72 Seasons - Metallica CD

Płyta całkiem niezła .może niektóre utwory mam takie wrażenie trochę sztucznie przedłużane...ale co tam Metallica musi być.

Scenariusz jest ściśle tajny opracowany przez Metallikę.Kup przekonasz się że warto ????????

Metallica tak wciąż jestem fanem,inni chcą Metalliki z lat 80 śmieje się z tego,czemu? Wypili dużo wódki dojrzeli ,po eksperymentowali zrobili z muzyką to co chcieli,spełnili się w twórczości swojej i wciąż dają radę tak nie zawiodłem się na tej płycie a lokomotywa jedzie dalej i to się ceni.A kij w oko tym którzy się śmieją i krytykują niech wezmą wiosła i pokażą na co ich stać, takie pierdolenie nieudacznika mnie obchodzi.Pozdrawiam prawdziwych fanów Metaliki pozdro.

To jest to na co czekałem od czasu And Justice For All. Brak gilania po jajkach. Trashowa agresja jak z okresu przed Black Albumem, z wyraźnymi napływami dorobku od czasów Load wzwyż. Fajne jest to, że umieli to wykorzystać bez uszczerbku na agresywnym duchu tej płyty. Że nagra coś co nie nawiązuje do poprzednich płyt. Żle. Że nawiązuje do poprzednich płyt. Też żle. Będą grać - żle bo się skończyła. Nie będą grać - źle bo wymiękli. A idzie wszyscy spać :D Przypomina mi się scena z filmu Dzień Świra w autobusie jak się co chwila przesiadają ;) Zmieniając temat - brzmienie przypomina mi AJFA, drażni fajnie ucho. Myślę że gdyby nie spaprali AJFA z tymi basami to brzmienie na niej mogłoby być właśnie takie. Z tym całym bagażem doświadczeń widać poszukiwania młodzieńczej dynamiki ale i świeżości. I udaje się. Płyta zaskakuje, nie jest oczywista. Jest jak stara wchisky, pierwszy smród odrzuca. Ale jak człowiek się przyzwyczai i pokona uprzedzenia że "jakie to śmierdzące fujka" to jest wytrawnie skomplikowaną przyjemnością. I to wszystko grają goście w wieku mojej matki :) Co ciekawe poszczególne utwory nie brzmią tak fajnie jak cała płyta jednocześnie. Odpieram zarzut że jest monotonna - musi być, każda piosenka to inny rozdział. Urozmaicenia są na poszczególnych konstrukcjach piosenek - zachowali tu świetną indywidualność każdego utworu nie tracącąc zamysłu całości. Jakby była to książka na której treść trzeba patrzeć całościowo. Bawi mnie krytyka melomanów, którzy analizują trash jak jakieś dzieło sztuki. Jakby to były jakieś dzieła Mozarta czy innego siura. Jeśli pod wpływem tej muzyki masz ochotę zdemolować swój pokój tak jak na okładce tej płyty (co zdarzyło mi się raz pod wpływem Blackened w młodości na imprezie ;) ) to znaczy że płyta jest dobra. Ja mam znowu ochotę, pierwszy raz od czasów AJFA. Odsyłanie do Megadeth nie ma w tym przypadku sensu, miałczenie kota chorującego na hemoroidy (wymiotującego Whiskas?) nigdy nie wywrze we mnie takich uczuć jak ta płyta. Piła mechaniczna z której panowie z mety zrobili coś do słuchania aby mogła mieć ciekawsze zastosowanie - np. ucinanie głów cierpiąco analiczytnych metalowych melomanów. Hehe. I teraz mnie zjedzą. Płyta petarda dla mnie. Dajmy sobie trochę czasu. Pozdr wszystkim