Ebook Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia mobi,epub

Pelargonia to dzielna i odważna dziewczynka. Uważa swoje życie za wspaniałe, jedynie nie podoba jej się jej imię, zdarza się, że niektórzy naśmiewają się z niej. Dziewczynka uwielbia czytać książki, dlatego dużo czasu spędza w bibliotece. I to właśnie tam odnajduje nietypowy globus, pokazuje on nieznany ósmy kontynent. To dzięki niemu Pelargonia zaczyna swoją magiczną podróż.

Bardzo podobała mi się przygoda małej Pelargonii, podróż do bajkowej krainy. Musiała wykazać się odwagą, ale również wiedzą. Dzięki tej podróży wiele zrozumiała.

Ale książką też daje dużo do myślenia i skłania do refleksji. Czasami nam dorosłym wydaje się, że dzieciaki czegoś nie widzą, czegoś nie rozumieją. Ale one są bardzo spostrzegawcze i widzą dużo więcej niż nam się wydaje i byśmy chcieli.

Ale i działa to w drugą stronę. Czy nie zdarzyło się nam bagatelizować problemów dziecka, dla nas były błahe, ale czy dla niego też? Raczej nie.

?Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia" to książka bardzo mądra. Dużo przekazuje w przystępny sposób. Do tego język jest przystosowany dla młodych czytelników.

Moim zdaniem ta książka sprawi dużo radości czytelnikowi, do tego czegoś nauczy. Myślę, że dorosły również sporo wyniesie z historii Pelargonii.

Wszystko w moim życiu byłoby idealne. Szkoła, nauka, książki i tak na okrągło. Ale nic nie jest idealne przez moje imię. Nawet nauczyciele się ze mnie wyśmiewają! Nie wspominając o kolegach i koleżankach z klasy. Dlaczego rodzice dali mi na imię Pelargonia? Przecież jest tyle pięknych imion.

Jedyne co mi zostało to czytanie książek. Nikt mnie tam nie będzie wyśmiewał, wręcz przeciwnie! Mogę być sobą, przeżyć wspaniałe historie i poznać nowych przyjaciół. Ostatnio byłam w mojej ulubionej bibliotece. Chciałam znaleźć nową książkę, a okazało się że znalazłam coś więcej. Za książkami był jakiś magiczny, świecący globus. Po kryjomu wzięłam go do domu. Ciekawe co to jest, do czego służy i czemu jest na nim osiem kontynentów a nie siedem?

"Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia" to przepiękna historia o poznawaniu siebie, dojrzewaniu i pokonywaniu problemów. Myślę, że spokojnie można porównać tę historię do "Małego Księcia", nawet więcej! To " Mały Książę" ale w żeńskiej wersji z ósmym kontynentem zamiast planet, dwójką magicznych dzieci zamiast róży i wątkiem z książkami w roli głównej. Ta historia pokaże najmłodszym czytelnikom, jak ważne i wartościowe jest czytanie. A może to właśnie będzie ta pierwsza książka, dzięki której polubi się czytanie ????.

Czytaliście jakąś książkę Elif Shafak?

Elif Shafak kojarzyłam dotychczas z literaturą piękną. Na półce mam kilka jej książek z tego gatunku a po wielu pozytywnych opiniach na temat jej twórczości miałam wielką ochotę poznać ją lepiej. Kiedy zobaczyłam zapowiedź powieści jej autorstwa, skierowanej do dzieci pomyślałam, że będzie ona idealna na początek. Czy to było pozytywne doświadczenie?

Pelargonia czuje się odtrącona i szykanowana przez swoich rówieśników w związku z nietypowym imieniem. Dlatego też czas woli spędzać wśród książek. Pewnego dnia w bibliotece znajduje globus, a na nim ósmy kontynent. Czy to miejsce istnieje naprawdę? I jakie przygody można tam przeżyć? Dziewczynka wraz z nowo poznanymi dziećmi wyrusza na wyprawę, która nauczy ją wiele o sobie samej, a także o świecie.

