Wszyscy niestety normalni

Za moment minie już 7 lat odkąd Pani Marii, skarbnicy wspaniałych powiedzonek, i ?nienachalnej z urody?, ale uwielbianej przez wielu felietonistki i autorki tekstów nie ma już z nami. Powiedzieć o Niej że była osobą niezwykłą, to mało. Niewiele jest osób, które wzbudzają tak skrajne uczucia, bo Panią Marię albo się wielbi, albo nie znosi.
Ja należę do tej pierwszej grupy ? cenię i wielbię za poglądy, za dystans, za humor, za upartość, za tego przyklejonego do ust i ręki fajka, za teksty, które ciągle gdzieś tam w głowie tkwią. Mój ulubiony, pod którym mogłabym się podpisać wszystkimi kończynami to ?Mózg to najseksowniejszy męski organ. Prawdziwa tragedia to przystojny facet, ale durny i bez poczucia humoru?

I właśnie dla wielbicieli autorki jest ta pozycja, czyli zebrane w jednym tomiku felietony z książek ?Na wyspach Hula-Gula? i ?Dziewczyny na ścianę i na życie?. O czym są te felietony? A czy ktoś da radę opisać ten poziom abstrakcji, ironii i satyry jakimi Pani Maria operowała? Opisać to, to jak starać się tłumaczyć idiom - dla mnie nierealne. Za to gwarantuję że przeczytanie wywołuje co najmniej uśmiech, a niekiedy wewnętrzny rechot. A czy to nie jest to czego nam w tych niełatwych czasach potrzeba?

Do której grupy Wy należycie? Macie ulubione powiedzenia autorstwa Pani Marii?

O czym książka? To zebrane w jednym tomie dwie kultowe książki Marii Czubaszek: "Na wyspach Hula-Gula" i "Dziewczyny na ścianę i na życie"!

Moja opinia: To nie będzie długa recenzja, to nie będzie szeroki opis. Moje zdanie opisujące tą pozycje to: błyskotliwa i rozbrajająca do szpiku literatura. Mówi się, że panią Marie Czubaszek albo się kochało albo nienawidziło. Coś w tym jest. Nie jest to pozycja dla wszystkich. W felietonach przeczytacie wiele absurdalnych rzeczy, dziwnych dla niektórych sformułowań albo niedowierzań. To wszystko sprawia jak wyjątkowe są te felietony! Przez kartki przebija się inteligencja pani Marii, górnolotny humor i specyficzne wyczucie stylu. Nie da się tej książki przeczytać na raz - to jej jedyny minus. Trzeba rozkładać częściowo aby nie czuć się zmęczonym stylem :) Niejednokrotnie się uśmiałam albo robiłam minę pomiędzy zdziwieniem, a zmieszaniem. Dużo czarnego humoru naprawdę mi się podobała! Jeśli nie znacie tego zbioru, a znacie trochę twórczości pani Marii to jest to pozycja obowiązkowa!