Ebook Sceny z życia za ścianą mobi,epub

po bardzo długim oczekiwaniu, miała wreszcie całą Twoją uwagę i okazję, aby przypomnieć Ci, albo raczej powtórzyć, że jesteś dla niej najważniejszy. Czy wiesz w ogóle, co to znaczy być dla kogoś najważniejszym? Wieczorami, po kolacji, spacerowaliście po plaży, zbierałeś dla niej muszle, trzymałeś ją za rękę, ukradkiem brałeś do ust jej włosy i wsuwałeś dłonie pod bluzkę lub sukienkę. Potem siadaliście obok siebie przytuleni i podczas zachodów słońca objaśniałeś jej szeptem kosmologię. Gdy zaczynało robić się ciemno, wracaliście pośpiesznie do hotelu. Ona rozbierała się dla ciebie już w windzie, a Ty nerwowo szukałeś w kieszeni klucza do pokoju. Rano budziła Cię pocałunkami, robiła z Tobą wszystko to, o czym nawet nie ośmielałeś się fantazjować, a Ty dziwiłeś się, skąd ona tak dokładnie wie, czego pragniesz. Zauważyłeś, że ona przy tym płakała? Zapytałeś chociaż raz, dlaczego płacze?! Jasne, że nie. Własnych żon nie pyta się o tak naturalne rzeczy. Jeśli własne żony płaczą w takich momentach, to mężowie oczywiście zakładają, że one mogą płakać wyłącznie z rozkoszy. Dlaczego, gdy napisałam Ci, że ja płaczę w takich momentach, robiłeś wszystko, aby dowiedzieć się dlaczego? I dlaczego, gdy już upewniłeś się, że to przez Ciebie, przestawało Cię to zupełnie interesować? Dlaczego w ogóle ja? Mam dokładnie tyle lat co ona, mam ten sam kolor włosów, tak samo jak ona chciałabym mieć większe piersi, więcej butów i więcej seksu. Słucham tej samej muzyki, czytam te same książki i tak samo jak ona nie znoszę Warszawy oraz śledzi w śmietanie. Poza tym, tak samo jak ona kąpię się w zbyt gorącej wodzie, nigdy nie piję słodkiego wina, lubię orientalne restauracje, uwielbiam czarne koty, wysyłam kartki świąteczne do mojego ginekologa, nienawidzę internetu, histerycznie boję się pająków, dżdżownic i polityków, i dokładnie tak samo jak ona zasnę na prawym boku dopiero wtedy, gdy jestem pewna, że mój mąż zasnął obok mnie. Ponad dwa lata temu, w listopadzie, wysłałam swój pierwszy w życiu e-mail. Do mojego męża. Wcale nie miał być anonimowy. Założyłam swoje pierwsze w życiu konto e-mailowe. Ponieważ nie chciałam być jakąś tam ,,Anią99999", wybrałam swoje drugie imię. Napisałam mu, tak po prostu, że jestem w nim zakochana. Bo byłam. Nie rozpoznał ani mojego drugiego imienia, ani mnie. Przez ponad dwa lata o wszystkim, co najważniejsze w jego życiu, najpierw dowiadywała się ona. To znaczy my obie, tyle że ja - tylko czasami - dowiadywałam się o tym drugi raz. Przez ponad dwa lata bardzo chciałam, abyś był mi droższy niż moja godność. W sierpniu przestałam chcieć. A wczoraj zaczął się nowy rok i spełniając swoje najważniejsze postanowienie, zaczęłam Cię nienawidzić. Jutro znowu wrócisz późno do domu. Bo znowu masz bardzo ważne zebranie. Jutro ma znowu padać śnieg pod moje stopy. I jutro mnie Wyspa kobiet Ponoć kiedyś Bóg, zmęczony tworzeniem świata dla ludzi, postanowił stworzyć coś tylko dla siebie. Wziął więc garść najpiękniejszych pereł i rozsypał je na środku oceanu w pobliżu równika. I tak powstały Taką bajkową historię powstania tych wysp prezentują angielskie, włoskie, niemieckie i ostatnio także rosyjskie przewodniki zachęcające turystów, aby bez wahania opróżniali swoje konta bankowe, wsiadali w samoloty we Frankfurcie, Londynie, Moskwie czy Rzymie i po prawie dziesięciu godzinach lotu lądowali w Male - stolicy państwa, gdzie przesiądą się do powietrznych taksówek, a te przetransportują ich na wyspę, którą wybrali sobie w katalogu. Kennedy, czterdziestokilkuletni Irlandczyk z katolickiej części Belfastu, nie wybierał żadnej perły. W 1999 roku, po tym jak jego żona uciekła z ,,obleśnym grubym protestantem", sprzedał samochód i poleciał medytować na Sri Lankę. Gdy kończyły mu się pieniądze, kupił gazetę i znalazł pracę z ogłoszenia. Szwedzka firma szukała człowieka, który mówi płynnie po angielsku, zna się na nurkowaniu, instalacjach elektrycznych, ogrodnictwie, hydraulice, komputerach i ,,nie boi się wyzwań". Kennedy nie znał się wtedy na niczym. Nawet dzisiaj nie uważa, by mówił po angielsku. Tym bardziej że mówi płynnie. Człowiek z Belfastu nigdy nie przyzna się, że mówi po angielsku. Chyba że działa w ,,akcie najwyższej konieczności". Do dzisiaj nie wie, jak udało mu się przekonać pracownicę działu personalnego w agencji, która reprezentowała Szwedów w Colombo. Pewnie dlatego, że kobiety zawsze wierzyły w każde jego kłamstwo. A może dlatego, że słowo ,,Kennedy" działa na nie tak magicznie. Za wypłatę po pierwszym miesiącu wykupił przelot do Male i transport łodzią motorową na wyspę. Dopiero po wylądowaniu dowiedział się, że jest na atolu Faadhippolhu. Do dzisiaj nie wymawia tego poprawnie, c