Pierwsze strony książki bardzo mnie zachęciły. Autorka posługiwała się lekkim językiem, a do tego historia wydawała mi się nietuzinkowa i angażująca. Wiedziałam też, że na pewno poruszy ważne tematy, bo osamotnienie Pelargonii i to, że czuła się odrzucana przez swoje imię budziły we mnie współczucie. Ze smutkiem muszę jednak przyznać, że początkowo interesująca opowieść, z czasem straciła trochę ze swojego uroku. Akcja zaczęła być opisywana naprawdę pobieżnie. Chciałabym dowiedzieć się więcej o 8 kontynencie, poznać zasady jego działania i towarzyszyć w wędrówce bohaterom dłużej. Zakończenie też było pospieszone. Dodanie kilku stron książce zdecydowanie wyszłoby jej na dobre.
Do tego autorka wpada miejscami w bardzo ostentacyjnie moralizatorski ton i te ważne prawdy życiowe są wykładane jak przysłowiowej "krowie na rowie". Jestem jednak w stanie to zrozumieć, biorąc pod uwagę grupę docelową. Książka ma szansę spodobać się młodszym, zaangażować ich i skłonić do przemyśleń. Będzie idealna dla ośmio- czy dziesięciolatków.

Przy książce spędziłam naprawdę przyjemny czas. Autorka zachęciła mnie swoim piórem do poznania jej innych książek. Myślę, że "Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia" spodoba się młodszym czytelnikom. Ja doceniam jej przesłanie i przyjemność, jaką dała mi jej lektura, ale raczej nie zostanie ze mną na dłużej.

?Na całej Ziemi była jedynym dzieckiem o tak dziwacznym imieniu. A tego swojego imienia nie lubiła nic a nic.?
Pelargonia, bo tak właśnie na imię dostała pomysłowa i odważna dziewczynka ze Stambułu, nie miała łatwo w życiu. Głównie przez to, że nie lubiła swojego imienia, a praktycznie każdy w szkole, nie szczędził sobie szyderstw i żartów na jej temat, właśnie przez to jej kwiatowe imię. Jedynymi jej przyjaciółmi były tak naprawdę książki, a co się z tym wiąże, ulubionym miejscem w którym z chęcią przebywała, była biblioteka szkolna. Tam właśnie dziewczynka, znajduje tajemniczy i piękny globus, dzięki któremu przeżywa niesamowitą przygodę. Dokąd zabierze ją ten niespotykany przedmiot?
?Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia? to moje pierwsze spotkanie z twórczością Elif Shafak. Czytaliście może jakąkolwiek powieść tej autorki? Ta książka to jej pierwsza książka dla dzieci i powiem szczerze, że to była naprawdę ciekawa przygoda! Oprócz samej historii, która wydawać by się mogła niezwykle życiowa i momentami łapiąca za serce, bowiem niezrozumienie z każdej strony, jest często bolesną sprawą, mamy tu też wiele mądrych rad i przesłań, które autorka w umiejętny sposób przekazuje czytelnikowi. Pelargonia jest niezwykle mądrym dzieckiem, wielu rzeczy nie rozumie, rodzice też nie chcą z nią rozmawiać na ?dorosłe tematy?, a dzieci w szkole na każdym kroku jej dokuczają. Czytając to byłam w stanie wyobrazić sobie, co to małe dziecko musiało przeżywać. I w momencie gdy znalazła ten globus i zaczęły dziać się ?magiczne rzeczy?, ja normalnie cieszyłam się wraz z nią! Niezwykle przyjemnie czyta się momenty, w których wydarzenia zmieniają patrzenie młodego człowieka na niektóre sprawy, czasem dość błahe dla nas, ale ogromnie problematyczne dla niego samego. Jestem zachwycona piórem autorki i tym w jaki sposób przedstawiła postać odważnej dziewczynki, która może zrobić wiele rzeczy w świecie, w którym tak naprawdę jej znienawidzone przez nią imię, to najmniejsze ze zmartwień. To niesamowita historia o odwadze, o zmianach i o samoakceptacji samego siebie, o potędze wyobraźni i o tym, że pomimo przeszkód, trzeba iść cały czas do przodu i nie poddawać się. Świetna pozycja dla młodzieży, ale myślę, że i dorośli też mogliby się z niej czegoś nauczyć.