Zapomniany mężczyzna

On.

Tak bardzo zagubiony. Tak bardzo przygnębiony miłością do kogoś, kogo nie może mieć.
Choć minęło tyle lat. Choć wydarzyło się tak dużo dobrego - on wciąż pamiętał. Nie zapomniał. Wciąż trzymał ją głęboko w sercu i nie potrafił wypuścić. To jej przez ten cały czas pragnął. To ona była jego przeznaczeniem.
Przeznaczeniem, które nie mogło się spełnić...

Ona.

Miała o nim zapomnieć. Miała zacząć od nowa. Miała odciąć się od przeszłości. Miała uciszyć szumiące w jej głowie traumatyczne wspomnienia.

Nie chciała go pamiętać, a jednak każdą część jej ciała przechodziły dreszcze, na samo wspomnienie o nim.
Nie chciała uśmiechać się za każdym razem, gdy na niego spojrzy, a jednak jej kąciki ust automatycznie unosiły się ku górze.

Mieli trzymać się od siebie z daleka, jednak los chciał inaczej, splatając ich drogi w najmniej oczekiwanym momencie.

Chcieli być ciągle blisko siebie, a jednocześnie wiedzieli, że nie powinni się do siebie zbliżać. Ona wiedziała, że on kocha tylko i wyłącznie jej wspomnienie. A on byl przekonany, że nie będzie w stanie poczuć do niej nic tak pięknego, jak do swojej pierwszej, najprawdziwszej miłości.
Chcieli trzymać dystans, ale coś nieprzerwanie ciągnęło ich do siebie.
Chcieli tego, ale jednocześnie nie mogli.
Kochali się, ale jednocześnie nie wiedzieli, czy ich uczucie ma szansę przetrwać.
Przecież on kochał tylko tamtą dziewczynę...

Zabawna, niesamowicie przyjemna, chwytająca za serce historia ludzi, którzy mieli nigdy więcej się nie spotkać. Których łączyło tak wiele, a jednocześnie zupełnie nic. Bo przecież teraz byli całkiem innymi ludźmi, niż wtedy.

Czasem poświęcamy lata na to, by zagoić rany, których tak naprawdę wcale nie da się zagoić.
Bo to one są nieodłączną częścią naszego życia.

Keylynn Soyer jako nastolatka przeżyła tragedię, po której nie mogła się podnieść. Musiała uciekać z Domcrick szukając zapomnienia. Ukojenia bólu. Jeden mężczyzna zmienić jej beztroskę w łzy a drugi był dla niej wszystkim. Po tym drugim mężczyźnie pozostała jej tylko połówka klucza zawieszona na jej szyi. Upłynęło piętnaście lat. Keylynn jako Eden Whiteman jest znaną pisarką romansów. W swoich powieściach pisze o cudownej miłości, której sama nie doświadczyła. Kiedy zaczynają nawiedzać ją realistyczne sny, to znak, że musi zmierzyć się z przeszłością. Musi powrócić do Domcrick...
Nathaniel Westwood jest wdowcem z czternastoletnią córką. Mężczyzna mimo upływu lat nie potrafi zapomnieć o przyjaciółce, w której się podkochiwał, a która niespodziewanie wyjechała odcinając się od przeszłości...
Co się stanie, gdy Keylynn i Nathaniel staną twarzą w twarz? Czy uda im się uporać z duchami przeszłości? Czy kobiecie uda się ruszyć do przodu? Co na ponowny kontakt ojca z młodzieńczą miłością powie córka Nathaniela?

