The Libertines - The Libertines CD

Opis produktu:

Niestety, wszystko wskazuje, że jesteśmy świadkami kolejnego rock`n`rollowego dramatu z narkotykami w tle. The Libertines - po świetnym debiucie (`Up The Bracket`, 2002) okrzyknięty, i słusznie, wielką nadzieją brytyjskiego rocka - stoi praktycznie na krawędzi niebytu. A to za sprawą postępującego uzależnienia jego gitarzysty Pete`a Doherty`ego od heroiny i cracku. O perypetiach Doherty`ego, kolejnych nieudanych próbach zerwania z nałogiem, notorycznym nie stawianiu się na koncerty, niedotrzymywaniu wszelkich zobowiązań, naruszeniach prawa prasa brytyjska donosi na codzień. Współlider The Libertines, gitarzysta i wokalista Carl Barat robi wszystko, by ratować zespół, lecz na razie na wszystkich frontach zwycięża nałóg jego partnera i przyjaciela. Barat zdecydowany jest prowadzić przez jakiś czas The Libertines bez Pete`a. Bez niego zespół uda się na promocję swego nowego albumu do USA, bez niego występować będzie na różnych krajowych imprezach z festiwalem w Reading na czele. Na dłuższą metę jednak tego stanu nie da się utrzymać. Barat jest tego świadomy i mówi wprost: `Bez Pete`a nie ma The Libertines`. Obaj muzycy - tak jakby nie dość było im negatywnej publicity - od kilku miesięcy nie rozmawiają ze sobą osobiście, ale prowadzą pełen wzajemnych oskarżeń i pretensji dialog za pośrednictwem mediów. Album `The Libertines` powstał z napięć między Pete`em a Carlem, co do tego nie ma wątpliwości. Dominują w nim bez reszty wątki autobiograficzne. Słychać to w każdym utworze - od singlowego przeboju `Can`t Stand Me Now`, przez `The Man Who Would Be King` i `Music When The Lights Go Out`, po `Road To Ruin` i `What Became Of The Likely Lads`. Tytuły utworów, sposób w jaki śpiewają Pete i Carl, jak z sobą rozmawiają poprzez teksty, jak współpracują ich gitary niby razem, a jakby osobno, czyni z `The Libertines` porywającą lekturę muzyczną, która rozwija się z dynamiką dramatu szekspirowskiego przeniesionego z ery elżbietańskiej do epoki narkotyków i rock`n`rollowych ekscesów. Gdy dobrze wsłuchamy się w wyrafinowaną produkcję Micka Jonesa, weterana The Clash i Big Audio Dynamite, który z wielkim wyczuciem podkreślił walory melodyczne muzyki The Libertines i jej punk-rockową ekspresyjność, być może dojdziemy do wniosku, że jest to jedna z najlepszych brytyjskich płyt rockowych ostatnich lat. Szkoda by było, gdyby na niej kariera zespołu się zakończyła.