Sprawa Chrystusa - Audiobook mp3

e gotów przejść do innych kwestii. Autorstwo Ewangelii to bardzo ważna sprawa, więc byłem spragniony szczegółów - nazwisk, dat, cytatów. Dopiłem kawę i odstawiłem filiżankę na biurko. Z długopisem w ręku przystąpiłem do bardziej dogłębnej analizy. - Wróćmy do Marka, Mateusza i Łukasza - powiedziałem. - Jakie są konkretne dowody na to, że właśnie oni są autorami Ewangelii? Blomberg pochylił się do przodu. - Najstarszy i prawdopodobnie najważniejszy tekst, który to potwierdza, pochodzi właśnie od wspomnianego wcześniej Papiasza, który około 125 roku wymienił Marka jako tego, kto w sposób rzetelny i wyczerpujący utrwalił na piśmie relacje św. Piotra, naocznego świadka działalności Jezusa. Papiasz pisze, że Marek ,,nie popełnił żadnego błędu" i nie zamieścił w swej Ewangelii ,,żadnej nieprawdy". Twierdzi ponadto, że również Mateusz doskonale zachował w swym tekście nauki Jezusa. Mamy także pochodzące ze 180 roku pisma św. Ireneusza, w których wymienione są te same imiona ewangelistów. O, proszę - powiedział uczony, sięgając po jedną z książek, po czym otworzył ją i odczytał adekwatne słowa św. Ireneusza: I tak, Mateusz wśród Hebrajczyków, w ich języku wydał pismem Ewangelię, podczas gdy Piotr i Paweł głosili Ewangelię w Rzymie i zakładali tam Kościół. Po ich śmierci Marek, uczeń i tłumacz Piotra, przekazał nam także w formie pisanej to, co Piotr głosił. Łukasz zaś jako towarzysz Pawła, Ewangelię, którą ten głosił, przekazał w swej księdze. Następnie Jan, uczeń Pański, który spoczywał na Jego piersi, także wydał Ewangelię, gdy przebywał w Efezie, w Azji4. Spojrzałem na niego znad notatek, które cały czas robiłem. - No dobrze, podsumujmy - powiedziałem. - Skoro możemy być pewni, że autorami Ewangelii byli Apostołowie Mateusz i Jan, a także Marek, towarzysz Piotra Apostoła, oraz Łukasz, historyk i przyjaciel Pawła, swego rodzaju starożytny dziennikarz, to należy uznać, iż opisane przez nich wydarzenia stanowią bezpośrednią lub pośrednią relację naocznych świadków. Widać było, że Blomberg uważnie analizuje moje słowa. Gdy skończyłem mówić, pokiwał głową. - Otóż to - potwierdził lakonicznie. Biografie starożytne a współczesne Wciąż istniały pewne aspekty Ewangelii, które według mnie wymagały wyjaśnienia. Chciałem na przykład lepiej zrozumieć gatunek literacki, jaki reprezentowały. - Gdy w księgarni wchodzę na dział ,,biografie", to nie znajduję tam książek podobnych do Ewangelii - stwierdziłem. - Współcześni autorzy biografii szczegółowo opisują życie jakiejś osoby. Tymczasem spójrzmy, co robi Marek: nie pisze o narodzinach Jezusa, ani słowem nie wspomina o Jego dzieciństwie czy wczesnej młodoś Skupia się tylko na trzyletnim okresie publicznej działalności Jezusa, przy czym połowę Ewangelii zajmuje opis wydarzeń Wielkiego Tygodnia. Jak to wytłumaczyć? - Są ku temu dwa powody - odparł Blomberg, gestykulując. - Pierwszy z nich jest literacki, a drugi - teologiczny. Wyjaśniając to od strony literackiej: w starożytności na tym właśnie polegało pisanie biografii. W przeciwieństwie do współczesnych dzieł, dawni autorzy nie mieli poczucia, że wszystkim okresom życia osoby muszą poświęcić tyle samo uwagi, że należy opisać wszystko w kolejności chronologicznej ani nawet że trzeba cytować kogoś słowo w słowo, o ile tylko zachowana zostanie istota danej wypowiedzi. Starożytni Grecy czy Hebrajczycy nie mieli nawet czegoś takiego jak cudzysłów. W ich odczuciu historię osoby warto było zapisywać jedynie po to, by przekazać od niej jakąś naukę. Dlatego koncentrowano się głównie na najbardziej charakterystycznych i obrazowych etapach życia bohatera. To one najbardziej pomagały czytelnikom, a także nadawały sens konkretnym okresom historycznym. - A powód teologiczny? - zapytałem. - Opiera się on na tym, co właśnie powiedziałem. Chrześcijanie wierzą, że choć życie, słowa i cuda Jezusa same w sobie są niezwykłe, to nie miałyby większego sensu, gdyby nie historyczny fakt, że Chrystus umarł i zmartwychwstał, przez co nastąpiło odkupienie grzechów wszystkich ludzi. Dlatego, zwłaszcza w Ewangelii św. Marka, która jest prawdopodobnie najstarsza, niemal połowa tekstu odnosi się do wydarzeń bezpośrednio poprzedzających śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Biorąc pod uwagę ogromne znaczenie ukrzyżowania - zakończył Blomberg - Marek postąpił dokładnie według zasad starożytnej literatury. Tajemnica Q Oprócz czterech Ewangelii uczeni wspominają często o tajemniczym Q, które oznacza niemieckie słowo Quelle, czyli ,,Źródło"5. Ze względu na podobieństwo słownictwa i treści, tradycyjnie zakłada się, że pisząc swoje Ewangelie, Mateusz i Łukasz opierali