Znane jest mi pióro autorki. Czytałam "121 łez" oraz "Narzeczona mafiosa". Pora na trzecie spotkanie. Spotkanie, które co rusz podczas lektury pozostawało kolejne pytania. Pytania, na które ciągle szukałam odpowiedzi. Autorka oszczędnie dawkowała informacje o przeszłości bohaterów. Każda retrospekcja w postaci realistycznych snów była niczym puzzel. Puzzel, który wskakiwał do układanki nie dając tym samym żadnych podpowiedzi co do finału wydarzeń. Bardzo fajnie podsycało to moją ciekawość. Co rusz chciałam przyspieszyć akcję, by kuriozalne spowolnić wszystko najbardziej jak się tylko da. Aby jak najdłużej nacieszyć się tą historią. Na pierwszy plan wysuwa się oczywiście główna bohaterka. Autorka romansów z dość traumatyczną przeszłością, która nie pozwala jej na oddychanie pełnią płuc. To silna i pewna siebie kobieta. Zdolna i romantyczna. Bardzo mi się spodobała jej kreacja. I mimo tego jak na początku rozegrała spotkanie z Nathanielem, to ją rozumiem. Chciała się przekonać jak będzie. A Nate? Bardzo fajny z niego facet. Serio. Świetnie sobie radzi z nastolatką. Z małą kobietką, która jest równie zadziorna i ironiczna co troskliwa i gadatliwa. Od razu uśmiech zagościł na mej twarzy. Ta dziewczyna dodawała tej historii radości i pozwalała odetchnięcie od ciężkiego tematu. Nate to taki ideał mężczyzny. Czuły, troskliwy, opiekuńczy, silny i z temperamentem. Z ogniem, który uwalnia się w sferze miłosnej. A ta z kolei była bardzo smakowita. Nie zabrakło pasji, ognia i chemii. Było widać to wzajemne przyciąganie. Te sikry i ten żar. Opis powoli pojawiające się uczucia, jak i całej historii miłosnej był bardzo trafny. Został oddany realizm. Tutaj obok uśmiechu pojawiają się łzy. Obok scen będące miodem na serce pojawia się groza i dramaturgia. Doskonała gra na emocjach. To naprawdę śliczna, choć trochę bolesna historia. Dodaje otuchy, pokrzepia i zostawia nadzieję. Nadzieję na to, że będzie dobrze. Że wszystko to co złe usunie się w cień. Także jeśli szukacie emocjonującej i wciągającej lektury to śmiało możecie czytać. Ja z przyjemnością ją czytałam. Dostarczyła mi wielu wrażeń.

Polecam

Moje pierwsze spotkanie z autorką i to z takim przytupem, że głowa mała. Każdy z nas ma bądź miał w życiu coś, przed czym ucieka bądź uciekał. Może to być jakieś przykre doświadczenie z osobą, przez którą doświadczyliśmy coś miłego lub złego. Czy uważacie, że czas leczy rany? Przeszłość zapomina?
Autorka to jedna z tych, która stopniuje emocje w swojej książce i to w taki sposób, że najlepsze zostawiła na koniec. Od początku nie miałam wątpliwości, że pazura, emocji oraz czegoś osobistego znajdę właśnie w tej książce. Tak kochani podejrzewam, że większość z was znajdzie coś dla siebie. Na koniec uwieźcie mi mocno się wzruszyłam aż cofnęłam się i jeszcze raz przeczytałam. Daje wam gwarancję, że będziesz śmiał się z dialogów oraz współczuć, utożsamiać się z bohaterami.
Historia, o której nie da się uciec, historia, która powoduje, że dwoje ludzi kiedyś sobie bliskich z czasem??? Ojjj tak kochani więcej już przeczytacie.
Moją ulubienicą jest dziewczynka Evie, która idealnie wściubia nos w nie swoje sprawy, ale jej teksty i podchody to już masa zabawy i śmiechu. Mówię wam strzeżcie się młodzieży, bo im nie da się wytłumaczyć żeby trzymały się z dala od spraw dorosłych, ale tyle mogę zdradzić, bo zaraz wygadam się i pozbawię was efektu WOW.
Ideał mężczyzny to ten, który jest silny? Czy może przystojny? A może uczuciowy? Dla mnie wyrazy szacunku i podziwu dla tego, co mimo lat nie zapomina o Niej. Opiekuńczy, taki, przy którym zło tego świata znika. Mowa tutaj, o Nate chłopak nie ma lekko, ale wszystko we wszechświecie musi mieć równowagę.
Jakie macie zdanie o kłamstwie w relacjach międzyludzkich? Są kłamstwa, które uważam, że można wybaczyć, ale są też takie, które należy przemyśleć i podjąć decyzję indywidualnie. Keylynn Nasza główna bohaterka, którą spotkało coś nieprzyjemnego, (ale nie opisze, co i jak bo to sami przeczytacie) postanawia złamać swoje postanowienie i wrócić w miejsce, które przypomina jej o złych doświadczeniach, ale na szczęście i tych dobrych. Na drodze do szczęścia stoi nic innego jak kłamstwo, które nie wiadomo jak zostanie potraktowane. Tzn. ja wiem. Uwielbiam tę książkę i muszę przyznać, że ma taką cichą nadzieje spotkania się, z Keylynn, Natem oraz tą mała, przecudowną Evie.
Kochani polecam mój patronat, przy którym wzrusz na Maksa jak tylko przypomnę obie, co spotkało naszych bohaterów. Dziękuję też ...za zaufanie.