Ebook Bajka o Żelaznym Wilku mobi,epub

e przychylny, rząd białogłowski, opatrzenie matek, włada człowieczym żołądkiem i lewą stroną ciała, prawym okiem w nocy, a lewym we A kto się pod nim narodzi, będzie wielki, czerwony, nijako tłusty, okrągłego lica i Jowisz darzy ludzi wesołym zmysłem i władnością... Merkury daje zimną suchość fałszywą, a wróży Byk -- nic dobrego!... Zsyła żółtaczkę, radzi wystrzegać się psów i leśnych drapieżców!... -- pouczał gwiaździarz z zapałem. -- Tak, psów leśnych drapieżców!... -- powtórzył w zamyśleniu Król. -- Podczas gdy Waga jest znamienia męskiego, na wschód słońca panująca, Ostrzega przed poż Kto pod nią się rodzi, ma nos wielki i plecy wielkie, znamię na obliczu albo na ręce, rychło się gniewa, jest zmieszanego A Rak przebiegły jest, łakomca, lubi spory i podróże, winien wystrzegać się Co więc uczynić się może, skoro wilgotno-ciepła Wenus przejdzie w blizkości od tegoż znaku, jak to było niedawno?!... Ha, co?... Zadanie nielada, ha!? -- pytał, następując na Króla z podniesionym palcem. Król ocknął się z zadumy i targnął niecierpliwie ręką swój złoty łańcuch. -- Nie o to chodzi, ale czego się strzec? Co grozi nam dziś, jutro, pojutrze?... Co robić?! Czy nic o tym nie mówią twe gwiazdy?!... Czy nic w nich nie wyczytałeś, najmniejszej choćby wzmianki ż albo Żelaznym Wilku?!... -- O Żelaznym Wilku? -- powtórzył ze zdumieniem astrolog. -- W gwiazdozbiorach niema takiego znaku!... On nie istnieje!... -- Więc co warta twa wiedza?... Twoje gwiazdy? One nic nie mogą?! -- Owszem, gwiazdy wiedzą i mogą wszystko! -- odpowiedział z godnością Dydko. -- Wszystko jest pod wpływem ich przyciągania i ich humorów, gorącości, gęstości i Przez nie krew nasza unosi się w żyłach ku górze, chmury krążą po firmamencie i z próżni w próżnię przelatują wichry!... Wszystko przez nie znajduje się w ruchu, w bieżaniu, w pościgu, zarówno wody morskich odmętów jak wody ludzkiego żołądka, liście jesienne i proch Łzy matek i uśmiech dziecka takoż od Wszystko jest ich prawa koniecznością i nic nie dzieje się bez ich I chłop nie kichnie i król nie nakaż -- pouczał znowu z rosnącym zapałem. Król już go nie słuchał, jego czujne ucho myśliwskie uchwyciło szmer kroków na schodach i niespokojny wzrok pobiegł w stronę drzwi. Rozległo się nieśmiałe stukanie. -- Wejdź!... -- rozkazał Król, podczas gdy Dydko zakrył przezornie połą płaszcza od uroków kreśloną przez się tablicę. Drzwi otwarły się i ukazał się złotowłosy paź. -- Miłościwy Panie, Wielka Rada z wojewodą Skowroniem na czele proszą o posłuchanie! -- Powiedz, że zaraz przyjdę. Niech przygotują szaty i salę tronową! Skinął głową, i paź znikł. -- A więc stanowczo nie wiesz, kto to jest Żelazny Wilk, i nie możesz przepowiedzieć, co nas czeka w najbliższej przyszłości?... -- Żelaznego Wilka niema. Nauka nie wykryła jego znaku i z wielkich mędrców nikt o tym nie pisze; podejrzewam więc, że są to wymysły poziomych rozumów, puste brednie guślarzy!... Król rozśmiał się boleśnie. -- Nauka prawdziwa, nauka niebieska, a nie ta szalbiercza ziemska, zna jedynie to, co jest w księgach co pisali słynny Argorantus albo Pokus Przemą boć oni wszystko -- zaczął Dydko napuszenie. -- Tylko prędzej, bo nie mam czasu. -- To się nie da tak w krótkości opowiedzieć, Najjaśniejszy Panie!... -- pisnął nagle zmienionym głosem astrolog. -- Już mówiłem, że tu się krzyżują tysiące wpływó Jedne drugie znoszą, wzmacniają, albo zmieniają do Czasem złe gwiazdy pomyślny dają skutek, a dobre szkodzą... to zależ Król wstał z zydla. -- W każdym razie, Najjaśniejszy Panie, będzie to, co mówią Król machnął niecierpliwie ręką, ale ponieważ nie chciał w obecnym swym nieszczęściu zadzierać jeszcze z gwiazdami, więc nic nie powiedział i w milczeniu skierował się ku wyjściu. Zabiegł mu Dydko drogę przypochlebnie, otworzył drzwi i skłonił się tak nizko, jak tylko pozwalał na to jego okrągły brzuszek. W sali przyjęć zgodnie z wydanym rozkazem czekano już na Monarchę. Na przedzie stał Naczelny Wojewoda Skowroń w szacie szafirowej jak nocne niebo, przetykanej złotem. Wspaniała siwa broda spadała mu do pasa, a błękitne oczy patrzały spokojnie i cierpliwie na puste krzesło tronowe. Obok niego po jednej stronie stał cały w ciemną zbroję zakuty Rycerz Czarny, po drugiej rycerz Płomienny w miedzianej, połyskującej jak ogień kolczudze. Dalej półkolem ustawili się dostojnicy i dworzanie, niby pas tęczy, gęsto przesypany rosą pereł, djamentów, drogich kamieni. A jeszcze dalej poza niemi stanęło zwarte jak mur przedniejsze rycerstwo w ciemnym bojowym rynsztunku. Drobne szkiełka z wysokich witraży rzucały na wszystkich kwieciste plamy. Przez otwarte podwoje widać było w g