Ebook Ekonomia obwarzanka mobi,epub

tóre zobaczy w podręczniku student ekonomii. O ruchach ciał Isaac Newton, 1687 O prawie popytu William Stanley Jevons, 1871 Jevons aspirował do tego, by ekonomię uznano za taką samą naukę jak fizyka. Dlatego ilustrował teorię schematami podobnymi do tych, które rysował Newton Ekonomię pierwszej połowy XX wieku zdominowały napisane w 1890 roku Zasady ekonomiki Alfreda Marshalla, na podstawie których uczono większość studentów. W przedmowie do wydania pierwszego Marshall porównywał korzyści płynące z posługiwania się czy to równaniami, czy wykresami w celu rozjaśnienia wywodu. Uznał, że równania matematyczne są najbardziej przydatne do tego, by ,,pomóc człowiekowi zapisać szybko, krótko i dokładnie część myśli dla własnego użytku. [...] Ale kiedy trzeba użyć wielkiej liczby symboli, stają się żmudne dla każdego z wyjątkiem autora". Jego zdaniem znacznie większą wartość mają wykresy. ,,Wywód nigdy się na nich nie opiera; można je pominąć - pisał - ale doświadczenie pokazuje, że dają lepsze rozeznanie wielu ważnych zasad, które można też zrozumieć bez ich pomocy; i że istnieje wiele problemów czysto teoretycznych, których nikt nie będzie chciał rozważać w żaden inny sposób, skoro tylko nauczy się posługiwać wykresami"[521]. Obrazy trafiły w samo serce myśli ekonomicznej dopiero w drugiej połowie XX wieku za sprawą Paula Samuelsona, znanego jako ojciec nowoczesnej ekonomii. Przez siedemdziesiąt lat swojej kariery pracował w Massachusetts Institute of Technology (MIT), a po śmierci w 2009 roku został ogłoszony ,,jednym z olbrzymów, na których ramionach stoi dziś każdy współczesny ekonomista"[520]. Był zakochany w równaniach i wykresach, a jego działalność silnie wpłynęła na wykorzystywanie i jednych, i drugich w teorii i nauczaniu. Co najważniejsze, Samuelson uważał, że te dwa rodzaje prezentowania propozycji teoretycznych nadają się dla różnych publiczności. Równania są dla specjalistów, a obrazy dla mas. Pierwszą dużą pracę, rozprawę doktorską Foundations of Economic Analysis, Samuelson ogłosił w 1947 roku. Była przeznaczona dla twardych teoretyków i bezkompromisowo matematyczna. Zdaniem autora język ojczysty zawodowych ekonomistów powinny stanowić równania. Miały one ostrym światłem przecinać mgliste myśli i zastępować je naukową precyzją. Swoją drugą książkę Samuelson skierował jednak do zupełnie innej publiczności, i to tylko zrządzeniem losu. Paul Samuelson: człowiek, który narysował ekonomię Po zakończeniu drugiej wojny światowej liczba rejestracji na studia w amerykańskich collegeach poszybowała ostro w górę. Z wojny wróciły setki tysięcy młodych mężczyzn starających się o wykształcenie, które wcześniej musieli odłożyć na bok, i o zatrudnienie, którego rozpaczliwie potrzebowali. Wielu z nich zapisało się na studia techniczne - niezbędne w czasie powojennego boomu budowlanego - których program obejmował także elementy ekonomii. Samuelson był w tamtym czasie trzydziestoletnim zaledwie profesorem ekonomii w MIT. Przedstawiał się jako ,,smarkaty poskramiacz tajemnych teorii". Szef jego wydziału, Ralph Freeman, miał do rozwiązania problem. Ośmiuset studentów inżynierii zaczęło w MIT obowiązkowy roczny kurs ekonomii i szło to bardzo źle. Samuelson wspominał, jak pewnego dnia Freeman pojawił się u niego w biurze i zamknął za sobą drzwi. ,,Nienawidzą jej" - wyznał Samuelsonowi. ,,Próbowaliśmy wszystkiego, a i tak jej nienawidzą... Paul, przeszedłbyś na pół etatu, tak na semestr lub dwa? Napisz tekst, który spodoba się studentom. A jak się spodoba, uznamy to, co napisałeś, za porządną ekonomię. Pomiń, co chcesz. Skróć wszystko, jak ci się podoba. Cokolwiek wymyślisz, to i tak będzie ogromny postęp w stosunku do tego, co mamy teraz"[519]. Samuelson uznał, że złożono mu propozycję nie do odrzucenia. Przez kolejne trzy lata pisał tekst - zatytułowany po prostu Ekonomia - który po publikacji w 1948 roku stał się klasykiem i zapewnił autorowi nieprzemijającą sławę. Fascynujące jest to, że wybierając strategię pisania, Samuelson poszedł w ślady średniowiecznego Kościoła katolickiego. Przed wynalezieniem prasy drukarskiej Kościół wykorzystywał dwie bardzo odrębne metody do rozpowszechniania swojej doktryny. Od niewielkiej grupy osób wykształconych - mnichów, księży i uczonych - wymagano czytania Biblii po łacinie i przepisywania jej kolejnych wersetów. Natomiast niepiśmienne masy uczono biblijnych opowieści poprzez obrazy wymalowane jako freski na ścianach kościołów czy mieniące się w szybkach witraży. Nauka obrazkowa okazała się bardzo skuteczną strategią komunikacji masowej. Samuelson postąpił równie sprytnie: specjalistyczne równania odsunął na bok, a hojnie sypał schematami, wykresami i grafami. Tak powstał jego kurs ekonomii dla ma