej. Wydaje mi się, że jedynym aspektem, który może okazać się dla innych znaczącym minusem jest to, że głównej bohaterce udaje się dosłownie wszystko. Nie ma niczego, z czym nie mogłaby sobie poradzić ani nikogo, kto by jej nie polubił. Dla mnie jednak nie ma to większego znaczenia. Nie mogę się doczekać czytania kolejnych części oraz poznania reszty twórczości autorki. Książkę oceniam na 5/5 gwiazdek.