Ebook Święte Niemcy mobi,epub

do strony mediów publicznych i opis: ,,Proces największego zbrodniarza od czasu Anioła Śmierci18 - ściągnij", następne: ,,Współczesny Anioł Śmierci - Adam U." i wiele innych. Nie tego szukał, ale szybko przeglądając nagłówki, nabrał ochoty, aby zaprotestować, napisać jakiś komentarz - że tak nie można, że media, zwłaszcza publiczne, powinny być choć trochę obiektywne, ale przypomniał sobie wydarzenie sprzed tej całej awantury, kiedy jego życie toczyło się normalnym torem. Otóż pewnego dnia, przeszukując zasoby WDN, jak to miał w zwyczaju (jeszcze na starym komputerze), wszedł na stronę telewizji publicznej, zaintrygowany materiałem o lekarzach. Było tam streszczenie, a także udostępniony odnośnik do materiału wideo (emitowanego wcześniej programu telewizyjnego). W reportażu w sposób perfidny udowadniano, że wszystkiemu winni są lekarze, zwłaszcza Rezydenci (a był to czas, w którym na skutek zbiegu okoliczności podpadli lekarze - otóż wbrew zapewnieniom zespołu leczącego matka od niedawna urzędującego wtedy ministra resortu Prawa i Sprawiedliwości zmarła tuż po zabiegu; nieważne, że nawet niemedycy wiedzieli, że musiała być schorowana, gdyż przeszła amputację obu nóg i miała dziewięćdziesiąt sześć lat). Sposób prowadzenia programu poruszył Adama. Napisał w komentarzu na stronie: ,,Prawda o lekarzach w tym programie jest tak oczywista, jak zwycięstwo Niemiec na Łuku Kurskim19. Nie ma się co dziwić, skoro telewizja ma za prezesa >>Kurskiego<<". Prezesem lechickiej telewizji publicznej był Ignacy Dębowski, ale nieoficjalnie nadano mu przezwisko ,,Kurski", a to ze względu na krzaczaste brwi, które schodziły się na kształt Łuku Kurskiego. Kiedy powstał ten przydomek, nie wiadomo, ale pewne było, że prezes bardzo go nie lubił. Dlaczego? Jednym z powodów było właśnie porównywanie skuteczności jego poczynań do działań Niemców na Łuku Kurskim. Jakież było zdziwienie Adama, kiedy po kilku dniach od zamieszczenia komentarza zapukała do niego policja z nakazem doprowadzenia go do komisariatu. Na szczęście na komendzie skończyło się na ostrzeżeniu, że land lechicki i IV Rzesza nie tolerują elementów wywrotowych. Adam, jak wszyscy, wiedział, że WDN jest monitorowana (systemami typu Echelon20), ale żeby aż tak efektywnie, szybko i dokł Od tej pory nasz doktor, jak dziesiątki innych, unikał jak ognia zamieszczania komentarzy. Zrozumiał też, dlaczego w necie brakowało wulgaryzmów, hejtu oraz wszelkiego rodzaju niestosowności. Tutaj mógł przyznać rację rządowym komentatorom, że WDN jest o wiele bardziej cywilizowana niż jej alianckie odpowiedniki. Przypomniawszy sobie to, wzdrygnął się i wyszedł ze stron telewizji publicznej. Niepokój wrócił. Szukał dalej. ,,Zaraz, zaraz, chyba lepiej będzie, jak sprawdzę to w swoich dokumentach". Zaczął szperać w papierach. Odpis orzeczenia skazującego (wyroku), kopia wniosku o uzasadnienie wyroku, uzasadnienie wyroku w wersji urzędowej niemieckiej, uzasadnienie wyroku w wersji polskiej, wniosek o rewizję do Sądu Federalnego Świętych Niemiec - wersja polska, wniosek o rewizję do Sądu Federalnego Świętych Niemiec - wersja Adam wertował dokumenty. ,,Gdzie to jest, musi tu gdzieś być" - myślał gorączkowo. Przypomniał sobie, że wniosek musi być złożony w terminie do czternastu dni od czasu doręczenia skazanemu (to znaczy jemu) uzasadnienia wyroku. ,,Czy na pewno czternaście dni, i jaka, do cholery, jest data stempla potwierdzającego na tym wniosku?" Znalazł, spojrzał: 12 marca 60 JAHD. ,,Zaraz, dwanaście plus czternaście to"... Liczył i liczył i nie mógł się doliczyć z nerwów. Trzęsącymi rękami wziął kalkulator - 12 + 14 = 26. ,,Jasny gwint, to dzisiaj". ,,Jak zwykle na ostatnią chwilę" - a to była, zdawał sobie z tego sprawę - jego ostatnia szansa na odwrócenie zapieczętowanego losu. Dla pewności sprawdził w WDN - tak, zgadzało się - czternaście dni od czasu odebrania uzasadnienia wyroku. I tak, zgadzało się - Adam nie był prawnikiem, więc jego znajomość prawa była ograniczona21 - jego jedyną szansą była rewizja, bowiem Rezydenci nie mieli prawa do apelacji i procesu w drugiej instancji, było to zarezerwowane tylko dla Obywateli. Mogli jednak złożyć wniosek o rewizję bez pośrednictwa adwokata22. Niestety, pismo, nawet bez błędów formalnych, złożone w terminie - mogło być, i często bywało, odrzucane. ,,Jednak, tak jak w medycynie, lepsza nikła szansa niż żadna" - pomyślał Adam. Na szczęście wniosek miał już przygotowany. O dziwo, bowiem jako niemalże zawodowy prokrastynator często czekał na ostatnią chwilę, zwłaszcza gdy sprawa była ważna, czego nieraz żałował. Zapakował dokument szybko do koszulki, następnie do teczki. Włożył też pięć tysięcy marek wymaganych do rozpatrzenia wniosku. ,,Swoją drogą niezły sposób znalazło państw