Ebook Mikronawyki mobi,epub

ennie rano wykonuję nawyk Maui, robię przerwę na 2 albo 3 sekundy po tym, jak wypowiem to zdanie. Wtedy wciąż jeszcze się budzę i chcę, by afirmacja dotarła do mojej świadomości. Jeśli stosujesz nawyk Maui i czujesz, że to wcale nie będzie wspaniały dzień, to radzę mimo wszystko powtarzać to zdanie. Robię to nawet wtedy, kiedy czuję się wyczerpany, przytłoczony albo pełen niepokoju w związku z dniem, który mnie czeka. W takich chwilach, siedząc na brzegu łóżka, próbuję wzbudzić w sobie optymistyczne nastawienie. Ale jeśli to brzmi sztucznie, wtedy zmieniam zdanie i intonację i mówię: ,,To będzie wspaniały dzień - jakimś sposobem". Uważam tę metodę za niezwykle pomocną nawet w najgorsze dni. Kiedy jestem zmartwiony tym, co mnie czeka, te kilka optymistycznych słów - nawet jeśli w moim głosie pobrzmiewa ton zwątpienia - stwarzają choćby niewielką możliwość, by przeżyć dobry dzień. I właśnie tak przez większość dni się dzieje. Pomyślcie o nawyku Maui jak o prostej praktyce, którą wykonujecie codziennie rano przez 3 sekundy. Dzięki temu zobaczycie, jak łatwo jest zacząć. Ta metoda pozwala nauczyć się najważniejszej umiejętności potrzebnej do zmiany zachowania - poczucia tego, że odnieśliście sukces. MAŁE JEST BEZPIECZNE Mój przyjaciel ma 18-miesięczną córeczkę Willę, która niedawno zaczęła chodzić. Pewnego dnia dziewczynka biegała po moim podjeździe, ścigając mojego psa Millie. Przyglądałem się, jak mała potykała się i upadała. Wspinanie się na krawężniki i przechodzenie po kratkach ściekowych to ryzykowna sprawa dla dziecka uczącego się chodzić, ale Willa ciągle się podnosiła. Trochę marudziła, ale nie zrobiła sobie krzywdy, więc dlaczego miałaby przestać podejmować kolejne próby? Gdybym uczył się chodzić i przewracał się na twardym chodniku, pewnie byłbym poobijany. Biorąc pod uwagę mój wzrost - mam ponad 180 centymetrów - zapewne upadek bardziej by mnie bolał. Ta sama zasada dotyczy nowego zachowania albo nawyku. Jeśli nigdy wcześniej nie praktykowałeś jogi, istnieje niezliczona liczba miejsc, gdzie możesz zacząć to robić - ale z każdym z tych miejsc wiąże się inny stopień ryzyka. Można zacząć od jednego powitania słońca albo wykupić karnet miesięczny uprawniający do wstępu na dowolne zajęcia w fitness klubie po sąsiedzku. Możesz też wsiąść do samolotu i udać się na tygodniowy wyjazd do Indii. Każda z tych możliwości wymaga zainwestowania innej ilości czasu, pieniędzy oraz niesie ze sobą inne oczekiwania. Niewiele osób poleciałoby do Indii, jeśli wcześniej nie mieli w ogóle do czynienia z jogą. Dlaczego? Jakaś część naszego gadziego[2] mózgu w naturalny sposób rozumie, o jak wysoką stawkę toczyłaby się taka gra, i dlatego może mieć trudności z rozpoczęciem czegoś nowego, jeśli będzie się to wiązało ze zbyt dużym wyzwaniem. Skoro ledwo jestem w stanie surfować po łagodnych falach Cove Park na Maui, to nie odważę się pływać po olbrzymich falach w Jaws po drugiej stronie wyspy. Zapewne zrobiłbym sobie krzywdę i mógłbym stracić całą pewność siebie w surfowaniu nawet po małych falach. Dlaczego miałbym sobie coś takiego zrobić? To nie brzmi zabawnie. Lepiej poprzestać na Cove Park. Tymczasem w metodzie mikronawyków czynnik ryzyka nie ma wpływu na sytuację. Niewielka zmiana może również pozostać utajniona. Możecie zacząć wprowadzać nowy nawyk bez żadnych większych ceregieli. Nikt nie będzie was sabotował, a dzięki temu presja będzie mniejsza. W związku z tym, że zmieniamy swoje zachowania krok po kroku, a cały program jest elastyczny, ryzyko emocjonalne całkowicie znika. Stosując metodę mikronawyków, nie można ponieść porażki. Pojawiają się niewielkie przeszkody, ale jeśli się podniesiesz, nie będzie dramatu, tylko nawyk w trakcie wdrażania. NIEWIELKA ZMIANA MOŻE DOPROWADZIĆ DO OGROMNEJ ZMIANY W ciągu ostatnich 20 lat odkryłem, że jedynym logicznym i trwałym sposobem wprowadzenia dużej zmiany jest rozpoczęcie od czegoś małego. Amy, moja była studentka, to mama, która zajmowała się domem i próbowała uruchomić firmę zajmującą się edukacją w mediach. Pomysł, by być swoją własną szefową i robić to, co kocha, pociągał ją. Ale trzeba było przemyśleć tyle kwestii: od zatrudnienia nowych pracowników i znalezienia siedziby biura po rozszyfrowanie przepisów podatkowych. Amy odkładała na później ważne sprawy, na przykład umowy prawne, i wybierała zadania, które nie sprawiały jej kłopotu, na przykład projektowanie logo firmy. Jednak brakowało jej czasu na napisanie biznesplanu; paraliżowała ją też myśl, że w jej rękach firma może rozpaść się na kawałki. Chciała odnieść sukces i ciągle sobie obiecywała, że wkrótce zabierze się za te wszystkie poważne sprawy, ale po wielu miesiącach gadania wciąż nie z