Ebook W kuchni jak na wojnie mobi,epub

an Cretu tworzy z jedzenia przedmioty obecne w naszym życiu codziennym - zabawne i kolorowe aparaty fotograficzne, kasety magnetofonowe, rowery (por. il. s. 222). Zupełnie nowe byty! AMERYKAŃSKI SEN O DOMOWYM SZCZĘŚCIU; NA DRZWIACH LODÓWKI INSTRUKCJA ORAZ OWALNY ZNAK GOOD HOUSEKEEPING INSTITUTE Fot. Shutterstock - (Everett Collection) PROSIAK NA PÓŁMISKU, OZDOBIONY KWIATAMI I OWOCAMI - JEDEN Z ,,KULINARNYCH RYSUNKÓW" ANDYEGO WARHOLA Fot. Photopower (kolekcja prywatna/Christies Images/Bridgeman Images) PRACA DANA CRETU Fot. Dan Cretu POTRAWA - DZIEŁO ESTETYCZNE Fot. Shutterstock (Aynia Brennan) To jednak dużo prostsze działania od sztuki, jaką uprawiali artyści dawniejsi, na przykład Giuseppe Arcimboldo (1527-1593) - włoski malarz, uważany za prekursora surrealizmu - tworzący portrety i kompozycje figuralne składające się z owoców i warzyw, zwykle komponowanych w martwe natury, a w jego dziełach układanych w sceny lub portrety. Współczesne rozumienie sztuki oraz współczesne rozumienie kuchni są sobie w jakiś sposób bliskie: sztuka poszukuje nowości, czasem szokuje, a kuchnia - coraz bardziej zainteresowana jest formą. Wspomnijmy w tym miejscu o kuchni molekularnej, w której powstają niekonwencjonalne potrawy o niezwykłych smakach i konsystencji. Przygotowują je kucharze, stosując techniki kojarzące się bardziej z eksperymentami fizyczno-chemicznymi niż kuchnią, między innymi: sferyfikację, żelowanie, emulgację, chłodzenie ciekłym azotem i gotowanie metodą próżniową. Potrawy kuchni molekularnej powstają z naturalnych składników, ale - przygotowywane w warunkach laboratoryjnych - zaskakują efektami smakowymi i wizualnymi. Interesujące podejście do takiego gotowania prezentuje na przykład Heston Blumenthal, mistrz kuchni molekularnej. Jedzenie, potrawy, smaki i gotowanie inspirują też pisarzy i filmowców. W literaturze i filmie niejednokrotnie odnajdziemy sceny ukazujące tę sferę życia. Najczęściej są to opisy przybliżające realia epoki, czasem jednak autorzy - pragnąc stworzyć psychologiczne portrety bohaterów - wykorzystują związek jedzenia z głębszymi emocjami. Zjawisko to znane jest nam wszystkim. Każdy przecież pamięta jakieś smaki z dzieciństwa, niektóre przywołują na pamięć dawne wydarzenia. Małe muszelkowate ciastka, magdalenki (por. s. 76-77), zyskały literacką sławę dzięki Marcelowi Proustowi, który w powieści W poszukiwaniu straconego czasu opisał uczucia, jakich doznał, jedząc je maczane w herbacie. Obojętne stały mu się życiowe rozterki i klęski, pojawiły się Smak magdalenek stał się dla pisarza katalizatorem otwierającym nowe doznania: Owładnęła mną rozkoszna słodycz, odosobniona, nieumotywowana. Sprawiła, że w jednej chwili koleje życia stały mi się obojętne, klęski jego błahe, krótkość złudna; działała w ten sam sposób, w jaki działa miłość, wypełniając mnie kosztowną esencją; lub raczej ta esencja nie była we mnie, była mną. Przestałem czuć się miernym, przypadkowym, śmiertelnym. Skąd mogła płynąć ta potężna radość? Czułem, że jest złączona za smakiem herbaty i ciasta, ale że go przekracza nieskończenie, że nie musi być tej samej natury. Skąd pochodzi? Co znaczy? Gdzie ją chwytać?[...] I nagle wspomnienie zjawiło mi się. Ten smak to była magdalenka cioci Leonii. W niedzielę rano w Combray (ponieważ tego dnia nie wychodziłem przed godziną mszy), kiedy szedłem do pokoju cioci Leonii powiedzieć jej dzień dobry, dawała mi kawałek ciasta zmoczywszy je w herbacie lub w naparze kwiatu lipowego. [...] I jak w owej zabawie, w której Japończycy zanurzają w porcelanowym naczyniu pełnym wody kawałeczki papieru z pozoru byle jakie, które ledwo się zanurzywszy wydłużają się, skręcają, barwią, różniczkują się, zmieniając się w kwiaty, w domy, w wyraźne osoby, tak samo teraz wszystkie kwiaty z naszego ogrodu i z parku pana Swann i lilie z Vivonne, i prości ludzie ze wsi, i ich domki, i kościół, i całe Combray, i jego okolice, wszystko to, przybrawszy kształt i trwałość, wyszło - miasto i ogrody - z mojej filiżanki herbaty[202]. Tak to ciasteczko przeszło do literatury. W wielu utworach literackich odnaleźć można ,,historie utraconych smaków i poniechanych aromatów" - jak to ujął Bogusław Deptuła, autor Literatury od kuchni[203]. Czytając jego kolejne literackie jadłospisy, mamy okazję przypominać sobie sławne dzieła poprzez przywołane w nich potrawy lub smaki. Dzięki wafelkowym rureczkom na cynowym talerzu, przeznaczonym dla zmarłej małżonki mistrza violi da gamba, możemy przywołać w pamięci pana Sainte-Colombe i powieść Pascala Quignarda Wszystkie poranki świata, film pod tym samym tytułem autorstwa Alaina Corneau, a także obraz Lubina Baugina Martwa natura z wafelkami. Dzięki świńskim kotletom oraz rurkom z kremem zjadanym ze smakiem przez długowłosą Mari