Ebook Terapia logopedyczna dzieci z zaburzeniami słuchu i mowy mobi,epub

ecjalizacji logopedycznych: logopeda ogólny, neurologopeda, balbuto-logopeda, oligofrenologopeda, ortoepik, glottodydaktyk i surdologopeda. Zarówno w tradycyjnej koncepcji L. Kaczmarka (1991), jak i na podstawie współczesnych poglądów wymienia się surdologopedię jako specjalność logopedyczną. Podobny pogląd zawierał Projekt Klasyfikacji Zawodów i Specjalności (ustalenia z posiedzenia logopedów z 2 listopada 1994 roku), w którym postulowano wpisanie do zawodu logopedy trzech specjalności, w tym zawód: logopeda-surdologopeda. W świetle przedstawionych rozważań należy stwierdzić, że bez względu na różnorodne poglądy i ujęcia założeń logopedii surdologopedia jest jej integralną częścią - specjalizacją, której przedmiotem badań jest mowa oraz komunikacja i jej zaburzenia u osób z uszkodzonym narządem słuchu. 2. Przedmiot badań, cele i zadania surdologopedii Surdologopedia zajmuje się kształtowaniem mowy osób głuchych, co jest zgodne z etymologią trzech członów - wyrazów składających się na ten termin: surdus (łac.) - głuchy, logos (gr.) - mowa, słowo, paideia (gr.) - wychowanie. Etymologiczna definicja surdologopedii nie jest wystarczająca dla potrzeb niniejszego opracowania. Nie określa ona dokładnie specyfiki przedmiotu i podmiotu oddziaływań wychowawczych, a w zależności od tego, jakie kryterium lub stanowisko teoretyczne przyjmuje się przy definiowaniu pojęcia ,,mowa", ,,głuchy", zaczynają się trudności terminologiczne. Dlatego w podrozdziale tym zostanie omówiony przedmiot badań, cele i zadania surdologopedii; w następnym ustalenia i wyjaśnienia terminologiczne. Przedmiotem badań surdologopedii jako specjalizacji zawodowej logopedii jest mowa osób z uszkodzonym narządem słuchu, czyli teoria i praktyka dotycząca komunikacji i jej zaburzeń stanowiących integralny element całościowego procesu rehabilitacji osób niesłyszących. Głównym celem surdologopedii jest kształtowanie i terapia mowy osób z wadą słuchu zgodnie z ogólnymi zasadami logopedii. Przedmiot badań oraz główny cel surdologopedii ściśle wiążą się z oddziaływaniem wychowawczym i terapeutycznym, a wymiar pedagogiczny tej subdyscypliny naukowej determinuje jej potrójny charakter: teorii, praktyki i sztuki. Każdy logopeda musi znać podstawy teorii i praktyki pracy z dzieckiem niesłyszącym i słabosłyszącym, ale równocześnie musi się umieć posługiwać źródłami tekstowymi przy tworzeniu innowacyjnych scenariuszy i programów, wplecionych w określone konteksty sytuacyjne. Scenariusz zajęć logopedycznych nie może stanowić sztywnej jednostki czasowej, w której obowiązują schematyczne działania. Dlatego wiedza teoretyczna, którą logopeda ustawicznie wzbogaca, jest podstawą do twórczego warsztatu pracy terapeutycznej, czyli odnosi się do praktycznej sztuki wychowania. Twórcza postawa dotyczy nie tylko terapeuty, ale również podmiotu jego oddziaływań, czyli dziecka. Logopeda, dynamizując rozwój jednostki, wzbudza i podtrzymuje jego aktywność, dzięki czemu stwarza optymalne warunki do świadomego podejścia dziecka do strategii terapeutycznych. Potrójny charakter terapii logopedycznej w odniesieniu do dzieci niesłyszących wyznacza kierunek funkcji i cele szczegółowe tych oddziaływań. 1. Funkcja teoretyczna dotyczy: - określania podstawowych pojęć związanych z różnymi aspektami mowy, teorii informacji i komunikacji; - formułowania metod i zasad postępowania z osobami niesłyszącymi i słabosłyszącymi; - opisu komunikacji osób z wadą słuchu i jej uwarunkowaniami biopsycho-społecznymi; - opracowania podstaw teoretycznych terapii mowy tych osób. 2. Funkcja praktyczna dotyczy: - realizacji strategii terapii logopedycznej osób z różnymi rodzajami i stopniami zaburzeń słuchu i mowy; - ustalania interdyscyplinarnej diagnozy, na podstawie której projektuje się pracę terapeutyczną, oraz usprawniania, kompensowania, korygowania i dynamizowania funkcji psychomotorycznych jednostki; Schemat 1. Model potrójnego charakteru surdologopedii Źródło: opracowanie własne. - zwracania szczególnej uwagi na profilaktykę pierwotnych i wtórnych zaburzeń wynikających z uszkodzenia słuchu; - organizowania pomocy i poradnictwa rodzinnego. 3. Funkcja prognostyczna: - przewiduje tendencje rozwojowe jednostki; - opracowuje strategie terapii logopedycznej; - uwzględnia działania profilaktyki logopedycznej. 4. Funkcja usługowa: - przygotowuje specjalistów dla potrzeb diagnozy i terapii logopedycznej. Głównemu celowi surdologopedii służą uszczegółowione zadania sformułowane w oparciu o interdyscyplinarną wiedzę, zarówno teoretyczną, jak i praktyczną: 1. Kształtowanie lub rozwijanie różnych sposobów komunikowania się osób niesłyszących, tzn. wypracowywanie umiejętności rozumienia i przekazywania tekstów słownych, pisemnych lub sygnalizacyjnych, czyli przygo