Ebook Tajemnica pewnej sąsiadki mobi,epub

PO PRZECZYTANIU KSIĄŻKI: Przeczytaj na głos fragment historii ze strony 23. Dlaczego Stefanek jest zdziwiony? Powiedz, czemu szczury nie chciały dłużej mieszkać w piwnicy? A twoim zdaniem kot w tej historii był zwyczajny czy zaczarowany? UWAGA! Słowa zaznaczone gwiazdką * zostały wyjaśnione w słowniczku na końcu książki. SPIS TREŚCI Rozdział 1 Rozdział 2 Rozdział 3 Rozdział 4 Rozdział 5 Rozdział 6 Alfabetyczny słowniczek trudniejszych wyrazów Strona redakcyjna Tajemnica pewnej sąsiadki Okładka Strona tytułowa Spis treści Rozdział 1 Rozdział 2 Rozdział 3 Rozdział 4 Rozdział 5 Rozdział 6 Alfabetyczny słowniczek trudniejszych wyrazów Strona redakcyjna Tajemnica pewnej sąsiadki Okładka ROZDZIAŁ 1 - Mogę przysiąc, że ona jest czarownicą - powiedziała Dynia. - Kto? - zdziwił się Stefanek. - Taka jedna. Mieszka na końcu naszej ulicy. - Eee. Nie wierzę w bajki. Dynia od jakiegoś czasu miała jedno marzenie. Chciała spotkać prawdziwą czarownicę. Złą lub dobrą. Ładną albo brzydką. Wszystko jedno, byle czarownicę. No, może jednak nie wszystko jedno. Lepiej byłoby spotkać miłą i dobrą. Dynia znała wiele bajek o czarownicach. Wiedziała o nich bardzo dużo. Na przykład to, że czarownica musi mieć kota. I to takiego, który mówi! - Chodź ze mną - zwróciła się do brata. - Pokażę ci ją. Nie chcesz zobaczyć prawdziwej czarownicy? Stefanek nie miał ochoty nigdzie iść. Siedział w swojej kryjówce pod krzakiem bzu i przyglądał się drewnianemu klockowi, który trzymał w ręce. Drugą rękę miał włożoną do kieszeni. Ściskał w niej mocno nowy, czerwony scyzoryk. Był to prezent od dziadka na ósme urodziny. Już niedługo za pomocą scyzoryka klocek miał przemienić się w statek. - No, chodź ze mną. I tak nic tu nie robisz. - Jestem zajęty - odparł Stefanek. - Trzymaniem patyka w ręce? To dobre dla przedszkolaków. Dynia sama była przedszkolakiem. Miała pięć lat. Jednak od kilku miesięcy do jej ulubionych zajęć należała zabawa w szkołę. Dynia udawała, że jest uczennicą. Ale nie uczennicą zerówki ani nawet pierwszej klasy. Chodziła do IId. Dlaczego? Nikt tego nie wiedział. Może z wyjątkiem tajemniczej sąsiadki mieszkającej na końcu ROZDZIAŁ 2 - Rusz się! - Dynia szarpnęła brata za rękaw. Stefanek wstał z ociąganiem. Naprzeciwko kamienicy, w której miała mieszkać czarownica, był sklep. Przed sklepem rosło parę krzaków rzadkiego ligustru*. - Tu się ukryjemy - wyszeptała Dynia, kiedy dotarli na miejsce. Stefanek posłusznie przycupnął* obok siostry. - Widzisz jej okno? - spytała dziewczynka. - Które? Dynia w wielkim skupieniu zaczęła liczyć, pomagając sobie palcami. - Siódme od tamtej strony. - Czyli od lewej - powiedział z wyższością Stefanek. - Pewnie, że od lewej. - A piętro? - Co piętro? - Które piętro? - Och! - westchnęła Dynia. - Ty nic nie rozumiesz. Nie masz pojęcia o czarownicach! W nocy ona wychodzi na dach i lata na miotle. Więc musi mieszkać na samej górze. Na najwyższym piętrze. - Już dobrze, dobrze. Nie wiedziałem. - Stefanek wbił wzrok we wskazane miejsce. - Widzę niebieskie firanki i pelargonię* - rzekł po chwili. - Widzę nawet kota. Ale jakoś nie widzę jej samej. - Bo ona się ukrywa - wyszeptała Dynia. - Zaczekamy na nią. Grunt, że jest kot. Na pewno potrafi mówić. - Na pewno - mruknął z przekąsem Stefanek. Wpatrywali się w okno przez kilka minut. Czas ciągnął im się niczym przy jedzeniu przypalonego krupniku. W końcu Stefanek spojrzał na siostrę, marszcząc czoło.