The Hum - James Ellis Ford CD

Opis produktu:

James Ellis Ford - to kompozytor, multiinstrumentalista, producent i autor tekstów, który współpracował z największymi nazwiskami i nazwami w branży muzycznej, od Arctic Monkeys po Depeche Mode, przez Foals, Gorillaz i Kylie Minogue. Występował jako członek The Last Shadow Puppets podczas trasy koncertowej a wraz z Jasem Shawnem tworzył Simian Mobile Disco. Teraz skupi na sobie całą uwagę dzięki swojemu debiutanckiemu solowemu albumowi `The Hum` wydanemu przez Warp Records.

James zręcznie uniknął oczywistego wyboru, jakim było przejrzenie swoich kontaktów, aby stworzyć popowy album z udziałem plejady największych gwiazd współczesnej muzyki. Zamiast tego zdecydował się na stworzenie jednego z najbardziej urzekających i zniewalających albumów w 2023 roku, który jest zarówno hołdem dla delikatnej i oryginalnej angielskiej muzyki pop Briana Eno i Roberta Wyatta, jak i listem miłosnym do palestyńskich korzeni jego żony i syna. Łączy eksplorację brzmienia progresywnej sceny Canterbury z nowoczesną produkcją hip-hopową, dźwiękową podróż kosmiczną z klasycznymi, chwytającymi za serce motywami.

Geneza albumu leżała w jego decyzji o zbudowaniu studia w rodzinnym domu w 2017 roku, co pozwoliło mu na luksus dźwiękowych eksperymentów. Gdy tylko budowa została ukończona, jego życie zmieniło się drastycznie ponieważ po raz pierwszy został ojcem. Posiadanie jednak dźwiękoszczelnego pokoju pełnego sprzętu oznaczało, że mógł włączyć syntezator, a nawet grać na perkusji, nie budząc przy tym swojego małego syna śpiącego na dole.

Pojawiły się także niestety złe okoliczności. U jego partnera z SMD, Jasa Shawa, zdiagnozowano rzadką chorobę (amyloidozę AL.), co oznaczało, że Simian Mobile Disco miało teraz zrobić przerwę. James mówi: `To położyło kres koncertowaniu, a nawet naszemu wspólnemu wejściu do studia (dla jego bezpieczeństwa). Brak Simian Mobile Disco jako miejsca, w którym mógłbym tworzyć dla siebie muzykę, prawdopodobnie zmusił mnie do nagrania solowej płyty. Moje życie zmieniło się diametralnie z dnia na dzień. Przeszedłem od stylu życia polegającego na prawie ciągłych podróżach do takiego, w którym prawie nie wychodziłem z domu`.

Powoli, ale nieubłaganie jego twardy dysk zaczął zapełniać się wynikami eksperymentów dźwiękowych i wtedy doznał olśnienia: ``Zawsze współpracuję - nawet w SMD, wszystko co robię jest współpracą - ale co by się stało, gdybym zakończył projekt samodzielnie?` Uderzyło mnie to: `O cholera, może robię swoją pierwszą solową płytę...`. Co w wieku 40 lat jest dziwną rzeczą`. James przyznaje, że początkowo pokusa przewijania swojego iPhone`a i wezwania do pomocy kilku swoich znajomych i współpracowników była silna: `Tworzyłem utwory i myślałem: `Może wyślę to do Alexa Turnera (Arctic Monkeys)`. Autentycznie przeszło mi przez myśl, że mógłbym zrobić album z dużą ilością gościnnych występów, ale po prostu czułem się odważniej, że robiąc to sam`.

Na `The Hum` James zagrał wszystko na żywo, bez sekwencjonowania, bez programowych syntezatorów i bez cyfrowego nagrywania przy pomocy komputera. Muzyka została nagrana prosto na taśmę przy pierwszym lub drugim przejściu, co nadało jej istotnego bezpośredniego charakteru. Lista wykorzystanych instrumentów obejmuje fortepian, Wurlitzer, Clavinet, klarnet basowy, flet, saksofon tenorowy, Serge modular, ARP 2600, Maxikorg, Oberheim, cymbały, wiolonczelę, organy Philicorda i wibrafon, nie wspominając o basie, perkusji i gitarach. W rzeczywistości James nauczył się gry na klarnecie basowym specjalnie na potrzeby albumu. Jako ogromny wpływ James wymienia lata spędzone w Manchesterze przed SMD, kiedy to chłonął Grahama Masseya - legendy acid house`owego 808-State, kosmicznego outsidera Paddy`ego Steera, ale także sięgał po przełomowe płyty takich ekscentrycznych twórców multiinstrumentalistów jak Todd Rundgren, Haruomi Hosono, Nick Lowe i Ivor Cutler.

Jednak granie wszystkiego samemu było łatwe w porównaniu z koniecznością śpiewania: `Nigdy wcześniej nie śpiewałem publicznie. Nigdy nie robiłem karaoke. Nie śpiewam nawet pod prysznicem! Zawsze mówię artystom, żeby wczuwali się w swoją wrażliwość [w studio] i nagle musiałem zastosować niektóre z tych pomysłów do siebie. Skończyło się na tym, że posmakowałem własnego lekarstwa!`.

Jako najtrudniejszy aspekt całego przedsięwzięcia wskazuje pisanie tekstów: `Wiele tekstów dotyczy mojego dostosowania się do zmian w życiu: bycia ojcem, starzenia się, choroby mojego przyjaciela. Posiadanie dzieci to ogromna, pozytywna zmiana paradygmatu - nie jesteś już w centrum świata - ale zarówno to, jak i sytuacja z Jasem sprawiły, że po raz pierwszy zastanowiłem się nad własną śmiertelnością. Teksty dotyczą tej zmiany i mają w sobie nostalgię za czasami, które minęły. Ale też z coraz większym niepokojem patrzę na świat, który odziedziczy mój syn`.

Zapytany, czy czuje, że ten album po raz pierwszy daje mu szansę powiedzenia o sobie czegoś fundamentalnego, James Ford energicznie przytakuje: `Tak, myślę, że tak i może dlatego tak się tym denerwuję. Jest to tak bliskie mojemu sercu, jak to tylko możliwe, bez zbędnego tłumaczenia`.

Był zachwycony, gdy podpisał kontrakt z Warp: `W zasadzie Broadcast to jeden z moich ulubionych zespołów wszechczasów, a Aphex Twin to jeden z moich ulubionych artystów wszechczasów. To moja ulubiona wytwórnia wszechczasów`.