Koncerty Warszawa `73 - Marek Grechuta & Grupa Wiem CD

Opis produktu:

Album zawiera koncert z 14.10.1973 r. który się odbył w Teatrze Żydowskim w Warszawie.

Słuchając tego koncertu trudno uwierzyć, że śpiewa ten sam artysta, który jeszcze niedawno prowadził zespół Anawa - romantyczne smyki, barokowe brody (albo na odwrót), kobiece głosy, wiersze liryków. Ale w 1973 roku, gdy Program III Polskiego Radia zarejestrował ten porywający występ, Marek Grechuta zdążył się już objawić jako artysta odmieniony. Nic nie pozostało z wizerunku `cherubina`, artystę otaczała formacja jazz-rockowa o nazwie Wiem. Lubimy akronimy? To dobrze, bo naleźliśmy się właśnie `W Innej Epoce Muzycznej`. To widać, ale to przede wszystkim słychać.

Po zakończeniu współpracy z Anawa (a był to zespół, który dwoma albumami zmienił bezpowrotnie oblicze polskiej muzyki popularnej) Marek Grechuta dokonał zwrotu na miarę najbardziej progresywnych artystów swoich czasów: objawił się we wcieleniu nie tylko zupełnie nowym, ale wręcz rewolucyjnym. Z innymi muzykami i z innym, na wskroś współczesnym repertuarem, nagrał płytę Droga Za Widnokres (1972).

Album utrzymany był w surowym, piwnicznym, undergroundowym klimacie, zatem stanowił zamierzone przeciwieństwo poprzednich dokonań artysty. Marek Grechuta zaprezentował na nim muzyczną galerię takich poetów jak Ryszard Krynicki, Jan Zych, Wincenty Faber, Ryszard Milczewski-Bruno. Sam również pisał wiersze.

Występ otwierają dwie piosenki, których daremnie byśmy szukali w bogatym dorobku fonograficznym Marka Grechuty. Autorskie utwory, Nie szukaj niczego po kątach i W ciszy poranka, poznajemy wyłącznie dzięki taśmie z koncertu w Teatrze Żydowskim, artysta nigdy bowiem nie zapisał ich w studio, twierdził, że nigdy ich nie ukończył.

Pierwszym łącznikiem pomiędzy `starym a nowym Grechutą` jest perła polskiej poezji śpiewanej: piosenka do fragmentu `Pieśni` Gałczyńskiego, Ocalić od zapomnienia. Wykonana tu przez artystę solo przy fortepianie dowodzi - i to po raz kolejny - że trudno doprawdy o bardziej doskonały mariaż słowa i melodii, nastroju i głosu.

Seria piosenek z albumu Droga Za Widnokres przypomina, że jesteśmy w trasie koncertowej promującej najnowszy album Marka Grechuty. Każdy z trzech utworów prezentowany jest w wersji zmienionej w stosunku do nagrania studyjnego, jednak kiedy w Wędrówce bez trudu rozpoznajemy wzbogacony temat z płyty, tak piękna, eteryczna piosenka Gdziekolwiek, doczekała się radykalnej metamorfozy - wyniesiona na inną muzyczną orbitę natchnioną grą krakowskiego gitarzysty Antoniego Krupy, zaprasza słuchacza do świata, z którego szybko nie będzie chciał powrócić...

Dwa wiersze jednego poety - Tadeusza Nowaka, którego twórczości Marek Grechuta poświęci w przyszłości cały album - złożyły się na piosenkę Krajobraz z wilgą i ludzie. Wiersze dwóch poetów - Józefa Czechowicza i Tadeusza Micińskiego - połączyły się w piosence z debiutanckiego longplaya zespołu Anawa, Twoja postać. Nic lepiej nie wytrzymuje próby czasu, niż niedopowiedzenia, a obie te poetyckie miniatury składają się z obrazów i ulotnych przebłysków pamięci i... niepamięci.

Interesującym odkryciem jest na tym koncercie utwór Godzina miłowania - `łącznik` pomiędzy albumami Droga Za Widnokres i Magia Obłoków, na którym dopiero za rok znajdzie się jego wersja studyjna. Ten autorski utwór Marka Grechuty brzmi tu jak najnowsze światowe odkrycie tak popularnego na początku lat 70. jazz-rocka.

Koncert zamyka - naturalnie - rozbudowana, brawurowo improwizowana wersja legendarnego Korowodu. Muzycy grupy Wiem mają w niej pełne pole do popisu i naprawdę dużo miejsca. Błyskotliwa, wypełniająca przestrzeń, ale też wypełniona przestrzenią gra gitarzysty Antoniego Krupy. Dynamiczne, najbardziej zbliżone do stylu fusion skrzypce Piotra Michery. Wreszcie niezastąpiona motoryka `poety perkusji`, Kazimierza Jonkisza, którego gra jest kluczem do stylu Wiem.

Komentowało się w owym czasie `rockowe wcielenie` Marka Grechuty. A przecież wiemy, jak brzmiał rock w 1973 roku, jakie nagrywano płyty - w Polsce i na świecie. Artysta pokazał, że bez względu na gatunek muzyki jaki go właśnie inspiruje, zawsze nada swoim utworom niepowtarzalny, na wskroś oryginalny, zaskakujący kształt i nieznany wcześniej wymiar. Wszak sam Grechuta to `inna epoka muzyczna`.