Biblia. Święta historia dla naszych dzieci

ógł dłużej tolerować ich postępowania, więc postanowił zesłać na ziemię bardzo obfity deszcz. Żył wtedy jednak Noe, człowiek, który zawsze postępował zgodnie z wolą Bożą. Bóg przemówił więc do niego i zapowiedział, że ześle potop z powodu występków ludzi. Polecił mu, aby zbudował wielki statek, arkę, która mogłaby się unosić na wodzie i w której mógłby się uratować przed potopem. Noe miał zabrać ze sobą do arki także swoją żonę oraz trzech synów z ich rodzinami. Również zwierzęta miały zostać zachowane od zniszczenia przez potop, dlatego Noe musiał wprowadzić do arki po parze zwierząt z każdego gatunku. Noe wykonał wszystko tak, jak mu Bóg polecił, a kiedy schronił się już w arce z całą swoją rodziną i ze wszystkimi zwierzętami, zaczął padać obfity deszcz. Rzeki i morza wezbrały i woda zalała ziemię. Padało przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy. Zginęły wszystkie zwierzęta i poumierali wszyscy ludzie, z wyjątkiem Noego oraz tych istot, które przebywały z nim w arce. Potem Bóg sprawił, że deszcz ustał. Woda nieco opadła i arka zatrzymała się na wysokich górach. Noe wypuścił z arki gołębicę, lecz ptak wrócił, ponieważ cała ziemia była wciąż zalana wodą. Noe poczekał siedem dni i znowu wypuścił gołębicę. Wróciła ona pod wieczór z gałązką drzewa oliwnego w dziobie. Noe poznał w ten sposób, że wody opadły. Po siedmiu dniach Noe jeszcze raz wypuścił gołębicę, ale ta już nie wróciła. Gdy Noe zobaczył, że na ziemi nie ma już wody, wyszedł z arki ze swą rodziną i z wszystkimi zwierzętami. Podziękował Bogu za to, że potop minął, a świat wygląda tak, jakby został stworzony na nowo. Gdy Bóg usłyszał modlitwę Noego, obiecał, że już nigdy nie ześle na ziemię potopu i powiedział: ,,Chociaż mężczyźni i kobiety od dziecka są podatni na zło, nie wyniszczę ich wszystkich, lecz sprawię, że ludzie będą mogli żyć na ziemi w pokoju". Wtedy Bóg zawarł z Noem przymierze, czyli umowę. Przymierze to miało obejmować nie tylko Noego, ale i wszystkich jego potomków, a więc wszystkich ludzi. Bóg obiecał, że już nigdy nie ześle potopu, i nakazał ludziom, aby się wzajemnie szanowali i aby jeden drugiego nie zabijał, jak to Kain uczynił z Ablem. Potem Bóg sprawił, że na niebie pojawiła się tęcza, i powiedział do Noego: ,,Kiedy na niebie zobaczysz tęczę, przypomnisz sobie o mojej obietnicy. I jeśli nawet będzie padał deszcz, nie będzie aż tak ulewny, aby zniszczyć ziemię". Dlatego tęcza stała się znakiem miłości Boga do wszystkich ludzi. Wieża Babel Na początku wszyscy mieszkańcy ziemi mówili tym samym językiem. Postanowili więc zbudować na szerokiej równinie wieżę tak wysoką, aby swym wierzchołkiem sięgała nieba. Chcieli w ten sposób pokazać, jacy są ważni i silni. Bóg widział, co się działo, i nie podobało Mu się zachowanie ludzi, którzy stali się pyszni i chcieli być aż tak potężni. Kiedy człowiek chce być bardzo ważny i silny, staje się zarozumiały, bo sądzi, że może zrobić wszystko, co mu się spodoba. Bóg postanowił więc przeszkodzić ludziom, tak żeby nie mogli skończyć rozpoczętej pracy. Sprawił, że ludzie przestali mówić tym samym językiem. Ponieważ nie mogli się już porozumiewać ani razem pracować, w różnych częściach ziemi osiedliły się odrębne narody, mówiące własnymi językami. Abraham i Sara W Charanie, jednym z miast Wschodu, mieszkał Abraham. Nie miał on dzieci, ale pewnego dnia Bóg przemówił do niego tymi słowami: ,,Opuść swoją rodzinę i miasto, w którym mieszkasz, i udaj się do innego kraju. Ja ci pokażę krainę, w której się osiedlisz. Doczekasz się wielu synów i wnuków, którzy utworzą wielki naród. Ja będę blisko ciebie, będę się tobą opiekował i pomagał ci, a za twoim pośrednictwem będę blisko wszystkich ludzi". Bóg przyrzekł więc Abrahamowi, że będzie miał bardzo liczne potomstwo. Abraham posłuchał Boga i razem ze swoją żoną udał się w podróż, aby zamieszkać w kraju, który Bóg dla niego wybrał. Nazywał się on Kanaan. Po pewnym czasie Abraham zaczął mieć wątpliwości co do Bożych obietnic. I on sam, i jego żona byli coraz starsi i stracili nadzieję, że będą mieli potomstwo. Wtedy Bóg jeszcze raz przemówił do Abrahama i dał mu taką obietnicę: ,,Twoi potomkowie będą liczni jak gwiazdy na niebie, których nikt nie potrafi policzyć". Abraham ponownie uwierzył Bogu, a Bóg radował się z tego, że Abraham Mu zaufał. Wtedy Bóg zawarł z Abrahamem przymierze. Bóg się zobowiązał, że dotrzyma swoich obietnic, a Abraham obiecał, że zawsze będzie wierny Bogu. Czas upływał, a Abraham i Sara wciąż nie mieli dzieci. Pewnego dnia Abraham zobaczył trzech wędrowców zbliżających się do jego domu. Wybiegł im na spotkanie i zaprosił ich, aby się u niego posilili i