Zatoka milczenia

Melbourne. Prywatny detektyw Caleb odbiera niepokojącego sms-a od przyjaciela. Gdy przyjeżdża do jego domu, jedno słowo oddaje to co tam zastaje. Egzekucja. Czy jego śmierć może mieć związek z przysługą, o którą go poprosił? W poczuciu winy Caleb chce odkryć kto stoi za śmiercią Garego. Czy pokona piętrzące się przed nim trudności? Tym większe, że jest osobą niesłyszącą?

A kto mu przysparza problemów? "Ludzie z wąsem, obcym akcentem, żujący gumę i palacze, utrudniający czytanie z ruchu warg."

Ale nie tylko oni. Robi się coraz bardziej niebezpiecznie i okazuje się, że Caleb nie znał przyjaciela tak dobrze, jak mu się wydawało. Kto jest po jego stronie? Komu może zaufać?

Ciekawy jest odbiór świata przez osobę niesłyszącą, szczególnie gdy stara się zataić swoją niepełnosprawność. Zastanawiałam się, czy chaos, który czasem wyzierał z kartek książki miał na celu pokazać zagubienie osoby niesłyszącej w świecie dźwięku, czy była to po prostu nieco niedopracowana fabuła?

Generalnie jednak powieść dobrze mi się czytało i uprzyjemniła mi weekend nad Soliną.

"Jeśli to, co zrobiłeś najlepiej, nie jest dostatecznie dobre, postaraj się bardziej."

Podobało mi się w przeciętny sposób, nie wpadłam w zachwyt, ale dałam się frapująco wciągnąć fabule, uległam ciekawie wykreowanemu klimatowi, lecz nie przekonałam się do bohaterów, zbyt płasko potraktowanych. Pisarski pazur autorki spodobał mi się w ograniczonym stopniu, narracja daje osobliwy wgląd w dynamiczny scenariusz zdarzeń, dba o podkreślenie detali, które początkowo wydają się mało ważne, a z czasem nabywają cech istotności, jednakże to rwany sposób opowiadania, choć ciekawie odzwierciedlający odbieranie świata przez osobę niesłyszącą, udało się osiągnąć ten efekt z wyczuciem i sugestywnością, mnie jednak zabrakło większej intensywności emocji i uporządkowania faktów.

Emma Viskic do pewnego stopnia atrakcyjnie steruje wyobraźnią czytelnika, zgrabnie buduje napięcie decydując się na nagłe zwroty akcji i zaskakujące incydenty, ale i tu nie wykorzystano drzemiącego potencjału. Intryga interesująco zapleciona, lecz ze znamionami przewidywalności i jednotorowości, to jednak sporo radości sprawia docieranie do prawdy, odkrywanie odsłon tajemnic, kształtowanie ze skrawków pozornie niepowiązanych informacji obrazu zbrodni, zastraszeń i manipulacji. Ale i w tej sferze liczyłam na większe natężenie i ekspresyjność. Zakończenie zadowala, lecz bez większego szału, spodziewałam się, że scenariusz zdarzeń poszybuje w tym kierunku, ale też dałam się zmylić w interpretacji postaw i czynów jednej z wiodących postaci, powinnam wcześniej wpaść na właściwy trop. "Zatokę milczenia" szybko się czyta, sympatycznie relaksuje, zabawia kryminalną zagadką, ubarwia spotkanie sensacyjnymi elementami, pozwala na uczestnictwo w grze snucia przypuszczeń i domysłów, ale nie pozostaje długo w pamięci. Symptomy debiutu dały o sobie znać, jednak kilka elementów naprawdę brzmi zachęcająco, dam szansę i sięgnę po kolejną odsłonę przygód z Calebem Zelicem.

Niesłyszący od piątego roku życia Caleb, audytor śledczy, wraz z Frankie Reynolds, dawniej starszą posterunkową, prowadzą firmę zajmującą się bezpieczeństwem korporacyjnym, obsługują śledztwa dotyczące oszustw. Obecnie przyglądają się sprawie profesjonalnych włamań do magazynu i kradzieży papierów wartościowych wartych dwa miliony dolarów. Gary Marsden, przyjaciel Caleba z dzieciństwa, zaangażowany w dochodzenie, zostaje brutalnie zamordowany, a niebezpieczeństwo wisi nad pozostałymi członkami zespołu. Trzeba jak najszybciej rozwiązać sprawę, jednak oprawca wykazuje się wyjątkową przebiegłością i wyprzedza ścigających o wiele kroków. Ucierpieć mogą nie tylko Caleb i jego wspólniczka, ale również bliscy. Tytuł nagradzany, cieszący się australijską popularnością, u mnie mieszane odczucia, kilka elementów drażniło, inne angażowały, ale jest szansa, że do innego czytelnika historia bardziej przemówi. I jeszcze jedno, jest tyle słów doskonale oddających atmosferę i emocje, że nie potrzeba sięgać po zasoby wulgaryzmów, a tych w książce jest nadmiar.

Mieszane uczucia mam.. Ale bilans wychodzi ostatecznie na plus ????????
.
Jest kilka rzeczy, które mi się nie spodobały, choćby ucieczka przed "wszechwiedzącym" mordercą do.. rodzinnego miasteczka ????. Nie chcę zdradzić fabuły, więcej nie dodam. Zakończenie też nie do końca mnie przekonuje, ale da się przełknąć. W kryminalnym wymiarze kilka nieścisłości niestety jest ????
.
Początek powieści zaskakuje chaotyczną narracją, do czego jednak bardzo szybko się przyzwyczaiłam i uważam, że to ciekawie oddaje zagubienie bohatera. Caleb jest osobą niesłyszącą, korzysta z aparatu słuchowego, który jednak nie przekazuje mu dokładnie wszystkich dźwięków. Czyta więc dodatkowe informacje z ruchu warg, mimiki twarzy, tempa i tonu głosu, reakcji rozmówców. Pozbawiony możliwości obserwowania tych bodźców nie zawsze wie, co się dzieje. Nie do końca może pogodzić się ze swoją niepełnosprawnością, jednak walczy o normalne zycie, działa, pracuje.. I podejrzewa, że to właśnie zlecenie przez niego przyjęte sprowadza na przyjaciela brutalną śmierć. Wyrzuty sumienia skłaniają go do podjęcia własnego śledztwa.
.
Na jaw wychodzą tajemnice, dawne nieporozumienia.. Jest to trudne dla niego, ale jednocześnie daje szansę na oczyszczenie. Czy Caleb ją wykorzysta?
.
Książkę przeczytałam w popołudnie i wieczór. I choć jest niedoskonała, to jednak czyta się całkiem przyjemnie. Szybko. W sumie jest to niezły debiut.