Ebook Społeczna odpowiedzialność biznesu w poszukiwaniu nowego paradygmatu pdf

Opis produktu:

Zagadnieniom współpracy w erze sieciowej i organicznie związanym z nią problemom społecznej odpowiedzialności jest poświęcony rozdział 7, autorstwa U. Ornarowicz. Autorka na podstawie studiów literaturowych i analizy studiów przypadków dotyczących wybranych form współpracy we współczesnej, usieciowionej gospodarce informacyjnej poszukuje odpowiedzi na pytanie: Czym jest ekonomia współpracy i w jakich relacjach pozostaje zakres jej nazwy z zakresem nazw bliskoznacznych, takich jak `ekonomia współtworzenia`, `ekonomia dostępu`, `ekonomia dzielenia się`, `ekonomia współdzielenia`, `ekonomia użytkowania` czy `ekonomia współużytkowania`? Podejmuje próbę budowania autorskiej koncepcji typologii różnych form społecznej współpracy. Korzystając ze źródeł literaturowych, wymienia cechy istotne usieciowionej gospodarki, a wśród nich współpracę w sieci, często przybierającą formę wspólnoty. Odwołując się do literatury, autorka charakteryzuje wspólnotę sieciową jako nowy typ zbiorowości społecznej - formę instytucjonalnej współpracy wykorzystującej technologie teleinformatyczne - a następnie buduje typologię wspólnot sieciowych. Uwzględniając dwa podstawowe kryteria, czyli fazy procesu gospodarczego (produkcji, wymiany i konsumpcji) i rodzaj współpracy między uczestnikami wspólnoty, wyróżnia sześć typów wspólnot, a następnie wspólnotę każdego typu charakteryzuje, podaje jej przykłady i określa jej cechy istotne. Ze względu na podobieństwo cech grupuje wspólnoty i opisuje w postaci pięciu modeli. Tabelaryczny opis każdego z modeli uwzględnia po trzy przykłady wspólnot, które są podstawą owego opisu (konstytuują go i uzasadniają), a także ich cechy-zdarzenia dynamiczne, które składają się na splot działań złożonych, określanych jako współpraca. Do owych cech-zdarzeń należą: współtworzenie, współużytkowanie, wspieranie, dzielenie się, wymiana, dostęp (wirtualny lub realny) oraz posługiwanie się instytucją własności (własność prywatna lub współwłasność). Porównanie cech przypisanych poszczególnym modelom pozwala autorce na zdefiniowanie ogólnie rozumianej ekonomii współpracy i wskazanie jej cech istotnych, takich jak dostęp wirtualny lub realny i dzielenie się. O szczegółowych formach tej współpracy przesądzają dodatkowe cechy, do których należą współtworzenie lub współużytkowanie, występujące oddzielnie lub razem. Tym samym autorka określa relacje między zakresami nazw: `ekonomia współpracy`, `ekonomia dostępu`, `ekonomia dzielenia się`, `ekonomia współtworzenia` i `ekonomia współużytkowania`. Zagadnienia społeczności sieciowych włącza do rozważań nad działaniami biznesu i jego społeczną odpowiedzialnością, wskazując na wynikające z owego `usieciowienia` zmiany w sposobie postrzegania tej odpowiedzialności. Zmiany te zalicza do jednego z trzech obszarów, do których należą: 1) nowe wartości ekonomiczne i pozaekonomiczne dla konsumenta, dostawcy, przedsiębiorstwa, regionu lub kraju, 2) skutki społeczne, 3) skutki środowiskowe. Rodzaj i znaczenie tak kwalifikowanych zmian uzależnia od formy współpracy między uczestnikami wspólnoty.