Ebook Czyściec istnieje naprawdę! mobi,epub

ardziej bliskiej relacji z Kościołem wojującym na ziemi. Otrzymały łaskę dawania o sobie znaku Kościołowi, znajdują się w trakcie procesu wzrastania w świetle i błogosławieństwie. Proszą nas, ponieważ same nie mogą sobie pomóc, a to, co my dla nich czynimy, ofiarują za nas Panu naszemu, Jezusowi. Wydają mi się zawsze biednymi więźniami, którzy wołaniem, błaganiem, ręką wyciągniętą zza krat więzienia mogą jeszcze budzić nasze współczucie. Kiedy w ten sposób patrzyłam na kościelny cmentarz, a postaci te ukazywały się mej duszy w różnym stopniu światła i ciemności, całość robiła wrażenie ogrodu, którego poszczególne części są w różnym stopniu pielęgnowane, a niektóre pozostają w całkowitym zaniedbaniu. Gdy modliłam się za nie i pracowałam w tym ogrodzie oraz zachęcałam do tego innych, wtedy działo się to samo, co ma miejsce wówczas, gdy spulchniamy i nawozimy ziemię, a na ogród spada rosa i krople deszczu - rośliny podnoszą się, a zupełnie niewidoczne do tej pory nasiona zaczynają kiełkować. Ach, gdyby wszyscy ludzie tak to rozumieli, wtedy z całą pewnością pracowaliby w tym ogrodzie o wiele gorliwej ode mnie"2. Czytając tak niezwykłe świadectwo, nieodparcie nasuwa się nam całe mnóstwo pytań. Co tak naprawdę dzieje się z duszami po śmierci? Co dzieje się z duszami cierpiącymi w czyśćcu? Czy czyściec w ogóle istnieje? Jak wygląda to miejsce? A może to nie miejsce, tylko specyficzny stan, w jakim znajdą się dusze? Sprawy te osnuwa gęsta mgła tajemnicy. Bo czyż można opisać coś, czego ,,ani oko nie wiedziało, ani ucho nie słyszało"? Fulla Horak, niezwykła polska mistyczka, której objawiali się święci, przekazując jej różne wiadomości ,,z tamtego świata" i dzielący się z nią swą wiedzą o życiu po śmierci, dowiedziała się od nich, że ,,wszystko, co się dzieje w świecie Ducha, dzieje się jakoś inaczej, szerzej, pełniej, nieuchwytnie i dlatego - takim, jakim jest - nie może się w ludzkim umyśle pomieścić"3. Ja jednak spróbuję to opisać. Opisy te z natury rzeczy będą jedynie mniej lub bardziej udanymi próbami dotknięcia niewysłowionej i niewyobrażalnej rzeczywistości. ,,Tak, jak nie można opisać uczucia, woni czy koloru, tak nie podobna opowiedzieć człowiekowi stanów wyzwolonej z materii duszy inaczej, jak przez pewne podobieństwa zaczerpnięte z podpadających mu pod zmysły wyobrażeń"4 - pisała Fulla Horak. I wypada mi tylko za nią powtórzyć, że ,,to, co wiem i powiem o stanach duszy i o życiu przyszłym, jest niejako przetransponowaniem wszystkiego, co niepojęte, na nieporadną ciasnotę naszych wyobrażeń i słów"5. [1] Bł. Emmerich, Sekrety dusz czyśćcowych, Wydawnictwo AA, Kraków 2011, str. 38-40. [2] Tamże, str. 40-41. [3] F. Horak, O życiu pozagrobowym. Świętych obcowanie, Maria Vincit, Wrocław 2008, str. 7. [4] Tamże. [5] Tamże. ROZDZIAŁ 1 Ostatni oddech, co się z nami po śmierci dziać będzie Złapiemy a następnego nie zdołamy już zaczerpnąć. Serce przestanie nam bić. Do naszego mózgu nie dopłynie krew, a wraz z nią życiodajny tlen. Poczujemy dreszcz grozy umrzemy. Co się wtedy z nami stanie? Nieco światła rzucają na tę kwestię wyznania ludzi, którzy znajdowali się w stanie śmierci klinicznej. Dowiadujemy się z nich, że w chwili śmierci nasza dusza uniesie się ponad ciało, które z wysokości będziemy mogli jeszcze przez kilka chwil obserwować, a potem powędrujemy mrocznym tunelem w stronę białego, bardzo przyjaznego światła. Po opuszczeniu ciała zobaczymy jak na dłoni całe swoje życie i spotkamy się z ,,istotą światła" i z umarłymi krewnymi. Co więcej, w niematerialnej przestrzeni nasza dusza nadal odczuwać będzie swoje jestestwo, swoje ,,ja". To najczęstsze z opisów. I to czeka pewnie większość z nas. Zdarzają się jednak relacje bardziej przerażające, przedstawiające zdecydowanie mniej przyjazną rzeczywistość. Wyznania osób, które przeżyły śmierć kliniczną uchylają nam rąbka tajemnicy, jak to jest na tamtym świecie, ale nadal są to jednak wyznania osób żyjących. Nie opowiedzą nam oni, co dzieje się dalej z tymi, którzy naprawdę już umarli. Dla nas, chrześcijan, jedno jest pewne. Śmierć nie jest kresem naszego istnienia. Zmarli w Chrystusie żyją i zawsze już żyć będą. Dusza ludzka jest nieśmiertelna i po naszej śmierci nadal istnieje obdarzona świadomością i wolą. Nasze życie ulega zmianie, ale nie zniszczeniu. Z chwilą śmierci zmienia się tylko jego forma. Zmarły staje przed nową i właściwą rzeczywistością, przed ogromem i potęgą, której nasz świat jest jedynie nikłym cieniem. ,,Od pierwszej chwili rozstania się z ciałem ma dusza druzgocące lub radosne zrozumienie ogromu i potęgi świata, do którego weszła, w przeciwstawieniu do nędzy i małości wszystkiego, co zostawiła za sobą. Doznaje też